Οι αστροναύτες της NASA δεν είναι έτοιμοι για το βαθύ διάστημα

Η διαστημική υπηρεσία δεν έχει ακόμη αναπτύξει ένα εξειδικευμένο πρόγραμμα εκπαίδευσης για αστροναύτες, δεν διαθέτει τον απαραίτητο εξοπλισμό, όπως νέες διαστημικές στολές για την προστασία τους από τα θανατηφόρα επίπεδα ακτινοβολίας, και εξακολουθεί να αναζητά μια σειρά τεχνολογιών για να θέσει τα θεμέλια για μια διαρκή ανθρώπινη ύπαρξη. Σύμφωνα με αξιωματούχους της NASA, πρώην αστροναύτες, εσωτερικές μελέτες και ειδικούς στα διαστημικά ταξίδια.

«Αυτή τη φορά θα χρειαστείτε αστροναύτες που στην πραγματικότητα θα βγουν έξω και θα αρχίσουν να ζουν στο φεγγάρι», είπε ο διαχειριστής της NASA Bill Nelson σε μια συνέντευξη. “Θα δημιουργήσουμε ενδιαιτήματα εκεί. Έτσι θα χρειαστείτε έναν νέο τύπο αστροναύτη.”

Ο στόχος, είπε ο Nelson, είναι πιο φιλόδοξος από ποτέ: «να διατηρηθεί η ανθρώπινη ζωή για παρατεταμένες χρονικές περιόδους σε ένα εχθρικό περιβάλλον».

Μέχρι στιγμής όπως η NASA Έργο Artemis Καθώς πλησιάζει η απογείωση, γίνεται ολοένα και πιο σαφές ότι ακόμα κι αν οι νέοι πύραυλοι και διαστημόπλοια που επιδιώκει παραμείνουν εντός του χρονοδιαγράμματος, οι υψηλοί στόχοι του προγράμματος μπορεί να πρέπει να μειωθούν λόγω των σκληρών ορίων της ανθρώπινης πραγματικότητας.

έλλειψη εκπαίδευσης

Πρώτον, θα χρειαστεί ένα ειδικό διαμέτρημα ανδρών και γυναικών για να αντιμετωπίσουν ένα πολύ διαφορετικό σύνολο συνθηκών από τις αποστολές σε χαμηλή τροχιά της Γης που η NASA εκτελεί εδώ και δεκαετίες στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό ή στο πλέον αποσυρμένο διαστημικό λεωφορείο.

NASA το όνομά του πρόσφατα Η πρώτη νέα κατηγορία αστροναυτών σε τέσσερα χρόνια – αυτό που ο Νέλσον περιέγραψε ως ένα μείγμα στρατιωτικών, επιστημόνων και ολυμπιονικών πιλότων που προσφέρουν «μεγάλη ποικιλία».

Ωστόσο, δεν έχει ορίσει πληρώματα για τις δύο πρώτες επανδρωμένες αποστολές Artemis — το ταξίδι διάρκειας ενός μήνα γύρω από τη Σελήνη το 2024 και στη συνέχεια στη σεληνιακή επιφάνεια στις αρχές του 2025.

Δεν υπάρχει πρόγραμμα εκπαίδευσης για σεληνιακές αποστολές.

Ο εσωτερικός φύλακας της NASA κρούει συναγερμούς σχετικά με την έλλειψη ενός πιο εξελιγμένου συστήματος για την ενίσχυση ενός ευρύτερου συνόλου δεξιοτήτων.

“Το Γραφείο Αστροναυτών αναπτύσσει ένα πλαίσιο για την εκπαίδευση Artemis, αλλά αυτό το πλαίσιο δεν έχει καθοριστεί επίσημα και κανένα από τα πληρώματα Artemis δεν έχει ανακοινωθεί.” Σε πρόσφατη έκθεση, ο Γενικός Επιθεωρητής της NASA είπε:. «Ως εκ τούτου, η συγκεκριμένη εκπαίδευση που επικεντρώθηκε στην αποστολή Artemis II – η πρώτη επανδρωμένη πτήση της Artemis – δεν έχει ακόμη ξεκινήσει».

Θα απαιτηθεί τελικά εκπαίδευση για μια σειρά εργασιών – συμπεριλαμβανομένων Λειτουργήστε διαφορετικά διαστημόπλοια και υπομείνετε τη σωματική και ψυχολογική σκληρότητα του σεληνιακού περιβάλλοντος.

“«Θα έχουμε νέες εκπαιδευτικές ενότητες και νέα πρωτόκολλα εκπαίδευσης για την υποδοχή σεληνιακών αποστολών», δήλωσε σε συνέντευξή του ο Philip McAllister, ο οποίος επιβλέπει τις αποστολές στον διαστημικό σταθμό της NASA. “Αυτές οι αποστολές μπορεί να είναι μικρότερες σε διάρκεια, μεγαλύτερης διάρκειας, μπορεί να έχετε δύο διαφορετικά διαστημόπλοια.”

Αυτό σημαίνει να μάθεις πώς να προσγειώνεσαι στο ίδιο το φεγγάρι, κάτι που η NASA δεν έχει κάνει από την τελευταία αποστολή Apollo το 1972.

«Μπορείς να ανέβεις στον Ωρίωνα [spacecraft]αλλά αν πρόκειται να προσγειωθείτε στην επιφάνεια, θα πρέπει να κατεβείτε στον ανιχνευτή», είπε ο McAllister. «Αυτό θα απαιτούσε κάποια μοναδική εκπαίδευση».

Πρόσθεσε ότι ενώ πολλές πτητικές λειτουργίες θα είναι αυτοματοποιημένες, «υπάρχει πάντα ένας ρόλος για το πλήρωμα».

Μια άλλη αναμενόμενη σεληνιακή αποστολή θα είναι η επίβλεψη της εξόρυξης πόρων από τη σεληνιακή επιφάνεια.

«Θα προσγειωθούμε στον νότιο πόλο του φεγγαριού, όπου πιστεύουμε ότι υπάρχουν πόροι όπως το νερό, το οποίο στη συνέχεια μας βοηθά να παράγουμε καύσιμα πυραύλων», είπε ο Νέλσον.

Αλλά σημαίνει επίσης τη στρατολόγηση πιο υψηλά εκπαιδευμένων εξερευνητών σελήνης.

Το IG της NASA δήλωσε: «Για παράδειγμα, η γεωλογία αναγνωρίστηκε πρόσφατα ως ένα σύνολο συγκεκριμένων επαγγελματικών δεξιοτήτων που απαιτούνται για τις αποστολές Artemis στη Σελήνη και τον Άρη». «Το Σώμα έχει επί του παρόντος τέσσερις αστροναύτες που έχουν λάβει επαγγελματική εκπαίδευση σε τομείς που σχετίζονται με τη γεωλογία, δύο από τους οποίους εργάζονται στο Σώμα για περισσότερα από 15 χρόνια».

“Ο τύπος του Έρνι Σάκλετον”

Μια κοινή αναλογία στις μέρες μας για το ποιος και τι χρειαζόταν για την αναζήτηση της Άρτεμης είναι οι τρεις αποστολές στην Ανταρκτική στις αρχές του εικοστού αιώνα με επικεφαλής τον Βρετανό εξερευνητή Έρνεστ Σάκλετον.

«Είναι το είδος των ανθρώπων του Έρνι Σάκλετον που είναι πρόθυμοι να εξερευνήσουν μόνο για τη βελτίωση της ανθρωπότητας και να κάνουν ένα ταξίδι μονής διαδρομής χωρίς την εγγύηση ότι θα επιστρέψουν στο σπίτι – για να ξεπεράσουν τα όρια του δυνατού», είπε ο συνταγματάρχης της Πολεμικής Αεροπορίας απόστρατο. Ο Τζακ Φίσερ, ο οποίος πέρασε τεσσεράμισι μήνες στον διαστημικό σταθμό το 2017.

Το μεγαλύτερο εμπόδιο μπορεί απλώς να είναι η ανθρώπινη αδυναμία – και ο άγνωστος φόρος που μπορεί να επιβάλει για περισσότερες από μερικές ημέρες στο βαθύ διάστημα.

«Η κύρια διαφορά μεταξύ ενός διαστημικού σταθμού και της Σελήνης ή του Άρη είναι η ακτινοβολία», είπε ο Terry Virts, συνταξιούχος συνταγματάρχης της Πολεμικής Αεροπορίας και διοικητής διαστημικού σταθμού που διοικούσε το διαστημικό λεωφορείο και ταξίδεψε σε τροχιά σε μια ρωσική κάψουλα Soyuz. “Το ραδιενεργό περιβάλλον είναι πολύ χειρότερο στο βαθύ διάστημα. Δεν χρειάζεται να το εξασκείτε. Ξέρουμε τι κάνει. Σας προκαλεί καρκίνο. Δεν χρειάζεται να εξασκηθούμε να παθαίνουμε καρκίνο.”

Η NASA παραδέχεται ότι εξακολουθεί να λείπει ακόμη και οι κατάλληλες διαστημικές στολές για τα σεληνιακά της πληρώματα.

«Θα χρειαστούν μια νέα γενιά διαστημικών στολών για να επιτρέψουν δυνατότητες πέρα ​​από αυτό που επιτεύχθηκε στην εποχή του Απόλλωνα», είπε στο Κογκρέσο τον περασμένο μήνα ο Τζέιμς Φράι, συνεργάτης διαχειριστής για την Ανάπτυξη Συστημάτων Εξερεύνησης της NASA. «Η NASA έχει αρχίσει να συνεργάζεται με την εμπορική διαστημική βιομηχανία για την απόκτηση νέων διαστημικών στολών».

Η διαστημική υπηρεσία σχεδιάζει να στείλει δεκάδες «ρομποτικές επιστημονικές έρευνες και τεχνολογικά πειράματα» στη σεληνιακή επιφάνεια. Στο πλαίσιο του προγράμματος Lunar Commercial Payload Services, έχει συνάψει επτά παραδόσεις στη Σελήνη μέχρι το 2024.

«Ορισμένες από αυτές τις αποστολές μπορεί να μας βοηθήσουν να βρούμε πόρους, όπως το νερό, και πιθανώς να εξάγουμε αυτούς τους πόρους στη Σελήνη», είπε ο Frey.

Αλλά η νέα εποχή του διαστημικού προγράμματος δεν αφορά μόνο την επέκταση των συνόρων της επιστήμης. Πρόκειται επίσης για την κατασκευή αποικιών μακριά από τη Γη. Και αυτό θα απαιτήσει ανθρώπους, όχι μόνο bots.

Ο Virts, ο οποίος ήταν μέλος του οκταμελούς πληρώματος πτήσης το 2019 που κατέρριψε το παγκόσμιο ρεκόρ για τον περίπλου της Γης, είπε ότι η ανάπτυξη τεχνολογιών για να βοηθήσει τους αστροναύτες να επιβιώσουν στο βαθύ διάστημα – συμπεριλαμβανομένης της διασφάλισης ότι έχουν αρκετό οξυγόνο για να αναπνεύσουν – χρειάζεται περισσότερη προσοχή. και στους δύο πόλους.

“σκεύη, εξαρτήματα [that will be used on the Artemis missions] Είναι αυτό που πρέπει να εξασκήσουμε στον διαστημικό σταθμό».

Ανάλογα με το πόσο καιρό θα πρέπει να ζήσουν οι αστροναύτες στη Σελήνη, μια άλλη κάρτα είναι η πιθανή ψυχολογική επιβάρυνση.

Ενας Σύγχρονες μέθοδοι αξιολόγησης σπουδών Να αντιμετωπίσει την απομακρυσμένη απομόνωση μελετώντας τη συμπεριφορά δύο «μηχανικών του διαστήματος» που συμμετείχαν σε μια αποστολή 61 ημερών στη Βόρεια Γροιλανδία «για να προσομοιώσουν τις συνθήκες της ανθρώπινης ζωής πίσω στο σπίτι ως πρωτότυπο ανθρώπινης εγκατάστασης στη Σελήνη».

Διαπίστωσε ότι η ελαχιστοποίηση των συνεπειών της εκτεταμένης ανθρώπινης απομόνωσης και των συναισθημάτων εγκατάλειψης θα απαιτήσει νέες στρατηγικές για τη διατήρηση της κοινωνικής επαφής, της σωματικής δραστηριότητας και τη διασφάλιση σαφώς καθορισμένων καθημερινών εργασιών και δραστηριοτήτων.

Κατά γενική ομολογία, η NASA έχει ακόμη πολύ δουλειά να κάνει για να χαρτογραφήσει τι θα απαιτήσουν οι αποστολές εξερεύνησης.

«Όταν πήγαμε στο φεγγάρι κατά τη διάρκεια του προγράμματος Apollo, κάθε στιγμή στην επιφάνεια ήταν σημαδεμένη – είτε μάζευε πέτρες για ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα είτε τρώγαμε σε συγκεκριμένες ώρες – αλλά ήταν μια πολύ σύντομη εργασία», είπε ο Jack Stester. ένας πολιτισμικός ανθρωπολόγος και ειδικός σε ανθρώπινους παράγοντες.

Ολοκλήρωσε μια μελέτη του Διαστημικού Κέντρου Johnson το 2019 που περιέγραψε τα καθήκοντα και τις κοινωνικές και φυσικές ικανότητες που απαιτούνται για αποστολές μεγάλης εμβέλειας στο βαθύ διάστημα – συμπεριλαμβανομένου του Gateway, ενός μικρού διαστημικού σταθμού σε τροχιά σελήνης που σχεδιάστηκε από τη NASA.

«Ήταν γελοίο να έχουμε σοβαρά σχέδια – οι άνθρωποι πραγματικά περίμεναν ότι αυτό θα συνέβαινε μέσα σε μια δεκαετία – χωρίς να ορίζεται τι θα έκαναν οι άνθρωποι κατά τη διάρκεια της αποστολής, είτε πρόκειται για τη Σελήνη είτε για τον Άρη», είπε ο Wester σε μια συνέντευξη.

Ένα διαφορετικό σύνολο χαρακτηριστικών

Άλλοι υποστηρίζουν ότι η διαστημική υπηρεσία έχει υποτιμήσει αυτό που θα χρειαζόταν για να πετύχει πολύ περισσότερα από την επιστροφή στο φεγγάρι για λίγες μέρες, όπως συνέβαινε στην εποχή του Απόλλωνα. (Η μεγαλύτερη παραμονή στη Σελήνη κατά τη διάρκεια της αποστολής Apollo 17 ήταν: 74 ώρες 59 λεπτά 38 δευτερόλεπτα.)

Ο Donald Goldsmith, αστροφυσικός και συν-συγγραφέας είπε: «Το τέλος των αστροναυτών: Γιατί τα ρομπότ είναι το μέλλον της εξερεύνησης».

Είπε ότι δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η NASA θα μπορούσε να επιστρέψει αστροναύτες στη σεληνιακή επιφάνεια. Αλλά δεν αξιολόγησε πλήρως «το βήμα από λίγους αστροναύτες στο φεγγάρι σε μια πραγματική αποικία στο φεγγάρι».

«Μερικά ισοδύναμα προσγειωμένων του Apollo θα μπορούσαν να ζήσουν εκεί για μικρό χρονικό διάστημα και θα μπορούσαν να φτάσουν προμήθειες, συμπεριλαμβανομένων τροφίμων και καυσίμων», είπε. “Αλλά πώς χτίζετε από αυτό; Πρέπει να έχετε έναν κανονικό στόλο πραγμάτων. Χρειάζονται πολλούς τόνους. Μακροπρόθεσμα, μιλούν για εξόρυξη σε φεγγάρι – υπάρχουν πολλές πρώτες ύλες – αλλά αυτό προφανώς απαιτεί πολύ εξοπλισμό.»

Ο Virts είπε ότι ανησυχεί ιδιαίτερα για το τι σημαίνουν όλα αυτά για την ευημερία των σεληνιακών εξερευνητών.

«Δεν ξέρουμε ποιες θα είναι οι μακροπρόθεσμες επιπτώσεις των διαστημικών πτήσεων, επειδή ποτέ δεν παρείχαν υγειονομική περίθαλψη σε συνταξιούχους αστροναύτες», είπε. Δεν ξέρουμε αν σπάνε κόκαλα πιο συχνά ή αν κρυώνουν πιο συχνά. Ή αν νοσούν συχνά από τη νόσο του Αλτσχάιμερ ή αν παθαίνουν συχνότερα καρκίνο».

«Αυτό θα ήταν ένα καλό κομμάτι δεδομένων που πρέπει να λάβουμε πριν στείλουμε άνδρες στη Σελήνη ή τον Άρη», πρόσθεσε. Οι Ρώσοι έχουν τα στοιχεία. Η NASA δεν το κάνει αυτό. “

Οι Εθνικές Ακαδημίες Επιστημών, Μηχανικής και Ιατρικής Εν μέσω μιας λεπτομερούς έρευνας Η NASA έχει βιολογικές και φυσικές επιστήμες, με έμφαση στην ανθρώπινη διαστημική πτήση πέρα ​​από τη χαμηλή τροχιά της Γης. Οι συστάσεις του δεν πρέπει να δοθούν μέχρι κάποια στιγμή το 2023, πριν η αποστολή Άρτεμις απογειωθεί στη σεληνιακή τροχιά της για ένα μήνα.

Αλλά ποιοι θα είναι τελικά οι τυχοδιώκτες που επιδιώκουν τους μεγαλύτερους στόχους της NASA για το επόμενο φεγγάρι; Ο Fisher θυμήθηκε μια πρόσφατη συνάντηση αστροναύτη, όπου κάθισε δίπλα στον Dylan Taylor, τον επιχειρηματία και διευθύνοντα σύμβουλο της Voyager Space που πρόσφατα έγινε ο 606ος άνθρωπος που ταξίδεψε στο διάστημα με έναν νέο πύραυλο Blue Origin Shepherd.

«Δεν ξέρω ότι θα γίνουν η NASA», είπε ο Fisher, προβλέποντας ότι οι ιδιωτικοί αστροναύτες θα μπορούσαν να είναι η επόμενη πρωτοπορία στο βαθύ διάστημα. «Δεν ξέρω πώς θα είναι η NASA στο μέλλον. Αλλά θα το κάνουν [need] Ένα διαφορετικό σύνολο χαρακτηριστικών.