Νέα μελέτη λέει ότι οι όρκες που σκίζουν μεγάλους λευκούς καρχαρίες ανοίγουν στη Νότια Αφρική
Η ακτή Gansbaai ήταν κάποτε ένα δημοφιλές σημείο για μεγάλους λευκούς καρχαρίες, αλλά οι θεάσεις έχουν μειωθεί σημαντικά τα τελευταία χρόνια. Η μελέτη χρησιμοποίησε μακροχρόνιες παρατηρήσεις και δεδομένα επισήμανσης για να αποδείξει ότι οι φάλαινες όρκας έδιωξαν μεγάλα αυγά, μερικές φορές γνωστά ως φάλαινες δολοφόνοι.
Οι ερευνητές ανέλυσαν επίσης πέντε μεγάλα πτώματα λευκού καρχαρία που βρέθηκαν βυθισμένα στην ξηρά, σε τέσσερα από τα οποία αφαιρέθηκαν τα πλούσια σε θρεπτικά συστατικά συκώτια τους. Και ένα με την καρδιά του επίσης. Οι ερευνητές είπαν ότι όλοι υπέστησαν τραύματα από το ίδιο ζευγάρι όρκες, που πιθανότατα σκότωσαν περισσότερα οστέινα αυγά.
Η μελέτη παρακολούθησε 14 ενήλικες λευκούς σε μια περίοδο πεντέμισι ετών και διαπίστωσε ότι έφυγαν από την περιοχή όταν οι όρκες ήταν εκεί. Οι ερευνητές πιστεύουν ότι τα συναισθήματα φόβου των καρχαριών οδηγούν σε μια γρήγορη και μακροπρόθεσμη έξοδο όταν γνωρίζουν ότι υπάρχει ένα αρπακτικό.
Η επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης Alison Towner, επικεφαλής βιολόγος λευκού καρχαρία στο Dyer Island Conservation Trust στο Νέα έκδοση.
Ο Towner πιστεύει ότι πρόκειται για μια “ευρεία αποφυγή”, παρόμοια με το πώς τα άγρια σκυλιά Serengeti αποφεύγουν ορισμένες περιοχές όταν υπάρχουν λιοντάρια.
«Όσο πιο συχνές είναι οι όρκες σε αυτές τις τοποθεσίες, τόσο περισσότερο οι μεγάλοι λευκοί καρχαρίες μπορούν να μείνουν μακριά», πρόσθεσε.
Ένα οικοσύστημα που αλλάζει
Πριν αρχίσουν οι όρκες να επιτίθενται στους μεγάλους λευκούς, οι καρχαρίες έλειπαν από τον Γκανσάι μόνο για μία εβδομάδα το 2007 και τρεις εβδομάδες το 2016.
Αυτό σημαίνει ότι οι εκτεταμένες περίοδοι απουσίας που βιώνει η έρευνα είναι άνευ προηγουμένου και το οικοσύστημα στην περιοχή αλλάζει.
Οι χάλκινοι φαλαινοκαρχαρίες έχουν εμφανιστεί ως νέα αρπακτικά μεσαίας κατηγορίας στην περιοχή, είπε ο Τάουνερ.
«Οι χάλκινες φαλαινοθήρες δέχονται επίσης επίθεση από φάλαινες όρκας, κάτι που δείχνει ένα επίπεδο τεχνογνωσίας και ικανότητας στο κυνήγι μεγάλων καρχαριών», είπε ο Τάουνερ, προσθέτοντας ότι οι φώκιες με κεφάλι τώρα τρέφονται με τους απειλούμενους αφρικανικούς πιγκουίνους.
«Αυτό είναι ένα φαινόμενο από πάνω προς τα κάτω και έχουμε επίσης μια τροφική πίεση «από κάτω προς τα πάνω» από την εκτεταμένη απομάκρυνση του κολοκυθιού, που βόσκει τα δάση φυκιών με τα οποία σχετίζονται όλα αυτά τα είδη», πρόσθεσε.
«Με απλά λόγια, αν και αυτή είναι μια υπόθεση αυτή τη στιγμή, υπάρχει σημαντικό άγχος που μπορεί να αντέξει το οικοσύστημα και οι επιπτώσεις της απομάκρυνσης του καρχαρία από τις όρκες είναι πιθανό να είναι ευρύτερες».
ξαφνική βουτιά
Ο Towner πιστεύει επίσης ότι οι όρκες είναι ολοένα και πιο κοινές στις ακτές της Νότιας Αφρικής και αυτό το συγκεκριμένο ζευγάρι μπορεί να ανήκει σε μια σπάνια ομάδα τρώγων καρχαριών.
«Αυτή η αλλαγή στη συμπεριφορά καθενός από τους κορυφαίους θηρευτές θα μπορούσε να σχετίζεται με τη μείωση του αριθμού των θηραμάτων, συμπεριλαμβανομένων των ψαριών και των καρχαριών, προκαλώντας αλλαγές στο πρότυπο διανομής τους», είπε.
Οι όρκες επικεντρώνονται σε νεότερους καρχαρίες, οι οποίοι μπορούν να έχουν μεγαλύτερο αντίκτυπο σε μεγάλους ευάλωτους λευκούς πληθυσμούς καθώς οι καρχαρίες αναπτύσσονται αργά και ωριμάζουν αργά στη ζωή τους, είπε.
Οι ερευνητές αναγνωρίζουν ότι οι θερμοκρασίες της επιφάνειας της θάλασσας μπορούν επίσης να επηρεάσουν τις θεάσεις αυγών ενηλίκων, αλλά «η άμεση και ξαφνική πτώση των θεάσεων στις αρχές του 2017 και οι εκτεταμένες και αυξημένες απουσίες δεν μπορούν να εξηγηθούν».
Πρόσθεσαν ότι άλλες εξηγήσεις θα μπορούσαν να περιλαμβάνουν το άμεσο κυνήγι μεγάλων αυγών ή μειωμένο αριθμό θηραμάτων λόγω κυνηγιού, αλλά ότι αν και αυτό «μπορεί να συμβάλει στη συνολική μείωση του αριθμού των μεγάλων αυγών στη νότια Αφρική, είναι απίθανο να εξηγήσει την ξαφνική τοπική πτώση .”
Μια άλλη μελέτη του 2016 έδειξε ότι έχουν απομείνει μόνο μερικές εκατοντάδες λευκοί καρχαρίες στη Νότια Αφρική, σε σύγκριση με προηγούμενες εκτιμήσεις για μερικές χιλιάδες.
Επιπλέον, η ανάλυση DNA του ιστού του καρχαρία έδειξε ότι η γενετική ποικιλομορφία των λευκών της Νότιας Αφρικής είναι εξαιρετικά χαμηλή, καθιστώντας τους πιο ευάλωτους σε εξωτερικά σοκ, όπως ασθένειες ή περιβαλλοντικές αλλαγές.
“Ακραίος μαθητής. Επίλυση προβλημάτων. Παθιασμένος εξερευνητής. Αθεράπευτος μελετητής twitter. Λάτρης του καφέ.”