Απολαύστε τα απλά πράγματα στη ζωή
Με το ξεφάντωμα της σεζόν αγορών δώρων πίσω μας, είχα την ευκαιρία να αναλογιστώ τις προηγούμενες αγορές μου.
Θα ήθελα να πιστεύω ότι συμβαδίζω με την εποχή, αλλά θα παραδεχτώ πρόθυμα ότι, παρόλο που τα παιδιά και τα εγγόνια μου προτιμούν τις πιο πρόσφατες ηλεκτρονικές συσκευές, εξακολουθώ να πιέζω κάποια παλιά αξιόπιστα πράγματα.
Ενώ τα σημερινά παιδιά προτιμούν την κίνηση και οτιδήποτε είναι ορατό, υπάρχει κάτι που πρέπει να ειπωθεί για τη στοχαστική παθητικότητα που προτιμάμε ορισμένοι από εμάς τους ηλικιωμένους.
Μεγάλωσα στην εποχή της ασπρόμαυρης τηλεόρασης και του ραδιοφώνου με τρανζίστορ όπου οι τηλεοράσεις και τα ραδιόφωνα μας παρείχαν ψυχαγωγία, αλλά οι επιλογές ήταν περιορισμένες και οι επιλογές μας επιλέχθηκαν για εμάς από μια μικρή ομάδα τηλεοπτικών δικτύων και ραδιοφωνικών σταθμών. Έπρεπε να δημιουργηθεί οποιαδήποτε άλλη ψυχαγωγία.
Για παράδειγμα, τα τραπουλόχαρτα υπάρχουν εδώ και πολύ καιρό, και όσον αφορά την ψυχαγωγία, πιθανότατα ξοδέψατε τόσες ώρες παίζοντας χαρτιά όσες και οποιαδήποτε άλλη μορφή ψυχαγωγίας. Επωφελήθηκα από τον μεγαλύτερο αδερφό μου και τους γονείς μου που τους άρεσε επίσης να παίζουν χαρτιά, γι’ αυτό με βοήθησε, αλλά δεν περιμένω από τα εγγόνια μου να πάρουν τον ίδιο ενθουσιασμό από το να “πυροβολήσουν το φεγγάρι” στο παιχνίδι της καρδιάς ή να “πάνε μόνα τους” στο παιχνίδι. Euchre παιχνίδι που μου άρεσε.
Θυμάμαι να παίζω διάφορα είδη πασιέντζας για ώρες, να απολαμβάνω πολλά παιχνίδια Pinochle και Gin Rummy με φίλους και να μοιράζομαι άφθονο γέλιο και κατηγορίες για απάτη με την οικογένεια στα παιχνίδια του Bastra (ένα ελληνικό παιχνίδι με κάρτες) και της Σαγκάης. Ο αδερφός μου και εγώ μάθαμε και οι δύο πώς να παίζουμε το Bridge, ένα παιχνίδι που συνεχίζει να κυριαρχεί και το οποίο εγκατέλειψα πριν από χρόνια.
Η διασκέδασή μας έχει ξεπεράσει τις κάρτες και συμπεριέλαβε αυτό που θα θεωρούνταν πλέον δεινόσαυροι – επιτραπέζια παιχνίδια. Το πρώτο μου επιτραπέζιο παιχνίδι ως παιδί ήταν το Candy Land ακολουθούμενο από Chutes and Ladders. Αυτά τα παιχνίδια έδωσαν τη θέση τους σε πιο εξελιγμένα παιχνίδια όπως το Monopoly (δεν μπόρεσα ποτέ να συνδυάσω το Boardwalk και το Park Place), το Clue (Mr. Green στο ωδείο μαχαιριών) και το Risk (η Μαδαγασκάρη ήταν συνήθως το τελευταίο μου προπύργιο). Είχαμε επίσης αυτό το προσεγμένο παιχνίδι ιπποδρομιών που είχε έξι άλογα και έξι ζάρια και κάθε άλογο έριξε τον αριθμό των διαστημάτων που αντιστοιχούσαν στα ζάρια, με τον πρώτο νικητή να ανακοινώνεται γύρω από την πίστα.
Ο αδερφός μου κι εγώ παίζαμε επίσης όλα τα είδη επιτραπέζιων αθλητικών παιχνιδιών με ζάρια και ελάφια, και νομίζαμε ότι ήμασταν νεκροί και πήγαμε στον παράδεισο όταν οι γονείς μας αγόρασαν τον πρώτο μας αγώνα ηλεκτρικού ποδοσφαίρου, ταξινομήσαμε αυτά τα μικρά πλαστικά gadget που προορίζονταν για παίκτες, επισυνάπτοντας σε ένα μεταλλικό τραπέζι και παρακολούθησα αυτά τα gadget Οι πρωτόγονοι κινούνται σε τυχαίες κατευθύνσεις, ενώ κάποιος σουτάρει περιστασιακά προς τη γραμμή του τέρματος για να προσγειωθεί.
Έπειτα, υπήρχαν οι κάρτες του μπέιζμπολ και του ποδοσφαίρου, οι περισσότερες από τις οποίες δεν μετράνε πλέον γιατί παίζαμε με χαρτιά. Δημιουργήσαμε τα δικά μας παιχνίδια, τοποθετώντας το φύλλο κάθε παίκτη στη σωστή του θέση και στη συνέχεια χρησιμοποιώντας ένα νόμισμα ως μπάλα για να χτυπήσετε κάθε φύλλο. Αυτά τα «τεχνητά» παιχνίδια έχουν δώσει τη θέση τους σε πιο προηγμένα παιχνίδια όπως το APBA μπέιζμπολ και το ποδόσφαιρο, όπου νέες κάρτες κυκλοφορούν κάθε χρόνο για να δίνουν ρεαλιστικά τον τόνο για το παιχνίδι με ζάρια και είναι πολύ περίπλοκα για να εξηγηθούν στο πεδίο.
Σαν να μην έφταναν αυτά τα κλειστά παιχνίδια, στην πραγματικότητα παίξαμε πολύ ποδόσφαιρο, μπάσκετ και μπέιζμπολ στο τοπικό μας στάδιο και σε πολλές αυλές. Κατά τη διάρκεια των καλοκαιρινών μου ημερών στο Warren, έβγαινα στο γήπεδο με εξοπλισμό ποδοσφαίρου, μπάσκετ και μπέιζμπολ. Και ανάλογα με το ποιος θα παρευρεθεί, θα παίξουμε ένα ή δύο παιχνίδια του αθλήματος της επιλογής μας.
Επιπλέον, σε αντίθεση με τα περισσότερα παιδιά της εποχής μας, περπατούσα στο τετράγωνο μερικές φορές την εβδομάδα για να κάνω λίγη επιπλέον άσκηση και να διατηρήσω τη φόρμα μου, κάτι που οδήγησε τον μπαμπά μου να ρωτήσει τη μαμά μου, “Τι στο διάολο κάνει ο Χάρι σε κύκλους;”
Κοιτάζω πίσω με αγάπη εκείνες τις μέρες. Ενώ η Cath και εγώ μεγαλώναμε τα τρία αγόρια μας, προσπάθησα να τους «πουλήσω» μερικά από τα ίδια είδη διασκέδασης και ευτυχώς τα αγκάλιασαν για ένα μικρό χρονικό διάστημα. Αλλά μετά ήρθε η Nintendo, και ομολογώ ότι με κίνησε το ίδιο ενδιαφέρον. Το Super Mario Brothers and Duck Hunt ήταν πολύ διασκεδαστικό. Αλλά καθώς τα παιχνίδια στον υπολογιστή έγιναν πιο εξελιγμένα, τα αγόρια ακολούθησαν τις τάσεις και έχασα το ενδιαφέρον μου. Μου θύμισε χρόνια πίσω όταν ήμουν εγκαταλελειμμένος στο Bridge.
Τέλος πάντων, όλα αυτά οδήγησαν εδώ που βρισκόμαστε σήμερα. Τα παιδιά μας ήταν υβρίδια. Μπόρεσαν να απολαύσουν την παθητικότητα των καρτών και των επιτραπέζιων παιχνιδιών, αλλά μπόρεσαν επίσης να αγκαλιάσουν την πιο πρόσφατη και κορυφαία τεχνολογία.
Τα εγγόνια μπορεί να είναι μια άλλη ιστορία. Με τη δράση και τον ενθουσιασμό των μαξιλαριών, των τηλεφώνων και της δυνατότητας προβολής πραγμάτων κατά παραγγελία, τα παιχνίδια με κάρτες, τα επιτραπέζια παιχνίδια και τα παιχνίδια με φίλους φαίνονται παλιά και αργά. Δεν θα ήταν το τέλος του κόσμου αν δεν συνειδητοποιούσαν ότι η Βασίλισσα των Μπαστούνι είναι μια κακιά ηλικιωμένη κυρία ή ότι ο Τραμπ ήρθε πριν από τον Τραμπ, αλλά ελπίζω να μπορούν να απολαύσουν μερικά από τα απλά πράγματα στη ζωή.
Ο Χάρι Πέδας είναι επίτιμο μέλος ΔΕΠ στο Mount Union και γράφει μια μηνιαία στήλη για το The Alliance Review. Μπορείτε να επικοινωνήσετε μαζί του στο payashp@mountunion.edu.
“Φανταστική τηλεόραση. Αναγνώστης. Φιλικός επίλυσης προβλημάτων Hipster. Πρόβλημα προβλημάτων. Εξαιρετικά ταπεινός διοργανωτής.”