Η βραζιλιάνικη δημοκρατία σώθηκε από τον Λούλα ο «Έλληνας»

Η Washington Post έχει το σύνθημα «Η Δημοκρατία πεθαίνει στο σκοτάδι». Επί Τραμπ, Μπολσανάρο και Πούτιν, δεν ήταν ποτέ πιο σημαντικό για τη δημοκρατία να μείνει μακριά από το «σκοτάδι».

Πρόσφατα, η Βραζιλία παραλίγο να πέσει στο «σκοτάδι», το σκοτάδι που κατέκλυσε τις Ηνωμένες Πολιτείες με την απόπειρα πραξικοπήματος της 6ης Ιανουαρίου (2021) στην Ουάσιγκτον.

Η Βραζιλία έχει κάποιες ομοιότητες με την Ελλάδα και την Αυστραλία. Μια κοινή πτυχή που έχουν όλοι είναι ότι η δημοκρατία αμφισβητείται ξανά και ξανά. Η Ελλάδα, παρά την έννοια του ηρωισμού (δικαίως κερδισμένος) στον Μεταξά το 1940, η κυβέρνησή του ήταν στην πραγματικότητα μια φασιστική δικτατορία (το καθεστώς της 4ης Αυγούστου) από το 1936 έχοντας αποκηρύξει και τα τελευταία δεσμά του Βενιζέλου. Η δημοκρατία θα επέστρεφε μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο προτού πέσει στον απόηχο του πραξικοπήματος του συνταγματάρχη το 1967. Το καθεστώς, γνωστό ως Χούντα, ήταν καταστροφή γιατί κατέπνιξε ψήφους, εξόρισε αντιφρονούντες και επιτάχυνε την κυπριακή αποτυχία που οδήγησε στην παράνομη κατοχή της Τουρκίας της Βόρειας Κύπρου το 1974, η τελευταία χρονιά της Χούντας. Χρειάστηκε η κυπριακή εισβολή και ο ηρωισμός των φοιτητών στο Πολυτεχνείο, που περιελάμβανε σφαγή καθώς έπαιζε ο ελληνικός εθνικός ύμνος, για να ανατραπεί το καθεστώς.

Η Αυστραλία είναι δημοκρατία υπό το στέμμα από το 1901, μια χώρα που υιοθέτησε την πολιτική της Λευκής Αυστραλίας. Η πολιτική τελείωσε υπό την κυριαρχία του μεγάλου Gough Whitlam. Αυτός με τη σειρά του καθαιρέθηκε παράνομα και ανήθικα από το Στέμμα το 1975, τη δεύτερη φορά που το Στέμμα είχε παρέμβει στην Αυστραλία μετά την απόλυση του Τζακ Λανγκ το 1932. Η δημοκρατία υπονομεύτηκε την εποχή που μόλις πρόσφατα ο Σκοτ ​​Μόρισον ορκίστηκε κρυφά σε πέντε υπουργεία , Είναι άλλο ένα χαστούκι στη δημοκρατία.

Επίσης πρώην αποικιακό φυλάκιο, η Βραζιλία βρίσκεται υπό δικτατορία από το 1964. Χρειάστηκε μεταξά θάρρος χωρίς φασισμό για να υπερασπιστούμε τη δημοκρατία. Ο Σωκράτης, όχι ο φιλόσοφος αλλά ο διάσημος ποδοσφαιριστής της Κορίνθιανς, ενώθηκε με τους εκατοντάδες χιλιάδες που υποστήριζαν συστηματικά τη δημοκρατία μοιράζοντας λογοτεχνία, απευθυνόμενος σε συγκεντρώσεις ή φορώντας «δημοκρατία» στους αγώνες. Ο Λούλα, ο επόμενος πρόεδρος για το 2023, δεν είναι ελληνικό όνομα που ακούγεται σαν Σωκράτης, αλλά η σύνδεσή του με τους Έλληνες και τη δημοκρατία είναι μοναδική.

Ο πατέρας του ονομαζόταν Αριστείδης και η μητέρα του, Ευρυδίκη, είχε εν μέρει νότια ιταλική καταγωγή, την περιοχή που γνωρίζουμε ως Magna Graecia! Η Λόλα είναι οπαδός της ομάδας ποδοσφαίρου της Κορίνθιανς! Με τέτοιες ελληνικές «επιρροές» γύρω του, δεν είναι περίεργο που υπερασπίστηκε μερικές από τις μεγαλύτερες εξαγωγές της Ελλάδας…. Δημοκρατία. ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΕΚΦΡΑΣΗΣ. ελευθερία.

Ο Λούλα ήταν ηγέτης της Ομοσπονδίας της Εργατικής Τάξης, επικεφαλής εκστρατειών κατά της φασιστικής δικτατορίας που έληξε το 1985. Τελικά έγινε πρόεδρος μεταξύ 2003-2011, επιβλέποντας μια εύρωστη οικονομία και βγάζοντας δεκάδες εκατομμύρια από τη φτώχεια.

Η Ana Marcia, ελληνόφωνη συγγραφέας, δασκάλα και μητέρα δύο παιδιών ελληνοβραζιλιάνικης καταγωγής, εξηγεί ότι “ο Λούλα ήταν ο πρώτος πρόεδρος που συμπεριέλαβε τους φτωχούς στον εθνικό προϋπολογισμό. Αυτό ήταν επαναστατικό”.

Αρκετά για να γίνει το κέικ μεγαλύτερο, είπε η Λούλα, πρέπει να αρχίσουμε να το μοιραζόμαστε με όποιον πεινάει περισσότερο. Το Bolsa Familia ήταν το πρώτο πρόγραμμα μεταφοράς εισοδήματος. Για να επιτευχθεί αυτό το όφελος, οι οικογένειες έπρεπε να κρατήσουν τα παιδιά τους στο σχολείο. ωφελήθηκε επίσης η τάξη. Η κοινή χρήση της τούρτας περιστράφηκε επίσης γύρω από μια αύξηση του κατώτατου μισθού, η οποία κλιμακώθηκε σε όλα τα ποσοστά μισθού. Αυτή η συνταγή ήταν απλή: εάν το ΑΕΠ αυξανόταν κατά 5%, ο κατώτατος μισθός θα είχε την ίδια αύξηση. Όχι επιστήμη πυραύλων , αλλά μετά από δεκαετίες χωρίς πραγματική αύξηση, και πάλι, ήταν επαναστατικό». Και αυτά είναι θέματα παρόμοια με το Whitlam Australia και την εποχή του Βενιζέλου στην Ελλάδα.

Ως κάποιος που δεν τελείωσε τις σπουδές του, ο Λούλα υποστήριξε την εκπαίδευση και τα μέτρα κατά της φτώχειας, κατά μία έννοια μια βραζιλιάνικη εκδοχή του πρώιμου Βενιζέλου ως φτωχή και καθυστερημένη Ελλάδα που σύρθηκε στον 20ο αιώνα. Ο Λούλα προσπάθησε να παρασύρει τον λαό του στον 21ο αιώνα και όπως πολλές ιστορίες στις οποίες ελλοχεύει ο φασισμός, το έθνος του τελικά έπεσε στα στοιχεία του σκότους. Ακριβώς όπως η τάξη των Whitlam, η Lola δέχεται επίθεση από τις ελίτ και στέλνεται στη φυλακή το 2018 με κατασκευασμένες και πλαστές κατηγορίες διαφθοράς. Και αποδείχτηκε αθώος το 2021. Δεν ήταν στην ώρα του να τρέξει εναντίον του Τραμπ Βραζιλία, Μπολσανάρο.

Ο Μπολσανάρο, ένας ακροδεξιός εξτρεμιστής, έχει βάλει τη Βραζιλία σε αιχμή σε κάθε σημαντική μέτρηση. Ο καταστροφικός χειρισμός του Covid σε μια χώρα που πάντα κατάφερνε να αντιμετωπίσει τους ιούς, τις κακές οικονομικές επιδόσεις, την ενδημική διαφθορά και να παρασύρει εκατομμύρια στη φτώχεια. Ο Μπολσανάρο έσυρε τη Βραζιλία στο σκοτάδι, ενώ η αγάπη του για την πρώην στρατιωτική δικτατορία έκανε πολλούς ανθρώπους να παλεύουν.

Η Nayara Santos Costa που ζει τώρα στο Σίδνεϊ, εξηγεί τις απόψεις της για την ήττα του Bolsanaro. Πιστεύω ότι η εκλογή του Προέδρου Λούλα θα βοηθήσει τους φτωχότερους ανθρώπους στη Βραζιλία να εμφανιστούν και να βοηθήσουν ξανά. Κατά τα χρόνια της κυβέρνησης του Λούλα στη Βραζιλία, οι κάτοικοι με χαμηλό εισόδημα είχαν πρόσβαση στην εκπαίδευση, την ιδιοκτησία σπιτιού και την κρατική βοήθεια που τους κράτησε κάτω από το όριο της ακραίας φτώχειας. Πάνω απ’ όλα αφαιρεί από την εξουσία έναν πολιτικό που υποστηρίζει τη δικτατορία, είναι μισογυνιστής, ρατσιστής, εκφοβιστής, προκατειλημμένος και ανίκανος. Ελπίζω ότι η μετάβαση θα είναι ειρηνική και σεβαστή η δημοκρατία.” Η Nayara μας θυμίζει τους περισσότερους από τους ανθρώπους που έχω γνωρίσει στα ταξίδια μου στη Βραζιλία και αλλού. Το γεγονός ότι ένας φασίστας όπως ο Bolsanaro εξελέγη το 2018 οφείλεται στον αποκλεισμό του Lula από τις εκλογές κούρσα λόγω πλαστών κατηγοριών εναντίον του.

Οι περισσότεροι Βραζιλιάνοι όπως ο Nayara και η Ana είναι ενθουσιασμένοι με το τι τους περιμένει υπό καλύτερη ηγεσία.

Η Άννα εξηγεί, «Η Λόλα θέσπισε πολιτικές που θα έδιναν στους φτωχούς ευκαιρίες που δεν είχαν ποτέ, ειδικά στους μαύρους και στους αυτόχθονες».

“Ως παιδί, πάντα ήθελα να γίνω γιατρός. Δεν έπαιρνα τους απαραίτητους βαθμούς, μόνο πλούσιοι άνθρωποι που πήγαιναν σε πλούσια σχολεία όλη τους τη ζωή θα έπαιρναν μια θέση σε αυτά τα μαθήματα κύρους. Για μένα, κόρη δασκάλου , δεν υπάρχουν ελίτ σχολεία, δεν υπάρχουν μαθήματα γλώσσας.” Αγγλικά και μην ταξιδεύετε, ένα άλλο πτυχίο δασκάλου θα ήταν το καλύτερο που θα μπορούσα να επιδιώξω, παρά τις καλύτερες προσπάθειές μου. Τώρα, λόγω της Λούλα, ακόμη και ο πιο φτωχός, αμόρφωτος Τα παιδιά των εργατών έχουν την ευκαιρία να γίνουν γιατροί, μηχανικοί και επιστήμονες. Και πάλι, επαναστάτης. Αυτό σημαίνει για μένα η Λόλα: Ένα είδος συνεχούς θεσμικής επανάστασης. Δεν κόβονται κεφάλια. Κανένα μέσο παραγωγής δεν δημεύεται. Οι άνθρωποι είναι απλώς δίνεται ένα ελάχιστο, συν πραγματικές ευκαιρίες».

Έχω γνωρίσει ειρωνικά πολλούς υποστηρικτές του Bolsanaro μέσω της Ana, όλοι τους καλοπροαίρετοι συντηρητικοί άνδρες. Παγιδευμένος σε μερικά ψέματα. Αναγνωρίζουν ότι ο Λούλα υποστηρίζει το ελληνικό δώρο της δημοκρατίας. Φυσικά, ο Μπολσανάρο πέρασε μήνες προσπαθώντας να συγκεντρώσει υποστήριξη για εκστρατείες για την υπονόμευση των εκλογικών αποτελεσμάτων και την υποστήριξη από τον στρατό. Ως πρώην καπετάνιος, τα μέσα ενημέρωσης πίστευαν ότι θα έκανε πραξικόπημα, ώστε οι στρατιωτικοί ηγέτες να βγουν αψηφώντας τον Μπολσανάρο, λέγοντας στη χώρα ότι δεν θα επέμβουν. Δεν υπάρχει στέμμα, όπως αυτό που παρενέβη στην Αυστραλία εναντίον του Γουίτλαμ ή μιας φασιστικής δικτατορίας, οπότε ο Λούλα χρεώνεται τελικά με έναν στόχο, που είναι να επιστρέψει η Βραζιλία σε έναν δρόμο σταθερότητας, σε μονοπάτια από τη φτώχεια και σε μια ισχυρότερη δημοκρατία. Οι Έλληνες χρειάστηκαν χιλιάδες χρόνια για να φτάσουν εκεί. Ο γιος του Αριστείδη και της Ευρυδίκης θα οδηγούσε πλέον τη βραζιλιάνικη δημοκρατία σταθερά μακριά από τον δρόμο του φασισμού.

* Ο Μπίλι Κώτσης είναι ο συγγραφέας του The Aegean Seven Take The Marbles