Ο χάρτης του ηλιακού μας συστήματος μπορεί να χρειαστεί να ενημερωθεί, καθώς η ζώνη Kuiper μπορεί να είναι πολύ μεγαλύτερη
NASA νέοι ορίζοντες Το έργο που αντιμετωπίσατε Πλούτων Το 2015 περνάει τώρα στα πιο βαθιά βάθη Ζώνη Kuiperσυναντά μια κοσμική καταιγίδα σκόνης που υποδηλώνει ότι μπορεί να συμβαίνουν περισσότερα στις εξωτερικές περιοχές του πλανήτη Ηλιακό σύστημα Από όσο φανταζόμαστε.
Ο χώρος είναι γεμάτος με σκόνη που αποτελείται από μικροσκοπικά σωματίδια που δεν είναι μεγαλύτερα από μικρά – ένα εκατομμυριοστό του μέτρου. Το μεγαλύτερο μέρος της σκόνης στο ηλιακό μας σύστημα έχει απομείνει από τον πλανητικό σχηματισμό, που ήταν ένα βίαιο γεγονός που είδε πολλά αντικείμενα να συγκρούονται μεταξύ τους. Σήμερα, αυτή η αρχαία σκόνη ενώνεται επίσης με νέα σκόνη που διασκορπίζεται από τις επιφάνειες της Γης Αστεροειδή Και Κομήτες Μέσω μικρομετεωρικών κρούσεων. Η περιεκτικότητα σε σκόνη, τόσο νέα όσο και παλιά, δημιουργεί το μυστηριώδες «ζωδιακό φως». Η σκόνη εκτείνεται στο πιο μακρινό σημείο του ηλιακού συστήματος. Οι αστρονόμοι δεν είναι ακόμα απόλυτα σίγουροι πώς σχηματίστηκε αυτό το τελικό σύνορο.
Σχετίζεται με: Η NASA επεκτείνει την αποστολή New Horizons μέχρι τα τέλη του 2020
Η ζώνη Kuiper (ή ζώνη Kuiper-Edgeworth, που πήρε το όνομά της από τους αστρονόμους Gerard Kuiper και Kenneth Edgeworth, οι οποίοι πρότειναν ανεξάρτητα την ύπαρξή της) είναι τόσο μακρινή και οι παγωμένοι κάτοικοί της τόσο μικροί και αχνοί, που ανακαλύφθηκε μόλις το 1992. Το πρώτο αντικείμενο στο ανακαλύφθηκε η ζώνη Kuiper Ο Kuiper (KBO) βρίσκεται πίσω από τον Πλούτωνα. Η ανακάλυψη έγινε από τους αστρονόμους του Πανεπιστημίου της Χαβάης, Dave Jewett και Jane Lu. Αλλά από τότε, χιλιάδες αντικείμενα της Ζώνης Kuiper έχουν παρατηρηθεί και οι αστρονόμοι μπόρεσαν αρχικά να αρχίσουν να χαρτογραφούν το εξωτερικό ηλιακό σύστημα.
Πέρα από τη Ζώνη Κάιπερ είναι ο δίσκος σκέδασης, που κατοικείται από αντικείμενα της Ζώνης Κάιπερ που έχουν διασκορπιστεί από τη Ζώνη Κάιπερ από παλίρροιες βαρύτητας από τον εξωτερικό πλανήτη του ηλιακού συστήματος. Ποσειδώνας. Τα αντικείμενα στον δίσκο σκέδασης τείνουν να έχουν εξαιρετικά ελλειπτικές τροχιές που είναι έντονα κεκλιμένες προς το επίπεδο του ηλιακού συστήματος και μπορούν να προβάλλουν σε εκατοντάδες αστρονομικές μονάδες από τον Ήλιο. Μία αστρονομική μονάδα, ή αστρονομική μονάδα, ισούται με την απόσταση μεταξύ της Γης και του Ήλιου.
Μακριά από τη ζώνη Kuiper και τον δίσκο σκέδασης βρίσκεται σύννεφο Oort, μια τεράστια σφαιρική περιοχή παγωμένων αντικειμένων που εκτείνεται σε απόσταση ενός έτους φωτός από τον Ήλιο. Ενώ η απόστασή του σημαίνει ότι το Νέφος του Όορτ δεν έχει ποτέ παρατηρηθεί άμεσα, οι επιστήμονες γνωρίζουν ότι υπάρχει επειδή οι τροχιές των κομητών μακράς περιόδου μπορούν να εντοπιστούν εκεί.
Ωστόσο, νέα ευρήματα από το New Horizons απειλούν τώρα να ανατρέψουν πολλά από αυτά που νομίζαμε ότι ξέραμε για το εξωτερικό ηλιακό σύστημα στην αρχή.
«Το New Horizons κάνει τις πρώτες άμεσες μετρήσεις διαπλανητικής σκόνης πέρα από τον Ποσειδώνα και τον Πλούτωνα, επομένως κάθε παρατήρηση θα μπορούσε να οδηγήσει σε μια ανακάλυψη», δήλωσε ο αστρονόμος Άλεξ Ντόνερ από το Πανεπιστήμιο του Κολοράντο. δήλωση.
Η απόσταση μεταξύ του εξωτερικού άκρου της Ζώνης Kuiper και του Ήλιου θεωρήθηκε ότι είναι περίπου 50 αστρονομικές μονάδες (μία αστρονομική μονάδα ισούται επίσης με 149,5 εκατομμύρια χιλιόμετρα ή 93 εκατομμύρια μίλια). Την 1η Ιανουαρίου 2019, το New Horizons συνάντησε ένα αντικείμενο της ζώνης Kuiper. Το όνομα του πράγματος ArrokothΤο οποίο βρίσκεται σε απόσταση 44,5 αστρονομικών μονάδων από τον ήλιο. Σήμερα, το New Horizons βρίσκεται σε απόσταση 58,25 αστρονομικών μονάδων από τον Ήλιο. Έχοντας ξεπεράσει το όριο των 50 AU τον Απρίλιο του 2021. Τα τελευταία πέντε χρόνια, το New Horizons έπρεπε να κάνει κρουαζιέρα στην άκρη της ζώνης Kuiper. Ωστόσο, επειδή τα αντικείμενα της ζώνης Kuiper απέχουν εκατομμύρια μίλια μεταξύ τους, το New Horizons δεν θα παρατηρούσε οπτικά ότι τα άφησε πίσω. Αντίθετα, το σημάδι θα είναι η μείωση των επιπέδων διαπλανητικής σκόνης.
Ωστόσο, το Student Dust Counter (SDC) του διαστημικού σκάφους ονομάζεται έτσι Το κοριτσάκι που το λένε Πλούτωνα Το 1930, αυτή η πτώση δεν παρατηρήθηκε. Στην πραγματικότητα, υπάρχει περισσότερη σκόνη από ποτέ, που προβληματίζει τους αστρονόμους.
Το SDC είναι τοποθετημένο στην κύρια όψη του διαστημικού σκάφους New Horizons. Αποτελείται από 14 ανιχνευτές πλαστικού φιλμ, ο καθένας έχει διαστάσεις 14,2 x 6,5 cm (5,6 x 2,6 ίντσες) και πάχος μόνο 28 μικρά. Μια ντουζίνα ανιχνευτές εκτίθενται στο διάστημα, ενώ οι άλλοι δύο είναι θωρακισμένοι, ώστε να μπορούν να λειτουργήσουν ως ανιχνευτές αναφοράς, καταγράφοντας τυχόν γεγονότα που δεν σχετίζονται με φαινόμενα σκόνης για να αποκλείσουν ψευδώς θετικά. Όταν ένα σωματίδιο σκόνης χτυπά έναν από τους ανιχνευτές, η πρόσκρουση αφήνει ένα μικρό κενό στην πλαστική μεμβράνη που αλλάζει διακριτικά τον τρόπο με τον οποίο οι επιφάνειές του μεταφέρουν ηλεκτρισμό.
Μια πιθανότητα είναι ότι η περίσσεια σκόνης παρήχθη στην πραγματικότητα κοντά στον Ήλιο και εκτοξεύτηκε από τη Ζώνη Kuiper χάρη στην πίεση του ηλιακού φωτός που επενεργεί στα σωματίδια. Ωστόσο, η ομάδα του Donner θεώρησε αυτή τη θεωρία απίθανη. Αντίθετα, λένε, προτιμάται μια πιο δελεαστική προοπτική.
Μπορεί απλώς να υπάρχουν περισσότερα στη Ζώνη Κάιπερ από όσα αντιλήφθηκαν οι αστρονόμοι.
Η συνεχής παρουσία σκόνης δείχνει ότι το New Horizons βρίσκεται ακόμα στη Ζώνη του Κάιπερ και ότι η Ζώνη του Κάιπερ είναι πολύ πιο εκτεταμένη από ό,τι γνωρίζει κανείς, εκτεινόμενη δισεκατομμύρια μίλια μακρύτερα από τον Ήλιο από ό,τι υπολογίζουν επί του παρόντος οι χάρτες μας.
Δεν είναι μόνο οι αριθμοί της σκόνης που μας λένε αυτό. Οι αστρονόμοι το έχουν χρησιμοποιήσει Αλγόριθμοι μηχανικής μάθησης Για να διερευνήσει τις παρατηρήσεις που έγιναν από το τηλεσκόπιο Subaru 8,2 μέτρων στο Mauna Kea στη Χαβάη και το Victor M. Το διαστημόπλοιο μήκους τεσσάρων μέτρων του Blanco στο Διαμερικανικό Παρατηρητήριο Cerro Tololo στη Χιλή, για να αναζητήσει περισσότερα παγωμένα σώματα που μπορεί να εξερευνήσει το New Horizons. . Μέχρι στιγμής, έχουν βρει 154 αντικείμενα προς την κατεύθυνση που κατευθύνεται το New Horizons, συμπεριλαμβανομένων περίπου 20 που το διαστημόπλοιο θα πλησιάσει μέσα σε λίγα εκατομμύρια μίλια, αρκετά κοντά για να γίνουν κάποιες προκαταρκτικές παρατηρήσεις. Ωστόσο, μερικά από αυτά τα 154 αντικείμενα φαίνεται να βρίσκονται εκτός της Ζώνης Kuiper, όχι στο είδος της έκκεντρης τροχιάς που υποδηλώνει έναν δίσκο σκέδασης, αλλά στο εκλειπτικό επίπεδο που μοιράζεται επίσης η ζώνη Kuiper.
Είναι μέλη της ευρύτερης ζώνης Kuiper ή ίσως μιας δεύτερης ζώνης;
“Η ιδέα ότι μπορεί να έχουμε ανακαλύψει μια εκτεταμένη ζώνη Kuiper – με ένα εντελώς νέο σύνολο αντικειμένων που συγκρούονται και παράγουν περισσότερη σκόνη – παρέχει μια άλλη ένδειξη για την επίλυση των μυστηρίων των μακρινών στόχων του ηλιακού συστήματος”, είπε ο Donner.
Το New Horizons πλέει σε αχαρτογράφητα νερά. Μόνο τέσσερα διαστημόπλοια έχουν πάει με αυτόν τον τρόπο στο παρελθόν – Pioneer 10 και 11 και… Voyager 1 Και Voyager 2; Κανένα από αυτά δεν είναι εξοπλισμένο με μετρητή σκόνης όπως το New Horizons.
Ενώ οι αστροναύτες ήταν ανενεργοί για μεγάλο χρονικό διάστημα και με το διαστημόπλοιο Voyager 1 Άρχισε να σκοντάφτειΤο New Horizons έχει αρκετά καύσιμα και ενέργεια για να επιβιώσει μέχρι τη δεκαετία του 2040, όταν θα μπορούσε να απέχει περισσότερο από 100 AU από τον Ήλιο. Μέχρι να μειωθεί η δύναμή του, πιθανότατα θα έχει ξανασχεδιάσει τον χάρτη ολόκληρου του εξωτερικού ηλιακού συστήματος.
Τα νέα ευρήματα από το SDC δημοσιεύθηκαν την 1η Φεβρουαρίου στο Επιστολές Αστροφυσικού Περιοδικού.
“Ερασιτέχνης διοργανωτής. Εξαιρετικά ταπεινός web maven. Ειδικός κοινωνικών μέσων Wannabe. Δημιουργός. Thinker.”