Μια μελέτη διαπιστώνει ότι τα αρσενικά δελφίνια δημιουργούν ισόβιους δεσμούς που τα βοηθούν να βρουν συντρόφους δελφινιών

Νέα έρευνα διαπιστώνει ότι τα δελφίνια δημιουργούν κοινωνικούς δεσμούς για μια δεκαετία και συνεργάζονται μεταξύ των ομάδων για να βοηθήσουν το ένα το άλλο να βρει συντρόφους και να πολεμήσουν αντιπάλους – μια συμπεριφορά που δεν έχει επιβεβαιωθεί προηγουμένως μεταξύ των ζώων.

“Αυτά τα δελφίνια έχουν σταθερές, μακροπρόθεσμες συμμαχίες και έχουν συμμαχίες μεταξύ ομάδων. Οι συμμαχίες είναι συμμαχίες, πραγματικά.” Δρ Ρίτσαρντ Κόνορ, οικολόγος συμπεριφοράς στο Πανεπιστήμιο της Μασαχουσέτης Dartmouth και ένας από τους κύριους συγγραφείς της εργασίας. «Αλλά πριν από τη μελέτη μας, οι συνεργατικές συμμαχίες μεταξύ ομάδων θεωρούνταν ότι ήταν μοναδικές για τον άνθρωπο».

ο τα ευρήματα, που δημοσιεύτηκε τη Δευτέρα στο Proceedings of the National Academy of Sciences, φαίνεται να υποστηρίζει την υπόθεση του «κοινωνικού εγκεφάλου»: ότι οι εγκέφαλοι θηλαστικών εξελίχθηκαν ώστε να είναι μεγαλύτεροι σε μέγεθος σε σχέση με τα ζώα που παρακολουθούν τις κοινωνικές αλληλεπιδράσεις και τα δίκτυά τους. Οι άνθρωποι και τα δελφίνια είναι δύο ζώα με τον μεγαλύτερο εγκέφαλο σε σχέση με το μέγεθος του σώματος. «Δεν είναι τυχαίο», είπε ο Κόνορ.

Η ομάδα ερευνητών του Connor συνέλεξε δεδομένα μεταξύ 2001 και 2006 πραγματοποιώντας εκτενείς έρευνες με σκάφη στο Shark Bay της Δυτικής Αυστραλίας. Οι ερευνητές παρακολούθησαν τα δελφίνια παρακολουθώντας και ακούγοντάς τα, χρησιμοποιώντας μοναδικές σφυρίχτρες αναγνώρισης για να τα ξεχωρίσουν.

Σημείωση 202 Ρινδοδελφίνια Ινδο-Ειρηνικού (Tursiops aduncus), συμπεριλαμβανομένης της περιόδου αιχμής ζευγαρώματος μεταξύ Σεπτεμβρίου και Νοεμβρίου.

Πίσω στο εργαστήριο, βαρέθηκαν τα δεδομένα που επικεντρώθηκαν σε 121 ενήλικα αρσενικά δελφίνια για να παρατηρήσουν μοτίβα στα κοινωνικά τους δίκτυα. Και την επόμενη δεκαετία, συνέχισαν να αναλύουν τις συμμαχίες των ζώων.

Οι κοινωνικές δομές των δελφινιών είναι ευέλικτες και πολύπλοκες. Οι ερευνητές βρήκαν συμμαχίες μεταξύ δύο ή τριών αρσενικών δελφινιών – σαν τους καλύτερους φίλους. Στη συνέχεια οι ομάδες επεκτάθηκαν σε 14 μέλη. Μαζί, βοήθησαν ο ένας τον άλλον να βρει θηλυκά για κοπάδια και ζευγάρωμα, και επίσης βοήθησαν να κλέψουν θηλυκά από άλλα δελφίνια καθώς και να αμυνθούν ενάντια σε οποιεσδήποτε απόπειρες «κλοπής» από ανταγωνιστές.

“Αυτό που συμβαίνει ως αρσενικό, μπορεί να είσαι σε ένα τρίο, να βόσκεις ένα θηλυκό. Και αν κάποιος έρθει να πάρει αυτό το θηλυκό, τότε τα άλλα αρσενικά της ομάδας σου και η συμμαχία δεύτερης διαλογής έρχονται και σε βοηθούν”, είπε. Δρ Στέφανι Κινγκ, Καθηγητής Συμπεριφοράς Ζώων στο Πανεπιστήμιο του Μπρίστολ και ένας από τους συγγραφείς της μελέτης. «Αυτά τα παιδιά έχουν πολύ ξεκάθαρη ιδέα για το ποιος είναι στην ομάδα τους».

Αυτές οι ομάδες μπορούν να διαρκέσουν για δεκαετίες και να σχηματιστούν όταν τα δελφίνια είναι ακόμη μικρά, είπε ο King, αν και τείνουν να καρπωθούν τους καρπούς της γονεϊκότητας μέχρι τα μέσα της εφηβείας τους. «Είναι μια σημαντική επένδυση που ξεκινά όταν είναι πολύ νέοι — και αυτές οι σχέσεις μπορούν να διαρκέσουν όλη τους τη ζωή».

Μερικές φορές, ειδικά όταν ομάδες δελφινιών αισθάνονται ότι υπάρχει κίνδυνος για τον εαυτό τους, δύο συμμαχίες δεύτερης βαθμίδας θα ενωθούν για να σχηματίσουν μια μεγαλύτερη ομάδα. Ως αποτέλεσμα, από τα δελφίνια που παρατήρησαν οι επιστήμονες, κάθε αρσενικό είχε άμεση σχέση με 22 έως 50 άλλα δελφίνια.

Οι παρατηρήσεις των ερευνητών δείχνουν ότι σε αυτές τις ομάδες, όσο πιο σφιχτή είναι η συμμορία – και όσο ισχυρότεροι είναι οι δεσμοί μεταξύ των δελφινιών – τόσο πιο επιτυχημένα είναι στην προσέλκυση των θηλυκών.

Ο Κινγκ είπε ότι οι σχέσεις συνεργασίας τους, και όχι το μέγεθος της συμμαχίας, είναι που δίνουν στα αρσενικά μεγαλύτερη αναπαραγωγική επιτυχία.

Είπε ότι είναι ήδη ευρέως γνωστό ότι τα δελφίνια είναι πολύ κοινωνικά και συνεργάσιμα, καθώς και ότι είναι αξιοσημείωτα καλά στην προσαρμογή και τη διδασκαλία της συμπεριφοράς ειδικά στο περιβάλλον τους. Στέφανι Φιν Γουάτσονπρώην διευθυντής μεταφραστικής ιατρικής και έρευνας στο Εθνικό Ίδρυμα Θαλάσσιων Θηλαστικών στο Σαν Ντιέγκο της Καλιφόρνια, ο οποίος δεν συμμετείχε στη μελέτη.

«Το ενδεχόμενο άλλα κητώδη να αναπτύξουν παρόμοιες συμμαχίες δεν μπορεί να αποκλειστεί», είπε ο Φιν Γουάτσον. «Αυτές οι πολύπλοκες συμπεριφορές πιθανότατα περιορίζονται σε θηλαστικά με μεγάλο εγκέφαλο».

Σύμφωνα με τους ερευνητές πίσω από το έγγραφο, αυτό είναι το μόνο μη ανθρώπινο παράδειγμα αυτού του τύπου πολυεπίπεδων στρατηγικών συμμαχιών που έχει παρατηρηθεί. Αυτά τα ευρήματα υπογραμμίζουν επίσης τις γνωστικές απαιτήσεις που αντιμετωπίζουν αυτά τα ζώα, είπε ο Connor, προτείνοντας ότι ο μεγάλος εγκέφαλος των δελφινιών τα βοηθά να παρακολουθούν διαφορετικές σχέσεις.

«Θα έλεγα ότι τα δελφίνια και οι άνθρωποι συνέκλιναν στην εξέλιξη των συμμαχιών μεταξύ ομάδων – ένα απίστευτα περίπλοκο κοινωνικό σύστημα», είπε ο Connor. «Είναι καταπληκτικό γιατί είμαστε τόσο διαφορετικοί από τα δελφίνια».