Από την αρχαία Ελλάδα μέχρι τώρα, το θάρρος των αθλητών έχει ξεπεράσει αιώνες

“Είμαι ο σπουδαιότερος. Το είπα πριν καν καταλάβω ότι είμαι. Σκέφτηκα ότι αν το έλεγα αρκετά, θα έπεισα τον κόσμο ότι πραγματικά ήμουν ο καλύτερος. Αυτό Παράθεση από τον Μοχάμεντ Άλι Συνοψίζει τη θρυλική ευφυΐα του. Αλλά δείχνει επίσης την αυτοπεποίθηση και τη στάση που καθορίζει πολλούς αθλητές.

Από την αρχή της αθλητικής κάλυψης από τα ΜΜΕ στο ραδιόφωνο και την τηλεόραση και τώρα Μεσα ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΔΙΚΤΥΩΣΗΣ Παρέχοντας οικεία πρόσβαση στους αθλητές, γίνεται σαφές ότι η γενναιότητα, η στάση και η αυτοπεποίθηση αποτελούν μέρος της προσωπικότητας ενός αθλητή. Όμως αυτές οι καταστάσεις δεν είναι καινούριες.

Ο αθλητισμός, όπως ασκείται σε όλο τον κόσμο, έχει τις ρίζες του στο… Εν μέρει πραγματική, εν μέρει φανταστική αρχαία Ελλάδα. Ομοίως, λογοτεχνικά και τεκμηριωτικά αρχεία από την αρχαιότητα δείχνουν ότι οι συμπεριφορές των μαθηματικών δεν είναι νέο φαινόμενο.

Ωστόσο, οι αρχαίοι Έλληνες αθλητές αντιμετώπισαν μια πρόκληση σε αντίθεση με τους σύγχρονους αθλητές. Χωρίς το Διαδίκτυο, την τηλεόραση, το ραδιόφωνο ή οποιοδήποτε ευρέως διαδεδομένο μέσο επικοινωνίας, οι αθλητές έπρεπε να αγωνιστούν για να μεταδώσουν εύκολα την επιτυχία τους σε ένα ευρύ κοινό.

Τραγούδια νίκης

Σε αντίθεση με τους σημερινούς επίλεκτους αθλητές, οι αθλητές στην αρχαιότητα ασχολούνταν πολύ λιγότερο με την επίδειξη αθλητικής ικανότητας. Ο αθλητής είναι περήφανος Σπάνια εστιάζεις στο πόσο γρήγορα μπορεί να τρέξει κάποιοςΉ πόσο εύκολο είναι να νικήσεις έναν αντίπαλο στην πάλη ή πόσο μακριά μπορείς να πετάξεις έναν δίσκο.

Μάλλον οι αθλητές έχουν αλλάξει Δήλωση νίκης – Μια διακήρυξη που έγινε από έναν κήρυκα των αθλημάτων, όπως οι Ολυμπιακοί Αγώνες, που τους έκανε πραγματικά νικητές. Αυτή η διακήρυξη μοιάζει με μια σύγχρονη τελετή μεταλλίων, αλλά με περισσότερη τελετουργική και θρησκευτική εξουσία.

Η διαφήμιση περιείχε όλα τα απαραίτητα για τον εορτασμό του αθλητή: Το όνομά του, το όνομα του πατέρα του, η πόλη καταγωγής του και η εκδήλωση στην οποία πέτυχε.

Η Διακήρυξη αναφέρεται επανειλημμένα στην Επεντική ποίηση του Πίνδαρου, αρχαίου Έλληνα ποιητή της Θήβας. Η Επενίκεια ποίηση αποτελείται από τραγούδια που συντέθηκαν για τη νίκη, όπως υποδηλώνεται από τη λέξη «Ebenekean», που μεταφράζεται σε «στη νίκη».

Στο Πίνδαρος Νεμέας 5 άνοιγμαπου συνέθεσε ένας μαθηματικός ονόματι Πυθίας, η διακήρυξη του ευαγγελιστή σχεδόν επαναλαμβάνεται.

«Γλυκό τραγούδι, επιβιβάσου σε κάθε εμπορικό πλοίο και κωπηλασία που φεύγει από την Αίγινα και δήλωνε ότι ο πανίσχυρος γιος του Λάμπωνα, ο Πυθίας, κέρδισε το στέμμα της νίκης για Παγκράτιο Στους αγώνες της Νεμέας, το αγόρι που τα μάγουλά του δεν έχουν εμφανιστεί ακόμα μετά την τρυφερή σεζόν, που είναι η μητέρα του σκούρου λουλουδιού.

Αυτή είναι μια σχετικά απλή αναπαράσταση του Μπασίρ. Ωστόσο, η έπαρση του τραγουδιού – ότι αυτό το μήνυμα θα διαδοθεί από στόμα σε στόμα στα πλοία – δείχνει την αποφασιστικότητα των αθλητών να δημοσιοποιήσουν τα επιτεύγματά τους.

σε Ολυμπιακός 8Το Άσμα του Πινδάρου ισχυρίζεται ότι η εξουσία προέρχεται από έναν υποτιθέμενο αυτόπτη μάρτυρα.

«Ήταν όμορφος στην όψη και οι πράξεις του δεν έρχονταν σε αντίθεση με την ομορφιά του όταν δήλωσε τη νίκη του στην πάλη ότι η Αίγινα με τα μακριά της κουπιά ήταν η πατρίδα του».

Αρχαία Ελληνικά Επιγράμματα

Όχι μόνο στο ιπεινό τραγούδι εμφανίζονται καυχήματα και επιτεύγματα. Από την αρχαία Ελλάδα σώζονται δεκάδες επιγράμματα (ποιήματα χαραγμένα σε πέτρα). Πολλά από αυτά επωφελούνται από τη διαφήμιση και πολλά διεκδικούν ιδιαίτερη επιτυχία.

Ένα απλό παράδειγμα είναι αυτό ΝτρέμοςΟ οποίος κέρδισε τον αγώνα τρεξίματος στους Ολυμπιακούς Αγώνες στις αρχές του 4ου αιώνα π.Χ. και έστησε ένα άγαλμα με ένα ποίημα γραμμένο πάνω του. «Δηλωμένος Δρυμός, γιος του Θεοδώρου, εδώ, την ίδια μέρα, / Ολυμπιακός αγώνας, που γίνεται στο περίφημο άλσος του θεού, / Παράδειγμα ανδρισμού· το άλογο Άργος είναι η πατρίδα μου».

Ωστόσο, αυτά τα φαινομενικά απλά ποιήματα συχνά περιλαμβάνουν πολύ περισσότερα από αυτό. Κινέσικα Σπάρτης ΕπίγραμμαΕίναι ένα από τα μοναδικά μικρά ποιήματα για τον θρίαμβο των γυναικών αυτής της περιόδου και είναι ένα καλό παράδειγμα. «Οι Σπαρτιάτες βασιλιάδες είναι οι πατέρες και τα αδέρφια μου, / Αλλά, αφού θριάμβευσε με ένα άρμα από γοργά άλογα, ο Κίνισκα έστησε αυτό το άγαλμα. Και δηλώνω ότι μόνο εγώ / Από όλες τις γυναίκες της Ελλάδας έχω αρπάξει αυτό το στέμμα».

Το ποίημα της Κίνισκα εστιάζει σε αυτήν και στο μοναδικό της επίτευγμα. Το καύχημα της είναι μοναδικό, αλλά η ρητορική της όχι. Επισημαίνει τους τρόπους με τους οποίους οι αρχαίοι αθλητές έκαναν ρεκόρ και συναγωνίζονταν με τους ομολόγους τους.

Δεν είμαστε τόσο διαφορετικοί

Αντί να μετράμε στατιστικά επιτεύγματα, τα αρχαία αθλητικά ρεκόρ τείνουν να είναι αυτού του τύπου “Το πρώτο το περισσότερο.” Ίσως το πιο χαρακτηριστικό είναι η τεράστια επιγραφή και το ποίημα που γιορτάζει την καριέρα του πιο επιτυχημένου αθλητή της αρχαιότητας, Θεογένης Θάσου.

Αυτό το ποίημα έχει σκοπό να διεκδικήσει την εκπληκτική του ανωτερότητα κερδίζοντας την πυγμαχία και τον παγκρατισμό στην Ολυμπία, κάτι που κανείς δεν είχε κάνει ποτέ πριν. Πέτυχε επίσης τρεις νίκες στους Πυθίους Αγώνες χωρίς διαγωνισμό (δηλαδή οι πιθανοί αντίπαλοί του επέλεξαν να μην ασχοληθούν), κάτι που «κανένας άλλος άνθρωπος» δεν είχε κάνει. Τελικά κέρδισε δύο στέμματα στους Ισθμιακούς Αγώνες την ίδια μέρα.

Όλα αυτά τα επιτεύγματα απαθανατίστηκαν στην ποίηση και χαράχτηκαν στην πέτρα, μαζί με έναν τεράστιο κατάλογο με τις νίκες του κατά τη διάρκεια μιας 20χρονης αθλητικής καριέρας.

Έτσι, καθώς ο κόσμος προετοιμάζεται για άλλη μια ολυμπιακή χρονιά, με τα τηλεοπτικά δίκτυα να επικεντρώνονται στον ανταγωνισμό μεταξύ αθλητών και καθώς τα προφίλ των ίδιων των αθλητών στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης στρέφονται προς την ανδρεία και την αντιπαλότητα, μπορούμε να διασκεδάσουμε την ιδέα ότι ο αθλητισμός και οι αθλητές φαίνονται εγγενώς συνδεδεμένοι με αυτά. καταστάσεις.

Εκεί, φαίνεται, Υπάρχει μικρή συνέχεια μεταξύ των μαθηματικών πολιτισμών της κλασικής αρχαιότητας και των σημερινών. Ωστόσο, οι συμπεριφορές των αρχαίων και των σύγχρονων αθλητών παραμένουν, στην ουσία, πολύ παρόμοιες, παρά τις τεράστιες αλλαγές κατά τη διάρκεια χιλιάδων ετών.