Στη Ρωσία, πατριώτες κριτικοί μιλούν για τις αποτυχίες του πολέμου στην Ουκρανία | πολεμικές ειδήσεις μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας

Ο Artemy Sych πέρασε τους τελευταίους οκτώ μήνες προσπαθώντας να κάνει το μέρος του για να υποστηρίξει τη ρωσική πολεμική προσπάθεια στην Ουκρανία.

Ο ακτιβιστής στη Μόσχα οργάνωσε πολλές εκστρατείες crowdfunding για να αγοράσει ρούχα, εξοπλισμό και φάρμακα για τις ρωσικές δυνάμεις. Επίσης, συνίδρυσε ένα έργο μέσων κοινωνικής δικτύωσης που παρέχει πρωτότυπες αναφορές και αναλύσεις για τις εξελίξεις στο πεδίο της μάχης στην Ουκρανία.

Νωρίτερα αυτό το μήνα, ταξίδεψε στην περιοχή Belgorod της Ρωσίας για να πάρει συνέντευξη από στρατιώτες που σταθμεύουν κοντά στα σύνορα.

Ο Σέτσε υποστήριξε την απόφαση του Κρεμλίνου να εισβάλει στην Ουκρανία επειδή δεν έβλεπε άλλη επιλογή να προστατεύσει τους Ρώσους στην ανατολική περιοχή του Ντονμπάς της Ουκρανίας.

Ωστόσο, παραδέχεται πρόθυμα ότι η ρωσική στρατιωτική εκστρατεία δεν πηγαίνει σύμφωνα με το σχέδιο – σε αντίθεση με την εκτίμηση του προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν.

Σύμφωνα με τον Σιχ, η Ρωσία απέτυχε με διάφορους τρόπους. Είπε ότι η Μόσχα δεν ανέπτυξε αρκετές δυνάμεις, απέτυχε να στοχεύσει κρίσιμες υποδομές της Ουκρανίας στην αρχή της σύγκρουσης και δεν προετοίμασε σκληρή άμυνα στα κατεχόμενα εδάφη.

Είπε, «Ίσως η Ρωσία ενήργησε με εσφαλμένες υποθέσεις, κυρίως υποτιμώντας τις δυνατότητες και την προθυμία του εχθρού να αντισταθεί».

«Δεν υπήρξε κατάρρευση της ουκρανικής κυβέρνησης και επομένως ούτε ο ουκρανικός στρατός κατέρρευσε».

εθνικοί κριτικοί

Ο Σιχ είναι μέρος μιας αυξανόμενης ομάδας «πατριωτών» κριτικών στη Ρωσία που υποστηρίζουν τον πόλεμο αλλά ανησυχούν για τον χειρισμό του από τη Μόσχα.

Γενικά αποφεύγουν να επικρίνουν ευθέως τον Πούτιν και αντ’ αυτού συχνά στοχοποιούν τους κορυφαίους στρατιωτικούς της Ρωσίας για ανικανότητα ή δισταγμό.

Προς το παρόν, αντιτίθενται στις ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις με την Ουκρανία, λέγοντας ότι είναι πολύ νωρίς για κατάπαυση του πυρός και καλούν το Κρεμλίνο να επιδιώξει τη νίκη μέσω κινητοποίησης, αεροπορικών επιδρομών μεγάλης κλίμακας και ολοκληρωμένων στρατιωτικών μεταρρυθμίσεων.

Ωστόσο, είναι δύσκολο να περιοριστούν αυτοί οι επικριτές σε μία ομάδα.

Αυτά περιλαμβάνουν πολεμικούς ανταποκριτές, στρατιωτικούς μπλόγκερ, μυθιστοριογράφους, ιστορικούς, ακτιβιστές, βετεράνους και αρχάριους πολιτικούς, και Ρώσους στρατιώτες και μισθοφόρους που πολεμούν στην πρώτη γραμμή.

Έχει επικρίνει τους υποστηρικτές του Πούτιν, καθώς και μέλη της εθνικιστικής και κομμουνιστικής αντιπολίτευσης, τις τελευταίες εβδομάδες.

Αυτό που ενώνει αυτό το εκλεκτικό κίνημα είναι η πεποίθηση ότι η Ρωσία πρέπει να κάνει σοβαρές προσαρμογές στη στρατιωτική της στρατηγική διαφορετικά κινδυνεύει να χάσει τον πόλεμο στην Ουκρανία.

Από τότε που ξέσπασε η σύγκρουση τον περασμένο Φεβρουάριο, αυτές οι ομάδες έχουν ανοίξει κανάλια στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, κινητοποιώντας εκατοντάδες χιλιάδες οπαδούς.

Περιλαμβάνουν μια ομάδα αναλυτών ανοιχτού κώδικα που ονομάζεται Rebar, ο Igor Strelkov, ένας συνταξιούχος Ρώσος στρατιωτικός που διοικούσε τις δυνάμεις των ανταρτών στο Donbass το 2014 και τον Vladlin Tatarsky, ο οποίος είναι σήμερα μαχητής στο Donbass του οποίου το πραγματικό όνομα είναι Maxim Fomin. .

Το Grey Zone και το Starshie Eddie είναι δύο άλλοι δημοφιλείς λογαριασμοί που λειτουργούν στο Telegram, το VK και το YouTube.

Με λεπτομερείς αναφορές και ανάλυση της κατάστασης στο μέτωπο, οι περιλήψεις τους έγιναν η αγαπημένη πηγή πληροφοριών για πολλούς Ρώσους.

Η σχετική εκδοτική τους ανεξαρτησία είναι επίσης ελκυστική στο σημερινό κλίμα.

Ενώ τα κρατικά μέσα ενημέρωσης παρουσιάζουν μια αισιόδοξη εικόνα των πεδίων των μαχών, οι φιλοπολεμικοί σχολιαστές στο Διαδίκτυο αμφισβητούν εάν η Ρωσία έχει αρκετό ανθρώπινο δυναμικό για να ελέγξει μια πρώτη γραμμή μήκους 1.000 χιλιομέτρων (620 μίλια) και να σχολιάσει δημόσια την έλλειψη του ρωσικού στρατού – την οποία του λείπει, Παράδειγμα, επαρκείς ποσότητες UAV και άλλος βασικός εξοπλισμός.

Η κριτική τους κλιμακώθηκε μετά την έναρξη της ουκρανικής αντεπίθεσης στο Χάρκοβο στις αρχές Σεπτεμβρίου, μια κίνηση που ανάγκασε τον ρωσικό στρατό να αποσύρει τις δυνάμεις του από ολόκληρη την περιοχή.

Τα επακόλουθα κέρδη της Ουκρανίας στα ανατολικά και νότια τις επόμενες εβδομάδες προκάλεσαν περαιτέρω ανησυχία στους εθνικούς επικριτές.

«Σχεδόν όλα τα μέλη της ρωσικής εθνικής κοινωνίας των πολιτών είχαν προειδοποιήσει για μια πιθανή ουκρανική επίθεση στο Χάρκοβο, μήνες πριν συμβεί», είπε ο Σιχ.

«Δεν μπορούσαμε να φανταστούμε ότι κάποιος θα μπορούσε να μην δει ότι αυτό επρόκειτο να συμβεί, αλλά αποδείχθηκε ότι οι ρωσικές ένοπλες δυνάμεις ήταν εντελώς απροετοίμαστες για αυτήν την ανακάλυψη».

Μέχρι στιγμής, το Κρεμλίνο έχει δείξει ένα εκπληκτικό επίπεδο ανοχής.

Δεν υπήρξαν προφανείς προσπάθειες για να αποσιωπηθεί η κριτική από φιλοπολεμικούς σχολιαστές, παρά τη νέα νομοθεσία που απειλεί με φυλάκιση έως και 15 ετών για «δυσφήμιση» του ρωσικού στρατού.

Αντίθετα, τα επίσημα μέσα ενημέρωσης άρχισαν σταδιακά να υιοθετούν μέρος του λόγου που είχε πρωτοπορήσει η εθνική κριτική.

Ο τηλεοπτικός παρουσιαστής Vladimir Solovyov, κατά τη διάρκεια ενός πρόσφατου μαινόμενου μονολόγου, κατηγόρησε Ρώσους στρατιωτικούς αξιωματούχους ότι απέκρυψαν την πραγματική κατάσταση των ενόπλων δυνάμεων της χώρας.

«Πολλοί άτακτοι είπαν ψέματα από πάνω μέχρι κάτω», είπε. «Κανένας τους δεν χτυπήθηκε από σφαίρα ούτε καν βγήκε από το αυτί του!»

Ακόμη πιο εκπληκτικό, υπάρχουν ενδείξεις ότι το Κρεμλίνο ακούει υποδείξεις σχετικά με τη στρατιωτική στρατηγική.

Τον Σεπτέμβριο, ο Πούτιν ανακοίνωσε τη «μερική κινητοποίηση» 300.000 εφέδρων σε μια προσπάθεια να αναπληρώσει τη μαχητική ισχύ της Ρωσίας στην Ουκρανία.

Στις 10 Οκτωβρίου, η Ρωσία ξεκίνησε μια εκστρατεία αεροπορικής επιδρομής μεγάλης κλίμακας σε ουκρανικές ενεργειακές εγκαταστάσεις.

Οι εθνικοί κριτικοί υπερασπίζονται αυτά τα δύο κινήματα εδώ και μήνες.

Ο Denis Volkov, επικεφαλής του Levada Center, της κορυφαίας ανεξάρτητης υπηρεσίας δημοσκοπήσεων της Ρωσίας, είπε στο Al Jazeera ότι τα στοιχεία έδειξαν ότι τα αφοσιωμένα γεράκια και οι αντίπαλοι του πολέμου αντιπροσώπευαν περίπου το 15 με 20 τοις εκατό του πληθυσμού.

Εξήγησε ότι η πλειοψηφία των Ρώσων υποστήριξε σε γενικές γραμμές τον πόλεμο, αλλά έτειναν να παραμείνουν σύμφωνοι με τις κυβερνητικές αποφάσεις.

Τι εξηγεί λοιπόν αυτή την τάση;

Ο Βολκόφ είπε ότι το Κρεμλίνο κατανοεί ότι το κοινό χρειάζεται μια διέξοδο για να εκτονώσει τη δυναμική και ότι τα γεράκια θεωρούνται πολιτικά πιστά.

«Η οργή των πατριωτών τείνει να πέφτει στους στρατηγούς και τους γραφειοκράτες της μεσαίας βαθμίδας, ενώ εκείνοι που υποστηρίζουν τις άμεσες ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις τείνουν να κατηγορούν την κεντρική πολιτική ηγεσία και να εναντιώνονται προσωπικά στον Πούτιν», είπε.

Ο Σιχ είχε διαφορετική ερμηνεία.

Υποστήριξε ότι ο πόλεμος και η ζοφερή πραγματικότητά του ανάγκασαν το Κρεμλίνο να συνειδητοποιήσει την αξία των αντιδράσεων από παρατηρητές εκτός του πολιτικού συστήματος.

«Η Ρωσία έχει ένα εξαιρετικά προσαρμοστικό σύστημα και έγινε σαφές τον Σεπτέμβριο ότι δεν έχουμε πλέον την πολυτέλεια να μην κινητοποιήσουμε την κοινωνία», είπε.

«Η κυβέρνηση έπρεπε να χαιρετίσει τη συμβολή της εθνικής κοινωνίας των πολιτών, επειδή η μαζική κινητοποίηση απαιτεί να αποδεχτείτε το γεγονός ότι δεν υπάρχει περιττή βοήθεια».

Ωστόσο, υπάρχουν εκκρεμή ερωτήματα σχετικά με τη βιωσιμότητα της εταιρικής σχέσης.

Ο Βολκόφ σημείωσε ότι η ρωσική κυβέρνηση έχει ακόμα πολλά εργαλεία για να τιμωρήσει τους σχολιαστές που «πηγαίνουν πολύ μακριά από τη γραμμή».

Ως παράδειγμα, ανέφερε την πρόσφατη παύση του παρουσιαστή των κρατικών μέσων ενημέρωσης Anton Krasovsky, ο οποίος πυροδότησε εκτεταμένη διαμάχη αφού πρότεινε να πνιγούν ή να κάψουν παιδιά από την Ουκρανία.

Ο Σιχ προειδοποίησε ότι το Κρεμλίνο έχει από καιρό μια περίπλοκη σχέση με τους Ρώσους εθνικιστές και δεν υπήρχε καμία εγγύηση ότι η τρέχουσα συμφωνία θα συνεχιστεί μακροπρόθεσμα.

«Η ρωσική κυβέρνηση ήταν πάντα επιφυλακτική με την πατριωτική αντιπολίτευση περισσότερο από τη φιλελεύθερη αντιπολίτευση, επειδή η πρώην ομάδα είναι σε καλύτερη θέση να εκπροσωπεί τη βούληση του λαού αντί να αντιγράφει απλώς τις δυτικές πολιτικές τάσεις», είπε.

Επί του παρόντος, η ρωσική κυβέρνηση επιδιώκει να επεκτείνει τη συνεργασία με την εθνικιστική αντιπολίτευση, αλλά μπορεί να αντιστρέψει την πορεία της όταν κάτι τέτοιο καταστεί ακατάλληλο. Όλοι στο πλευρό μας που πηγαίνουν σε αυτή τη συνεργασία πρέπει να το καταλάβουν αυτό».