Μια ασυνήθιστη διαμάχη έχει ξεσπάσει μεταξύ επιστημόνων του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ και του Πανεπιστημίου Τζονς Χόπκινς για την προέλευση ενός μυστηριώδους αντικειμένου που προήλθε από το διάστημα
Ένας πόλεμος λέξεων έχει ξεσπάσει μεταξύ επιστημόνων του Χάρβαρντ, του Τζονς Χόπκινς και αλλού για ένα μυστηριώδες αντικείμενο που κάποιοι λένε ότι προήλθε πέρα από το ηλιακό μας σύστημα.
Τον περασμένο Ιούνιο, μια ερευνητική αποστολή στα ανοικτά των ακτών της Παπούα Νέας Γουινέας με επικεφαλής τον αστροφυσικό του Χάρβαρντ Δρ. Avi Loeb ανακάλυψε εκατοντάδες μικροσκοπικές μεταλλικές μπάλες από τον Ειρηνικό Ωκεανό, οι οποίες, όπως λέει, προήλθαν από αυτό το αντικείμενο όταν έλιωσε στην ατμόσφαιρα πριν από την πρόσκρουση.
Σε ένα άρθρο για την DailyMail.com τον περασμένο Αύγουστο, ο Δρ Loeb κατέληξε στο συμπέρασμα ότι «τα στοιχεία δείχνουν ότι τα θραύσματα είναι διαστρικής προέλευσης».
Αλλά οι επικριτές του Dr Loeb και του έργου του για το κυνήγι εξωγήινων Galileo στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, συνεχίζουν να αμφισβητούν αυτά τα ευρήματα – τα οποία περιέγραψε ως μια «πραγματικά ιστορική στιγμή» για την πρώτη επαφή της ανθρωπότητας με «υλικό έξω από το ηλιακό μας σύστημα».
Και τώρα το τελευταίο τεστ: Μια νέα, ανταγωνιστική ανάλυση δεδομένων από έναν σεισμικό αισθητήρα που χρησιμοποιήθηκε για την παρακολούθηση της συντριβής του αντικειμένου το 2014 λέει ότι ο αισθητήρας δεν εντόπισε ποτέ διαστρικό μετεωρίτη, πόσο μάλλον τη συντριβή ενός διαστημικού ανιχνευτή, είπε ο Δρ Loeb.
Αυτός ο αισθητήρας, σύμφωνα με μια διεθνή ομάδα κριτικών του Galileo, πιθανότατα ανέλαβε μόνο το βρυχηθμό του φορτηγού.
Όπως είπαν οι επικριτές στο DailyMail.com ότι ο φυσικός του Χάρβαρντ πήρε την ομάδα του «σε ένα κυνηγητό άγριας χήνας», ο Δρ Loeb κατηγόρησε τη νέα μελέτη ως «αντιεπαγγελματική» και «ψέμα».
Κατά τη διάρκεια του διήμερου ταξιδιού τους στον Ειρηνικό το περασμένο καλοκαίρι, η ομάδα του Galileo σάρωσε τον πυθμένα της θάλασσας για συντρίμμια από το αντικείμενο που μοιάζει με μετεωρίτη IM1 και τράβηξε ένα μαγνητικό έλκηθρο βαθιάς θάλασσας κατά μήκος της τελευταίας γνωστής διαδρομής της βολίδας. Στη φωτογραφία είναι ο Loeb (δεξιά)
Ο Δρ. Loeb τονίζει ότι η ομάδα του χρησιμοποίησε μόνο τα δεδομένα “σεισμού” αυτού του σεισμομέτρου για να επιβεβαιώσει τα δορυφορικά δεδομένα του Υπουργείου Άμυνας σχετικά με την πιθανή τοποθεσία και τη διαδρομή του αντικειμένου που μοιάζει με μετεωρίτη όταν αναφλέχθηκε στην ατμόσφαιρα της Γης το 2014.
Ο Loeb είπε στη Daily Mail: «Όπως τόνισε ο συνάδελφός μου καθηγητής Stine Jacobsen, για να έχουμε δίκιο, οι δορυφόροι του Υπουργείου Άμυνας έπιασαν σήμα φορτηγού στην Παπούα Νέα Γουινέα αντί για μετεωρίτη».
Η νέα έρευνα, με επικεφαλής τον πλανητικό σεισμολόγο Dr. Benjamin Fernando στο Πανεπιστήμιο Johns Hopkins, έψαξε για μοτίβα σε ημέρες και νύχτες του σεισμομέτρου στο νησί Manus, που ονομάζεται AU MANU, και βρήκε παρόμοια μοτίβα θορύβου σαφώς άσχετα με τη βολίδα του μετεωρίτη.
«Η δυσάρεστη αλήθεια είναι ότι ορισμένοι επιστήμονες που προσποιούνται ότι υπερασπίζονται την επιστήμη που βασίζεται σε στοιχεία σπεύδουν να απορρίψουν νέα στοιχεία που υπερβαίνουν τη βάση γνώσεων τους», συνέχισε ο Loeb.
Η ομάδα του Fernando χρησιμοποίησε επίσης τρεις υπερηχητικούς αισθητήρες για να επανεκτιμήσει το σημείο προσγείωσης του μετεωρίτη. Πιστεύουν ότι η μαγνητική βυθοκόρηση που πραγματοποιήθηκε από την ομάδα Galileo με επικεφαλής τον Loeb το περασμένο καλοκαίρι μπορεί να αναζητούσε βυθισμένα θραύσματα του μετεωρίτη IM1 (στη φωτογραφία) σε λάθος μέρος.
Αλλά οι συγγραφείς της νέας ανταγωνιστικής εργασίας δεν ήταν λιγότερο επικριτικοί για την προσέγγιση του φυσικού του Χάρβαρντ.
Αυτή η ομάδα, με επικεφαλής τον πλανητικό σεισμολόγο Δρ. Μπέντζαμιν Φερνάντο στο Πανεπιστήμιο Τζονς Χόπκινς, αναζήτησε μοτίβα σεισμομέτρων για μέρες και νύχτες στο κοντινό νησί Manus, AU MANU, κοντά στο σημείο της πτώσης της βολίδας το 2014 στον Ειρηνικό Ωκεανό.
Αναφέρουν ότι βρήκαν αρκετά παρόμοια μοτίβα σεισμικού θορύβου, που δεν σχετίζονται με την πύρινη καθίζηση του αντικειμένου.
Η εργασία τους εγείρει ερωτήματα σχετικά με την ανάλυση των δεδομένων του AU MANU, τα οποία ο Δρ Loeb και ένας από τους πρώην μαθητές του δημοσίευσαν πέρυσι στο περιοδικό. Σήμα.
«Ήταν ένα συνηθισμένο φορτηγό», είπε ο Δρ Φερνάντο. Οι Νιου Γιορκ Ταιμς. «Σαν ένα κανονικό φορτηγό που περνά μπροστά από έναν σεισμογράφο».
Χρησιμοποιώντας δεδομένα κατευθυντικού αζιμουθίου από το σεισμόμετρο AU MANU, ο Δρ Fernando και οι συνεργάτες του μπόρεσαν να εντοπίσουν ένα σαφές μοτίβο στο σήμα.
«Η βορρά-νοτιοδυτική κατεύθυνση του δεύτερου σήματος (του υποτιθέμενου μετεωρίτη) είναι συνεπής με το πέρασμα σε όλη τη διαδρομή προς την αντίθετη κατεύθυνση», έγραψαν στην εργασία τους, η οποία δεν έχει ακόμη εγκριθεί από ομοτίμους, αλλά είναι διαθέσιμη στο πρώην Cornell Tech δικτυακός τόπος. – διακομιστής εκτύπωσης, arXiv.
Αυτά τα σεισμικά κύματα που καταγράφηκαν από το σεισμόμετρο AU MANU είναι, είπε ο αστροφυσικός Dr Stephen Desch, συν-συγγραφέας της νέας εργασίας, στο DailyMail.com «παρόμοια σε κυματική μορφή με δεκάδες άλλα γεγονότα που συνέβησαν εκείνη την εβδομάδα».
Η ομάδα παρουσίασε την έρευνά της την Τρίτη ως μέρος ενός συνεδρίου που διοργάνωσε το Χιούστον Σεληνιακό και Πλανητικό Ινστιτούτο.
Η ομάδα του Loeb έψαξε μια περιοχή του Ειρηνικού Ωκεανού που φαίνεται παραπάνω ως ένα τετράγωνο “κίτρινο μουστάρδας” κοντά στο “CNEOS C”, μία από τις δύο πιθανές περιοχές πρόσκρουσης σύμφωνα με τα δεδομένα του Υπουργείου Άμυνας. Νέα έρευνα που χρησιμοποιεί αισθητήρες υπερήχων και σεισμόμετρο δείχνει ένα διαφορετικό σημείο συντριβής, το «IDC»
Τρεις αισθητήρες υπερήχων που χρησιμοποιήθηκαν από το Διεθνές Σύστημα Παρακολούθησης του CTBTO – ISO4, IS07 και IS37 (παραπάνω) – χρησιμοποιήθηκαν για τον υπολογισμό αυτής της νέας αξιολόγησης του σημείου συντριβής του αντικειμένου που μοιάζει με μετεωρίτη.
Η ομάδα του Δρ. Φερνάντο χρησιμοποίησε επίσης δεδομένα από μια σειρά αισθητήρων που χρησιμοποιήθηκαν για την επιβολή της Συνθήκης για την Ολοκληρωμένη Απαγόρευση των Πυρηνικών Δοκιμών για να προσδιορίσουν μόνοι τους πού ένα αντικείμενο (είτε μετεωρίτης είτε διαστημικός ανιχνευτής) ήταν πιο πιθανό να έχει χτυπήσει τον Ειρηνικό Ωκεανό.
Ο τριγωνισμός τους, ο οποίος χρησιμοποίησε μια τριάδα αισθητήρων υπερήχων, υποδηλώνει ότι η μαγνητική βυθοκόρηση που πραγματοποιήθηκε από την ομάδα Galileo του Dr. Loeb το περασμένο καλοκαίρι μπορεί να αναζητούσε βυθισμένα μέρη του σώματος σε λάθος μέρος.
'Εάν είναι [Loeb] Αν ήταν ειλικρινής για τα δεδομένα του σεισμομέτρου, θα έπρεπε να παραδεχτεί ότι δεν είχε ιδέα πού να ψάξει. «Αλλά είναι πολύ αργά για αυτό τώρα», είπε ο Δρ Desch.
«Πήγε σε ένα κυνηγητό άγριας χήνας και τώρα έχει αυγό στο πρόσωπό του», είπε ο Δρ Desch.
«Η απάντησή του σε όποιον επισημαίνει κάτι από αυτά είναι να επισημάνει ότι δεν εμπιστευόμαστε το Υπουργείο Άμυνας».
Όμως, όπως σημειώνεται στην εργασία τους, ο Δρ Desch και οι συνάδελφοί του έχουν αφιερώσει σημαντική προσοχή σε αυτό Δημόσια δεδομένα μετεωριτών του Υπουργείου Άμυνας Το Εργαστήριο Jet Propulsion Laboratory της NASA ενημερώθηκε για το αντικείμενο, το τεχνικό όνομα CNEOS 20140108.
Παραπάνω είναι μια γραφική παράσταση σεισμικών δονήσεων, όπως η «δύναμη ταχύτητας πρόσπτωσης» από τις ημέρες πριν και μετά το συμβάν μετεωρίτη IM1 (κόκκινος κύκλος). Οι συνδυασμοί θορυβωδών και ήσυχων περιόδων, σύμφωνα με τον Δρ Φερνάντο και την ομάδα του, αντιστοιχούν σε θορυβώδη κίνηση κατά τη διάρκεια της ημέρας και σε ήσυχη νύχτα. Οι μπλε περιοχές είναι Σαββατοκύριακα
Έκτοτε, η ομάδα του Galileo στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ έχει ανακτήσει αρκετές εκατοντάδες ασυνήθιστες σιδερένιες μπάλες που πιστεύουν ότι είναι πιθανές από ένα αγνώστου ταυτότητας αντικείμενο, γνωστό ως IM1, στα ανοιχτά της Παπούα Νέας Γουινέας την περασμένη εβδομάδα ως μέρος μιας υποβρύχιας ερευνητικής αποστολής 1,5 εκατομμυρίων δολαρίων.
Ο συνάδελφός του, Δρ. Φερνάντο, επεσήμανε ότι τα δεδομένα που συνέλεξε το Πεντάγωνο για τη συνεργασία του για την παρακολούθηση αστεροειδών με τη NASA και το Κέντρο Μελετών Αντικειμένων κοντά στη Γη (CNEOS), εντόπισαν δύο πιθανές περιοχές πρόσκρουσης του αντικειμένου της «βολίδας», τοποθεσίες που ονομάζονται CNEOS B και C.
Ο Δρ Fernando είπε στο DailMail.com τη Δευτέρα ότι η ομάδα του Lope Galileo εστίασε μόνο σε μία από αυτές τις τοποθεσίες, το CNEOS C, το οποίο ήταν πιο μακριά από τους υπολογισμούς της ομάδας του για τη ζώνη πρόσκρουσης χρησιμοποιώντας υπέρηχους.
«Το καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε με τους πιο πρόσφατους αισθητήρες πυρηνικής παρακολούθησης είναι να αποκτήσουμε μια περιοχή περίπου 300.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων, δηλαδή 227.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων», είπε ο Δρ Φερνάντο στη DailyMail.com τη Δευτέρα.
«Δεν είναι επειδή τα δεδομένα δεν είναι καλά», πρόσθεσε. «Δεν είναι επειδή οι αισθητήρες δεν είναι καλοί».
“Αυτό συμβαίνει επειδή είναι ένα πολύ αδύναμο σήμα.” Δεν έχουμε ένα ακριβές μοντέλο για το πώς ήταν η ατμόσφαιρα το 2014, μια ένδειξη για το πώς ο καιρός μπορεί να έχει διασκορπίσει τα συντρίμμια που λιώνουν και πέφτουν.
Ωστόσο, ο Δρ. Loeb στήριξε τη διάψευση του στην εκτεταμένη αβεβαιότητα και την τεράστια επιφάνεια τετραγωνικών χιλιομέτρων που εντόπισαν νέα έρευνα από τους επικριτές του, η οποία επεσήμανε ότι περιελάμβανε την περιοχή όπου η ομάδα του διεξήγαγε μαγνητική βυθοκόρηση αναζητώντας τα συντρίμμια του μυστηριώδους αντικειμένου. .
«Ο Μπεν Φερνάντο και οι συνάδελφοί του απλώς απέρριψαν τα δεδομένα του Υπουργείου Εξωτερικών για τη θέση του μετεωρίτη», έγραψε ο Δρ Λόεμπ για την DailyMail.com.
“Αυτό είναι ένα μη έγκυρο επιχείρημα.”
Τόσο το άρθρο του Dr. Loeb το 2023 στο περιοδικό Signal, καθώς και μια δημόσια ανακοίνωση από Διαστημική Διοίκηση των ΗΠΑΕπισημαίνει ότι η ομάδα του Galileo έλαβε επιβεβαιωτική βοήθεια από ευαίσθητα δορυφορικά δεδομένα του Υπουργείου Άμυνας που δεν είναι δημόσια διαθέσιμα.
«Είναι αντιεπαγγελματικό να ισχυρίζεται ότι η Μ.Δ [Department of Defense] «Το κουτί είναι λανθασμένο επειδή η πολύ μεγαλύτερη περιοχή του περιέχει άλλα σημεία», είπε ο Loeb.
«Πήγαμε στο ταμείο του Υπουργείου Άμυνας και χρησιμοποιήσαμε δεδομένα σεισμομέτρου μόνο για να επικυρώσουμε το ταμείο του Υπουργείου Άμυνας».
“Ερασιτέχνης διοργανωτής. Εξαιρετικά ταπεινός web maven. Ειδικός κοινωνικών μέσων Wannabe. Δημιουργός. Thinker.”