Οι δεινόσαυροι φημίζονται ως τα πιο τρομακτικά αρπακτικά των προϊστορικών χρόνων, αλλά ένα κρανίο που ανακαλύφθηκε πρόσφατα ρίχνει φως σε ένα τρομακτικό θηρίο που κυριάρχησε στη Γη 40 εκατομμύρια χρόνια πριν φτάσουν οι πρώτες «τρομερές σαύρες» στη Γη.
Ένα απολίθωμα 265 εκατομμυρίων ετών που ανακαλύφθηκε στη Βραζιλία αποκαλύπτει το μεγαλύτερο σαρκοφάγο της εποχής του, ένα που περιπλανιόταν στη ζούγκλα αναζητώντας άτυχα πλάσματα για να ροκανίσει.
«Αυτό το ζώο ήταν ένα θηρίο με παράξενη όψη και πρέπει να τρόμαζε σε οτιδήποτε περνούσε από το δρόμο του». Αυτος λεει Η παλαιοντολόγος του Χάρβαρντ Στέφανι Πιρς.
Ένα σχεδόν πλήρες απολιθωμένο κρανίο Pampafonus pikai Μήκους περίπου 36 cm (14,2 ίντσες) ανακαλύφθηκε με σκελετικά οστά κοντά Σάο Γκάμπριελ Στη νότια Βραζιλία.
Παμπαφώνος Ταιριάζει στον κλάδο της πρώιμης θεραπείας Διευρυμένη κεφαλήμια μεγάλη ομάδα μεγάλων και γενικά τρομακτικών χερσαίων ζώων που κάποτε άκμασαν T-Rex Και συναδέλφους. Ωστόσο, δεν ήταν όλοι οι δεινόσαυροι σαρκοφάγοι Παμπαφώνος Σίγουρα ήταν.
«Το ζώο είχε μεγάλους, αιχμηρούς κυνόδοντες προσαρμοσμένους για να πιάνει το θήραμα». Αυτος λεει Felipe Pinheiro, παλαιοντολόγος από το Ομοσπονδιακό Πανεπιστήμιο της Πάμπα (UNIPAMPA) στη Βραζιλία.
«Τα δόντια και η δομή του κρανίου του υποδηλώνουν ότι το δάγκωμά του ήταν αρκετά ισχυρό για να μασήσει οστά, όπως και οι σύγχρονες ύαινες».
Πολύ ελκυστικές εικόνες (αν και μπορεί να είμαι προκατειλημμένος) της νέας προετοιμασίας κρανίου Pampaphonus. Προειδοποίηση ενεργοποίησης για ένα εξαιρετικά όμορφο απολίθωμα.@the_anilson @voltarts @paleocisneros @MCZHarvard pic.twitter.com/BulUlJVe1Z
– Felipe Pinheiro (@FeliPinheir) 12 Σεπτεμβρίου 2023
Παμπαφώνος Έζησε στο τέλος Πέρμιοςπριν από το γεγονός μαζικής εξαφάνισης – το μεγαλύτερο ποτέ – που εξαφάνισε το 86 τοις εκατό όλων των ζωικών ειδών στη Γη.
«Το απολίθωμα βρέθηκε σε βράχους της Μέσης Πέρμιας, σε μια περιοχή όπου τα οστά δεν είναι πολύ συνηθισμένα, αλλά πάντα επιφυλάσσουν ευχάριστες εκπλήξεις». Αυτος λεει Ο πρώτος συγγραφέας Matthews A. Κώστα Σάντος, παλαιοντολόγος στο UNIPAMPA.
Απολιθώματα άλλων δεκάποδων έχουν βρεθεί στο παρελθόν στη Ρωσία και τη Νότια Αφρική, αλλά… Pampafonus pikai Είναι το μόνο γνωστό είδος από τη Βραζιλία και η ομάδα λέει ότι πρόκειται για ένα καλοδιατηρημένο απολίθωμα».Αποκαλύπτει νέους, μέχρι πρότινος άγνωστους χαρακτήρες αυτού του είδους», αφού το 2008 βρέθηκε ένα μικρότερο κρανίο.
«Ψάχνοντας για κάτι νέο Παμπαφώνος «Το κρανίο μετά από πολύ καιρό ήταν εξαιρετικά σημαντικό για να αυξήσουμε τις γνώσεις μας για το ζώο». Αυτος λεει Σάντος, «που στο παρελθόν ήταν δύσκολο να ξεχωρίσει από τους Ρώσους συγγενείς του».
Παμπαφώνος Σίγουρα δεν ήταν εύκολη υπόθεση. Αυτά τα ζώα ήταν ένα τεράστιο θέαμα σε ύψος 3 μέτρων (10 πόδια) και μέγιστο βάρος που εκτιμάται στα 400 κιλά (882 λίβρες).
Την τελευταία δεκαετία, η ίδια περιοχή έχει αποδείξει αυτό ΠαμπαφώνοςΠιθανή λεία μέσα Μικρά ερπετά Ράστοδον Και το Ογκώδες αμφίβιο Konjokovia. Τεράστιο μέγεθος Παμπαφώνος Κάνει και τα δύο πλάσματα να μοιάζουν με σνακ.
“Παμπαφώνος «Έπαιζε τον ίδιο οικολογικό ρόλο με τις σύγχρονες μεγάλες γάτες», είπε ο Pinheiro Αυτος λεει. «Ήταν το μεγαλύτερο επίγειο αρπακτικό που γνωρίζουμε από το Πέρμιο της Νότιας Αμερικής».
Δεν ήταν μόνο το μέγεθός του που τον έκανε Παμπαφώνος ξεχωρίζω. Τα κρανία τους ήταν πυκνά χτισμένα, όπως πολλοί αποκεφαλιακοί, δίνοντας στο κλαδί το κατάλληλο όνομα, που στα ελληνικά μεταφράζεται σε «τρομερό κεφάλι».
Νέες πληροφορίες που αποκαλύφθηκαν από την ανάλυση αυτού του κρανίου κάνουν τους ερευνητές να πιστεύουν ότι το οστό της γνάθου που δεν έχει ταυτοποιηθεί προς το παρόν προέρχεται από μια μεγαλύτερη, φτωχότερη εκδοχή του Pampafonus pikai. Η ομάδα λέει ότι χρειάζονται περισσότερα απολιθώματα για να επιβεβαιωθεί η υπόθεση, αλλά αυτό θα μπορούσε να σημαίνει ότι το τρομερό κεφάλι που μόλις μελέτησαν δεν είναι καν από ενήλικα.
«Η ανακάλυψή του είναι το κλειδί για να δώσει μια ματιά στην κοινωνική δομή των χερσαίων οικοσυστημάτων πριν από τη μεγαλύτερη μαζική εξαφάνιση ποτέ», είπε ο Pearce. Αυτος λεει. «Μια εκπληκτική ανακάλυψη που καταδεικνύει την παγκόσμια σημασία των απολιθωμάτων της Βραζιλίας».
Η έρευνα δημοσιεύτηκε στο Zoological Journal of the Linnean Society.