Ο Milo Smith εξακολουθεί να υποστηρίζει τα μπουλντόγκ και την κοινότητά του
Ένας από τους πιο σεβαστούς και αγαπημένους άντρες του Μπέλφερ είναι ο Μάιλο Σμιθ, πρώην ιδιοκτήτης επιχείρησης, ακτιβιστής κοινότητας και πρώην πρωταθλητής πάλης, ο οποίος, στα 66 του χρόνια, δεν δείχνει σημάδια επιβράδυνσης.
Πρόσφατα, ο Smith βοήθησε τον πρώην προπονητή του ποδοσφαίρου, Phil Pugh, ο οποίος είχε μετακομίσει από το Belfair στο Henderson της Νεβάδα και τώρα είναι πίσω στο Port Orchard για να είναι κοντά στα εγγόνια του, να κάνει μερικά πράγματα γύρω από το σπίτι του.
“Ήρθε να με βοηθήσει σε ένα ξυλουργικό έργο. Είναι πολύ χρήσιμος”, λέει ο Pugh, ο οποίος ήταν προπονητής του North Mason σε μια αήττητη κανονική σεζόν το 1974 και σε ένα κρατικό πρωτάθλημα το 1982.
Ο Smith είναι επίσης ο βασικός παράγοντας για να πείσει τη Σχολική Επιτροπή του North Mason να ονομάσει την αίθουσα πάλης από τον προπονητή του Ed Amick, ο οποίος πάσχει από τη νόσο του Πάρκινσον.
Θέλετε να ολοκληρώσετε τα πράγματα στο Μπέλφερ, επικοινωνήστε με τον Milo Smith.
«Είναι το είδος του ανθρώπου που αποφασίζει να κάνει κάτι και θα το κάνει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο», λέει ο Pugh.
Ο συμμαθητής του Smith στο North Mason, ο Joey Johnson, συνέχισε να εκπαιδεύει την πάλη σε διάφορα σχολεία, συμπεριλαμβανομένου ενός 22χρονου στο Port Townsend. Ο Σμιθ φωνάζει «…ένας φίλος για όλους. Όλοι τον αγαπούν».
Η εταιρεία του που ανέθεσε στην Boeing να βάφει ανταλλακτικά έχει χτυπηθεί από τον COVID-10, αναγκάζοντάς την να κλείσει. Έτσι, μετακόμισε στο τμήμα ανθρώπινου δυναμικού της Peninsula Top Soil και κατά καιρούς προσφέρεται εθελοντικά στην ποδοσφαιρική ομάδα North Mason όταν χρειάζεται συγκεκριμένη βοήθεια, συχνά εκτός γηπέδου.
«Βοηθάω το ποδόσφαιρο ή το μπέιζμπολ μόνο αν χρειάζονται κάτι που μπορώ να προσφέρω, όπως ένα γήπεδο μπέιζμπολ που χρειαζόταν λίγο φυτό χώμα για να γεμίσει χαμηλές θέσεις και δώρισα το χώμα Peninsula Topsoil», λέει ο Smith, προσθέτοντας ότι το μεγαλύτερο μέρος της εθελοντικής του δουλειάς είναι με το Bulldog Booster. Λέσχη.
Φυσικά, είναι πάντα διαθέσιμος να βοηθήσει τους άλλους. Αυτός και η σύζυγός του Roxanne, που διδάσκει στο Shelton Oak Bay Junior High School, φτιάχνουν ειδικά cupcakes και cupcakes για φιλανθρωπικές δημοπρασίες, ειδικά για τους Bulldog Boosters. Θα είναι εκεί στις 20 Αυγούστου, όταν ο σύλλογος θα πραγματοποιήσει τον ετήσιο έρανο για τουρνουά γκολφ στο LakeLand Village Golf Course.
Αλλά ο Σμιθ δεν ξεκίνησε στο Μπέλφερ. Ο πατέρας του, Χαλ Σμιθ, ήταν επαγγελματίας ναυτικός και μερικές φορές προπονητής μπάσκετ, και στάθηκε στο Μπρέμερτον όταν γεννήθηκε ο Μάιλο το 1957. Στη συνέχεια ο Μάιλο πέρασε τα περισσότερα από τα πρώτα του χρόνια στη Χαβάη, μέχρι που η οικογένεια μετακόμισε στο Σικάγο όταν ήταν στην όγδοη Βαθμός. Τα τελευταία δύο χρόνια του πατέρα του ήταν στο Great Lake Naval Hospital.
Η μετακόμιση από τη Χαβάη στο Σικάγο ήταν ένα σοκ για το καθεστώς Σμιθ.
«Όταν κατεβήκαμε από το αεροπλάνο στο Σικάγο, ήταν πέντε βαθμοί κάτω από το μηδέν», λέει ο Smith. «Δεν έχουμε δει ποτέ χιόνι στη ζωή μας».
Εκεί ο Milo βρήκε την πάλη. Ή, πρέπει να ειπωθεί, η παλαίστρια γιαγιά του.
Το μπάσκετ ήταν η πρώτη αθλητική αγάπη του Σμιθ (με προπονητή τον πατέρα του). Ήθελε να το παίξει τόσο άσχημα, αλλά όταν δοκίμασε για το άθλημα ως πρωτοετής στο κοινοτικό γυμνάσιο του North Chicago, δεν κατάφερε να κάνει την ομάδα.
Ο δάσκαλος Αγγλικών και προπονητής πάλης του Βόρειου Σικάγο, Μπομπ Τέρι, ο οποίος βρίσκεται στο Εθνικό Μέγαρο Προπονητών Πάλης για την επιτυχία του στο Βόρειο Σικάγο, γνώριζε ότι ο Σμιθ ήταν αθλητικός από τα οράματά του για το ποδόσφαιρο και το μπέιζμπολ. Έδωσε στον νεαρό Σμιθ ένα βιβλίο για τον μεγάλο Έλληνα θρύλο Μίλο του Κρότωνα, ο οποίος κέρδισε έξι χρυσά Ολυμπιακά μετάλλια στην πάλη από το 540 π.Χ. το 60 π.Χ.y Ολυμπιακοί Αγώνες μέχρι το 62Συντομογραφία II κατά τη διάρκεια του 66y οι Ολυμπιακοί.
Ο Σμιθ διαβάζει το βιβλίο, γοητεύεται από τον Μίλο του Κρότωνα και αποδεικνύεται παλαιστής – μόνο για να βρει την ήττα.
«Έχασα και τα 14 παιχνίδια της δευτεροετής μου χρονιάς και έμεινα στον πρώτο γύρο σε 13 από αυτά», λέει ο Smith. «Δεν ήμουν τόσο κακός, ήμουν ακριβώς πάνω από την κορυφή και συνέχιζα να κάνω κινήσεις για τις οποίες δεν ήμουν έτοιμος».
Η μητέρα της Σμιθ, η οποία καταγόταν από το Μπέλφερ, πάντα επέμενε ότι ήθελε να επιστρέψει στο σπίτι όταν τελειώσει ο χρόνος υπηρεσίας του συζύγου της. Έτσι, το 1973 ο Μάιλο και η οικογένειά του έφτασαν στην κομητεία Μέισον ακριβώς στην ώρα του για το νεανικό του έτος.
Εκτός από ένα αμφίδρομο δυνατό τάκλιν για τον προπονητή Ρον Άνγκους στο ποδόσφαιρο, ο Σμιθ έχει βρει κάποια επιτυχία στην πάλη. Δεν του δόθηκε πάσα, αν και έδειξε υπόσχεση. Έχασε τρεις φορές με δύο πόντους κάθε φορά από τον Richard Blue του Eatonville, ο οποίος τερμάτισε δεύτερος στην πολιτεία ως απεριόριστος παλαιστής.
Ο Σμιθ βρήκε δυναμική στην πάλη στην τελευταία του χρονιά (1974-75) και έχασε μόνο δύο φορές στην κανονική περίοδο, σημειώνοντας ρεκόρ 25-2. Μία από τις ήττες του ήρθε στον Jim Cutchall του South Kitsap, ο οποίος έγινε ο κρατικός πρωταθλητής βαρέων βαρών κατηγορίας 4A τη σχολική χρονιά 1975-76 με ρεκόρ 28-0 που περιλαμβάνει 25 καρφίτσες.
Τόσο ο Smith όσο και ο συμπαίκτης Tom Johnson έχουν κερδίσει πολιτειακά πρωταθλήματα κατηγορίας 1A (ο Johnson κέρδισε με 148 και ο συμπαίκτης του Brad Basslett τερμάτισε δεύτερος με 141). Ο Μάιλο είχε κατακτήσει κάποιες κινήσεις που τον έκαναν σχεδόν ανέγγιχτο.
«Οι καλύτερες μου κινήσεις πάλης ήταν γρήγορα τρυπήματα στο πλάι, συνήθως στήνονται τραβώντας το χέρι», λέει ο Smith. «Αλλά ήμουν τόσο καλός στο να κάνω τους αντιπάλους μου να με ακολουθήσουν, που όταν το βάρος τους ήταν στο μπροστινό τους πόδι και αν μπορούσα να δω το φως της ημέρας ανάμεσα στο πλάι και τον αγκώνα τους, θα μπορούσα να τον σέρνω από το πλάι που άνοιγε όλη την πλευρά του Τότε τον σκόνταψα μπροστά ή πίσω.
“Επίσης χρησιμοποιούσα την ίδια φιλοσοφία στις ρίψεις μου. Μου αρέσει να τους κάνω να ακολουθούν και όταν έχουν βάρος σε ένα μολύβδινο πόδι μπορώ να πιέσω το κεφάλι του σε αυτό το πόδι, κάτι που πολλές φορές θα μου επιτρέψει να το μεταφέρω στην πλάτη του, το οποίο γενικά τελειώνει με καρφίτσα.
“Η αγαπημένη μου κίνηση όλων των εποχών ήταν η πλάγια πτώση, αλλά μετά το γυμνάσιο, δεν βρήκα πολλούς παλαιστές που θα με έσπρωχναν. Στο γυμνάσιο, μια παράπλευρη πτώση θα τελείωνε έναν αγώνα σε περίπου 10 ή 15 δευτερόλεπτα. Τα περισσότερα Οι γρήγορες καρφίτσες ήταν είτε πλάγια πτώση είτε πτώση κεφαλιού και βραχίονα.
“Μόλις φτάσετε στο επόμενο επίπεδο του ανταγωνισμού, πολύ λίγοι παλαιστές με πιέζουν πολύ σκληρά, και αυτό είναι πραγματικά το κλειδί για οποιαδήποτε από αυτές τις κινήσεις. Είχα δύο πράγματα που λειτούργησαν καλά για μένα, ήξερα τι θα έκαναν οι μεγαλύτεροι βαρέων βαρών, και Ήμουν το ίδιο γρήγορος με τους ελαφρύτερους παλαιστές.»
Ο Σμιθ ανακάλυψε πώς ήταν οι παλαιστές της ελίτ του επόμενου επιπέδου όταν προσκλήθηκε στα Παγκόσμια Ολυμπιακά Δοκιμαστικά Νέων στο Central Michigan University, όπου σημείωσε 4-2. Χάνοντας από τον μετέπειτα πρωταθλητή με 23-1, γρήγορα ανακάλυψε ότι δεν ήταν στο ύψος του. Έτσι, παρά την έβδομη θέση και μια πρόσκληση στο Ολυμπιακό Προπονητικό Κέντρο στο Κολοράντο Σπρινγκς, αποφάσισε να μην πάει.
«Απλώς επρόκειτο να γίνω ανδρείκελο για τα δύο πρώτα», λέει ο Smith.
Η φήμη του Smith αυτές τις μέρες γύρω από το Belfair είναι στην πραγματικότητα λιγότερο για τις προηγούμενες ικανότητές του στην πάλη ή ακόμα και για την τρέχουσα προσφορά του παρά είναι πατέρας της κόρης του Mamie, η οποία εργάζεται στο φαρμακείο QFC και είναι πολύ γνωστή στην κοινότητα.
«Γεια, είσαι ο μπαμπάς της Mamie, έτσι δεν είναι;» είναι το πιο συνηθισμένο σχόλιο που ακούει τώρα.
Αυτό είναι μια χαρά με τον Milo. Μάλιστα τον κάνει περήφανο να το ακούει. Η δέσμευσή του στην κοινωνία δεν έχει εκλείψει, αλλά είναι ωραίο να γνωρίζουμε ότι η κόρη του τον σπρώχνει μπροστά.
Ο Terry Mosher είναι ένας μακροχρόνιος αθλητικογράφος της Kitsap που γράφει τακτικές στήλες για την Kitsap Sun για τοπικές αθλητικές προσωπικότητες. Επικοινωνήστε μαζί του στο bigmosher@msn.com.
“Βραβευμένος μελετητής ζόμπι. Μουσικός επαγγελματίας. Εμπειρογνώμονας τροφίμων. Προβληματικός.”