Η «λάμψη φάντασμα» στο ηλιακό σύστημα θα μπορούσε να είναι μια «νέα προσθήκη» στην κατανόησή μας για τη δομή του

Μια μυστηριώδης «λάμψη φάντασμα» ισοδύναμη με 10 πυγολαμπίδες έχει βρεθεί γύρω από το ηλιακό μας σύστημα, η οποία παραμένει ακόμη και όταν αφαιρούνται άλλες πηγές φωτός, όπως αστέρια και πλανήτες.

Η ανακάλυψη έγινε όταν οι αστρονόμοι ξεκίνησαν να δουν πόσο σκοτεινό θα μπορούσε να είναι το διάστημα, το οποίο έκαναν κοσκίνοντας 200.000 εικόνες που τραβήχτηκαν από το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble της NASA και εξαλείφοντας την αναμενόμενη λάμψη — αλλά επικράτησε μια μικρή περίσσεια φωτός.

Οι επιστήμονες δεν μπορούν να είναι σίγουροι για την πηγή του φωτός, αλλά υποθέτουν ότι η πηγή είναι μια προηγουμένως άγνωστη μπάλα σκόνης από κομήτες, η οποία αντανακλά το φως του ήλιου.

Εάν επιβεβαιωθεί, οι ερευνητές είπαν ότι αυτό το κέλυφος σκόνης θα ήταν μια νέα προσθήκη στη γνωστή αρχιτεκτονική του ηλιακού συστήματος.

Η ανακάλυψη βασίζεται στην έρευνα που διεξήχθη το 2021, όταν μια άλλη ομάδα αστρονόμων χρησιμοποίησε δεδομένα από το διαπλανητικό διαστημικό ανιχνευτή New Horizons της NASA για να μετρήσει το φόντο του ουρανού.

Το New Horizons ανίχνευσε επίσης μια έκλαμψη γύρω από το ηλιακό σύστημα, αλλά ο ανιχνευτής ήταν πάνω από τέσσερα δισεκατομμύρια μίλια από τον ήλιο και τι το προκάλεσε παραμένει μυστήριο μέχρι σήμερα.

Πολλές θεωρίες κυμαίνονται από τη διάσπαση της σκοτεινής ύλης έως ένα αόρατο πλήθος μακρινών γαλαξιών.

Ο Τιμ Κάρλτον του Κρατικού Πανεπιστημίου της Αριζόνα (ASU) είπε σε μια δήλωση δήλωση: «Αν η ανάλυσή μας είναι σωστή, υπάρχει ένα άλλο στοιχείο σκόνης μεταξύ μας και της απόστασης που μέτρησε το New Horizons.

Η ομάδα μετρούσε το σκοτάδι του ουρανού, για το οποίο χρειαζόταν να αφαιρέσει το ζωδιακό φως, το οποίο είναι η λάμψη που εκπέμπουν οι αστρικοί πλανήτες.

Αυτό σημαίνει ότι αυτό είναι ένα είδος πρόσθετου φωτός που προέρχεται από το ηλιακό μας σύστημα.

Ο Carleton συνέχισε εξηγώντας ότι αφού το φως φαινόταν αμυδρό στα δεδομένα του New Horizons λόγω της απόστασής του, η λάμψη πρέπει να προήλθε από τα όρια του ηλιακού συστήματος.

«Μπορεί να είναι ένα νέο συστατικό περιεχομένου του ηλιακού συστήματος που έχει υποτεθεί αλλά δεν έχει ποσοτικοποιηθεί ακόμη», είπε.

Αυτή η πρόσφατη εργασία οδήγησε στη χρήση του Hubble, το οποίο βρίσκεται 340 μίλια πάνω από την επιφάνεια της Γης.

«Περισσότερο από το 95 τοις εκατό των φωτονίων στις εικόνες από τα αρχεία Hubble προέρχονται από αποστάσεις μικρότερες από 3 δισεκατομμύρια μίλια από τη Γη», δήλωσε ο βετεράνος αστρονόμος του Hubble Roger Windhorst, επίσης από το State University της Αριζόνα.

Από τις πρώτες μέρες του Hubble, οι περισσότεροι χρήστες του Hubble έχουν αγνοήσει αυτά τα φωτόνια του ουρανού, επειδή ενδιαφέρονται για τα διακριτά αμυδρά αντικείμενα στις εικόνες του Hubble, όπως αστέρια και γαλαξίες.

Το Hubble (στη φωτογραφία) έπιασε τη λάμψη από περίπου 340 μίλια πάνω από την επιφάνεια της Γης. Οι αστρονόμοι που ανέλυσαν τις εικόνες πρότειναν ότι η λάμψη θα μπορούσε να προέρχεται από μια μπάλα σκόνης από κομήτες

Αλλά αυτά τα φωτόνια του ουρανού περιέχουν σημαντικές πληροφορίες που μπορούν να συλλεχθούν από τη μοναδική ικανότητα του Hubble να μετράει τα επίπεδα αχνής φωτεινότητας με μεγάλη ακρίβεια κατά τη διάρκεια των τριών δεκαετιών της ζωής του.

Το Hubble, ένα κοινό έργο της NASA, της Ευρωπαϊκής Διαστημικής Υπηρεσίας και της Καναδικής Διαστημικής Υπηρεσίας, παρατηρεί το σύμπαν για περισσότερες από τρεις δεκαετίες.

Χρειάστηκαν περισσότερες από 1,5 εκατομμύριο παρατηρήσεις του σύμπαντος και περισσότερες από 18.000 επιστημονικές εργασίες έχουν δημοσιευθεί με βάση τα δεδομένα του.

Το τηλεσκόπιο περιφέρεται γύρω από τη Γη με περίπου 17.000 μίλια την ώρα σε χαμηλή γήινη τροχιά σε υψόμετρο περίπου 340 μιλίων, που είναι μόνο ελαφρώς υψηλότερο από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό.

Εκτοξεύτηκε τον Απρίλιο του 1990 από το Διαστημικό Κέντρο Κένεντι στη Φλόριντα, το Hubble δείχνει όλο και περισσότερα σημάδια γήρανσης, παρά μια σειρά επισκευών και αναβαθμίσεων από διαστημικούς περιπατητές κατά την εποχή των λεωφορείων της NASA.

Το τηλεσκόπιο πήρε το όνομά του από τον διάσημο αστρονόμο Έντουιν Χαμπλ που γεννήθηκε στο Μιζούρι το 1889 και ανακάλυψε ότι το σύμπαν διαστέλλεται, καθώς και ο ρυθμός διαστολής του.