Δείτε μια σύγκριση εικόνων από το Hubble και το Webb

Μπορεί να μην φαίνεται προφανές γιατί οι αστρονόμοι χρειάζονται τόσα πολλά διαφορετικά ισχυρά διαστημικά τηλεσκόπια. Είναι σίγουρο ότι ένα πιο ισχυρό τηλεσκόπιο είναι καλύτερο από ένα λιγότερο ισχυρό; Γιατί λοιπόν υπάρχουν πολλά διαφορετικά τηλεσκόπια σε τροχιά, είτε γύρω από τη Γη είτε γύρω από τον Ήλιο;

Η απάντηση έχει να κάνει με δύο βασικούς παράγοντες. Το ένα είναι το οπτικό πεδίο του τηλεσκοπίου, που σημαίνει πόσο από τον ουρανό κοιτάζει. Μερικά τηλεσκόπια είναι χρήσιμα για την εξέταση μεγάλων περιοχών του ουρανού με λιγότερη λεπτομέρεια, χρησιμεύοντας ως τηλεσκόπια έρευνας για τον εντοπισμό αντικειμένων για περαιτέρω έρευνα ή για την εξέταση του σύμπαντος σε μεγάλη κλίμακα – όπως η πρόσφατα εκτοξευθείσα αποστολή Ευκλείδη. Άλλοι, όπως το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble, εξετάζουν μικρές περιοχές του ουρανού με μεγάλη λεπτομέρεια, κάτι που είναι χρήσιμο για τη μελέτη συγκεκριμένων αντικειμένων.

Ένας άλλος σημαντικός παράγοντας για τα διαστημικά τηλεσκόπια είναι το μήκος κύματος στο οποίο λειτουργούν. Τόσο το Hubble όσο και το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb χρησιμοποιούνται για τη μελέτη αντικειμένων όπως οι γαλαξίες, αλλά το κάνουν σε διαφορετικά μήκη κύματος. Το Hubble λειτουργεί κυρίως στο ορατό μήκος κύματος του φωτός, όπως τα ανθρώπινα μάτια, ενώ το Webb λειτουργεί στο υπέρυθρο. Αυτό σημαίνει ότι μπορούν να δουν διαφορετικές πλευρές των ίδιων πραγμάτων.

Για να καταδείξει πώς λειτουργεί αυτό στην πράξη, μια νέα σύγκριση δείχνει τον ίδιο στόχο, τον γαλαξία NCG 3256, όπως φαίνεται από τον Webb και το Hubble.

Αυτή η εικόνα ιστού δείχνει τις έλικες σκόνης και αερίου που αποτελούν τους βραχίονες αυτού του γαλαξία. Όταν νέα νεαρά αστέρια γεννιούνται από σκόνη και αέριο, απελευθερώνουν ακτινοβολία που χτυπά τους κόκκους σκόνης γύρω τους, κάνοντας αυτή τη σκόνη να λάμπει στο υπέρυθρο. Τα νεαρά αστέρια λάμπουν επίσης έντονα στο υπέρυθρο μήκος κύματος, με τις φωτεινότερες περιοχές να υποδεικνύουν εστίες σχηματισμού αστεριών.

Η εικόνα του Hubble δείχνει τον ίδιο γαλαξία αλλά φαίνεται σε διαφορετικό μήκος κύματος, που λήφθηκε αρχικά το 2018. Ενώ η υπέρυθρη όραση του Webb επιτρέπει την εξέταση μέσα από σύννεφα σκόνης, στην περιοχή ορατού φωτός που λειτουργεί το Hubble στη σκόνη δημιουργεί σκοτεινά νήματα που εμποδίζουν το φως. Ο γαλαξίας είναι πολύ φωτεινότερος στο υπέρυθρο παρά στο ορατό μήκος κύματος, αλλά σε αυτό το εύρος μπορείτε να δείτε πιο καθαρά ότι ο γαλαξίας έχει στην πραγματικότητα δύο κέντρα, ή πυρήνες, το αποτέλεσμα της συγχώνευσης δύο γαλαξιών.

Συστάσεις των συντακτών