Τα μικρά παιδιά χρησιμοποιούν τη λογική πριν από τη γλώσσα

περίληψη: Τα παιδιά ηλικίας 19 μηνών δείχνουν φυσιολογικό λογικό συλλογισμό, ανεξάρτητα από τις γλωσσικές γνώσεις. Αυτή η ικανότητα, που εκδηλώνεται ως αποκλεισμός μέσω αποβολής, επιτρέπει στα μικρά παιδιά να καταλήξουν σε συμπεράσματα για άγνωστα γεγονότα αποκλείοντας γνωστές αδυναμίες.

Αναλύοντας τα μοτίβα της κίνησης του βλέμματος στα τεστ, ανακάλυψαν αυτή την έμφυτη διαδικασία σκέψης. Η μελέτη δεν βρήκε επίσης σημαντικές διαφορές μεταξύ δίγλωσσων και μονόγλωσσων μικρών παιδιών, υποδεικνύοντας ότι αυτό το σκεπτικό δεν εξαρτάται από τη γλωσσική εμπειρία.

Βασικά στοιχεία:

1. Τα μικρά παιδιά, ξεκινώντας από τουλάχιστον 19 μηνών, επιδεικνύουν φυσιολογικό λογικό συλλογισμό που λειτουργεί ανεξάρτητα από τις γλωσσικές τους γνώσεις.
2. Η κυρίαρχη στρατηγική που χρησιμοποιούν τα μικρά παιδιά είναι ο «αποκλεισμός με αποκλεισμό», η οποία εξαλείφει τις γνωστές επιλογές για να καταλήξουν σε άγνωστα συμπεράσματα.
3. Τα ερευνητικά τεστ δεν βρήκαν σημαντικές διαφορές στις συλλογιστικές ικανότητες των μικρών δίγλωσσων και μονόγλωσσων παιδιών, υποδεικνύοντας την καθολικότητα αυτής της πρώιμης γνωστικής δεξιότητας.

πηγή: UPF Barcelona

Πώς μαθαίνουμε να μιλάμε στην παιδική ηλικία ή πώς αποκτούμε γνώση για τον κόσμο γύρω μας; Οι κοινωνικές αλληλεπιδράσεις των μικρών παιδιών στο κοινωνικό και οικογενειακό τους περιβάλλον και στα σχολεία βοηθούν να εξηγηθεί αυτό, αλλά δεν είναι οι μόνοι παράγοντες που εμπλέκονται.

Η φυσική λογική σκέψη, η οποία εκδηλώνεται σε πολύ νεαρή ηλικία και δεν εξαρτάται από τη γνώση της γλώσσας, διευκολύνει επίσης τη διαδικασία μάθησης, σύμφωνα με μελέτη του Κέντρου Εγκεφάλου και Γνώσης UPF, τα αποτελέσματα της οποίας δημοσιεύθηκαν την Παρασκευή, Σεπτεμβρίου 1, στο περιοδικό Τρέχουσα Βιολογία.

Η μελέτη επικεντρώνεται σε ένα ερώτημα που συνεχίζει να πυροδοτεί διαμάχες μεταξύ των νευροεπιστημόνων: εάν τα παιδιά που δεν έχουν μάθει ακόμη να μιλούν (ή δεν αναπτύσσουν ομιλία) είναι ικανά για λογικούς συλλογισμούς.

Αυτή η πρωτοποριακή έρευνα δείχνει ότι αυτός ο φυσικός λογικός συλλογισμός υπάρχει τουλάχιστον από την ηλικία των 19 μηνών, δεν εξαρτάται από τη γνώση της γλώσσας και αναπτύσσεται κυρίως μέσω μιας στρατηγικής αποκλεισμού προς αποκλεισμό.

Με άλλα λόγια, εάν τα μικρά παιδιά συναντήσουν μια άγνωστη πραγματικότητα, θα προσπαθήσουν να την αναλύσουν και να καταλήξουν σε κάποια συμπεράσματα σχετικά με αυτήν αποκλείοντας επιλογές που δεν είναι δυνατές, ανάλογα με το επίπεδο γνώσεών τους εκείνη τη στιγμή.

Τα αποτελέσματα της εργασίας παρουσιάζονται στο άρθρο με τίτλο Το εύρος και ο ρόλος της διέγερσης στη βρεφική γνώσηΣε σενάριο Kinga Anna Bohos, Nicolò Cezana Arlotti, Ana Martin Salguero και Luca Lorenzo Bonatti. Ο κύριος ερευνητής, L. Bonatti (ICREA), είναι διευθυντής της Ερευνητικής Ομάδας Βρεφικής Γνώσης και Συμπερασμάτων (RICO) στο Κέντρο Εγκεφάλου και Γνώσης (CBC) στο UPF. Στην ομάδα ανήκει και η Kinga Anna Bohus (επικεφαλής συγγραφέας). n. Η Cesana Arlotti και η Ana Martín Salguero, πρώην συνεργαζόμενες με το CBC στο UPF, εργάζονται σήμερα ως ερευνητές στο Πανεπιστήμιο Yale (ΗΠΑ) και στην École Normale Supérieure στο Παρίσι.

Τα μικρά παιδιά τείνουν να επιλύουν αμφιβολίες αποκλείοντας αδύνατες επιλογές ανάλογα με το επίπεδο γνώσης που έχουν σε κάθε δεδομένη στιγμή

Η μελέτη αναλύει τη σημασία δύο βρεφικών στρατηγικών για την αντιμετώπιση της αβεβαιότητας: προσκόλλησης και αποκλεισμού (ή αποκόλλησης). Η πρώτη στρατηγική σημαίνει ότι τα μικρά παιδιά που ακούν μια νέα λέξη που μπορεί να αναφέρεται σε δύο άγνωστα αντικείμενα που μπορούν να δουν, συνδέουν νοητικά τον όρο με καθένα από αυτά. Στη συνέχεια συσχετίζουν τον όρο με το αντικείμενο στο οποίο ταιριάζει καλύτερα αυτό το όνομα.

Η δεύτερη στρατηγική (εξάλειψη) εξηγεί πώς ένα παιδί μπορεί να μάθει μια νέα λέξη μέσω του συλλογισμού εξαλείφοντας εναλλακτικές λύσεις. Για παράδειγμα, αν δουν δύο αντικείμενα (Α και Β) και ακούσουν έναν άγνωστο όρο που ξέρουν ότι δεν είναι Α (επειδή γνωρίζουν το όνομα του Α), θα τον προσδιορίσουν ως το όνομα του Β. Αυτή είναι η στρατηγική που επικρατεί, σύμφωνα με τα ευρήματα της μελέτης.

Δύο πειράματα για την ανάλυση της φυσικής λογικής των μικρών παιδιών με γνωστά και άγνωστα αντικείμενα και όρους

Η ερευνητική ομάδα πραγματοποίησε δύο διαφορετικά πειράματα, το πρώτο με 61 μονόγλωσσα (26) και δίγλωσσα (35) νήπια 19 μηνών και το δεύτερο με 33 (19 μονόγλωσσα και 14 δίγλωσσα). Η ανάλυση κάθε ομάδας ήταν κρίσιμη για να καθοριστεί εάν οι συμπερασματικές διαδικασίες εξαρτώνται από τη γλωσσική εμπειρία.

Στο πρώτο πείραμα, στους συμμετέχοντες έδειξαν δύο αντικείμενα, τα οποία έπρεπε να συσχετίσουν με μία από τις λέξεις που είχαν ακούσει, μέσω διαφόρων δοκιμών. Στην πρώτη δοκιμή, έπρεπε να κοιτάξουν δύο αντικείμενα που γνώριζαν (π.χ. ένα κουτάλι και ένα μπισκότο) και, στο άκουσμα ενός όρου (π.χ., κουτάλι), να τον συσχετίσουν με ένα από αυτά.

Στο δεύτερο τεστ, τα παιδιά έδειξαν ένα αντικείμενο που γνώριζαν (π.χ. ένα μήλο) και ένα αντικείμενο που δεν ήξεραν (π.χ. ένα καρμπυρατέρ) και άκουσαν τη λέξη που αντιστοιχεί στο γνωστό αντικείμενο (μήλο), το οποίο έπρεπε να αναγνωρίσουν .

Το τρίτο τεστ ήταν το ίδιο με το δεύτερο τεστ, με τη διαφορά ότι η λέξη που ακούστηκε αντιστοιχούσε στην άγνωστη λέξη (π.χ. καρμπυρατέρ).

Στο δεύτερο πείραμα, χρησιμοποιήθηκαν δύο αντικείμενα ή κινούμενα αντικείμενα (π.χ. μια ομπρέλα και μια εικόνα ενός αγοριού), το καθένα συνδεδεμένο με έναν ήχο. Στη συνέχεια τα δύο σώματα σκεπάστηκαν για να μην τα βλέπει το βρέφος και το ένα από αυτά τοποθετήθηκε σε ένα κύπελλο.

Όταν αποκαλύφθηκαν, το παιδί μπορούσε να δει μόνο ένα από τα δύο αντικείμενα και έπρεπε να μαντέψει, με εξάλειψη, ποιο ήταν μέσα στο ποτήρι.

Σε μια επόμενη δοκιμή (με καλυμμένα και τα δύο αντικείμενα και χωρίς αλλαγή της θέσης τους), το βρέφος άκουσε τον ήχο που σχετίζεται με ένα από αυτά και ανέλυσε εάν κοίταξε προς τη σωστή κατεύθυνση του αντικειμένου.

Σε όλες αυτές τις δοκιμές, αξιολογήθηκαν τα μοτίβα κίνησης του βλέμματός τους. Για παράδειγμα, όταν συμπεραίνουν με αποκλεισμό, τα μικρά παιδιά κοιτάζουν το αντικείμενο Α και αν αποκλείσουν ότι ο όρος που άκουσαν αναφέρεται σε αυτό, στρέφουν το βλέμμα τους προς το Β. Αυτό είναι γνωστό ως στρατηγική διπλού ελέγχου.

Δεν υπήρχαν σχετικές διαφορές στη συλλογιστική των μονόγλωσσων και δίγλωσσων μικρών παιδιών

Η επικεφαλής συγγραφέας της εργασίας, Kinga-Anna Bohus, συνοψίζει τα κύρια ευρήματα της μελέτης ως εξής: «Μελετήσαμε την παρουσία της έννοιας του λογικού διαχωρισμού σε βρέφη 19 μηνών. Σε μια εργασία χαρτογράφησης αναφοράς λέξεων, τόσο τα δίγλωσσα όσο και τα μονόγλωσσα βρέφη εμφανίζουν ένα μοτίβο οφθαλμοκινητικής σάρωσης που έχει προηγουμένως βρεθεί ότι είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα της διαχωριστικής σκέψης σε ενήλικες και παιδιά.

Συνοπτικά, τα αποτελέσματα της μελέτης έδειξαν ότι δεν υπάρχουν στατιστικά σημαντικές διαφορές μεταξύ της λογικής σκέψης μονόγλωσσων και δίγλωσσων παιδιών, γεγονός που επιβεβαιώνει ότι δεν εξαρτάται από τη γλωσσική γνώση. Είναι πιθανό αυτή η φυσική λογική σκέψη να υπάρχει πριν από την ηλικία των 19 μηνών, αν και δεν υπάρχουν αρκετά επιστημονικά στοιχεία που να αποδεικνύουν την ύπαρξή της σε παλαιότερες ηλικίες.

Σχετικά με τα Νέα της Νευροαναπτυξιακής Έρευνας

συγγραφέας: Gerard Val Lovera Calmette
πηγή: UPF Barcelona
επικοινωνία: Gerard Valle-Lovera Calmette – UPF Barcelona
εικόνα: Η εικόνα πιστώθηκε στο Neuroscience News

Αρχική αναζήτηση: Κλειστή πρόσβαση.
“Το εύρος και ο ρόλος της διέγερσης στη βρεφική γνώση«Του Kenja Anna Buhus et al. Τρέχουσα Βιολογία

μια περίληψη

Το εύρος και ο ρόλος της διέγερσης στη βρεφική γνώση

Καλύτερες στιγμές

• Σημάδια λογικού συλλογισμού εμφανίζονται όταν τα παιδιά 19 μηνών βρίσκουν αναφορές σε νέες λέξεις
• Η παρουσία τους με γνωστές λέξεις και αναφορές υποδηλώνει μεγάλη προσφυγή στη λογική
• Τα παιδιά αναπτύσσουν επίσης συμπεράσματα με διαγραφή σε εργασίες αναγνώρισης αντικειμένων
• Στο πρώιμο στάδιο της γνώσης, οι λογικοί υπολογισμοί υποστηρίζουν τη μάθηση μειώνοντας την αβεβαιότητα

περίληψη

Η προέλευση της ανθρώπινης ικανότητας για λογικά οργανωμένο συλλογισμό παραμένει ένα μυστήριο. Οι σπουδές σε νέους, που μπορεί να είναι ιδιαίτερα χρήσιμες, δίνουν αντικρουόμενα αποτελέσματα. Τα νήπια φαίνεται να είναι σε θέση να δημιουργούν ανταγωνιστικές υποθέσεις και να παρακολουθούν τη βεβαιότητα ή την πιθανότητα μεμονωμένων αποτελεσμάτων, υποδηλώνοντας την παρουσία μιας ξεκάθαρης διανοητικής γλώσσας.

Ωστόσο, τα νήπια και ακόμη και τα παιδιά κάτω των 4 ετών αποτυγχάνουν μερικές φορές σε εργασίες που φαίνεται να απαιτούν τις ίδιες αναπαραστατικές ικανότητες. Ένα από τα θεμελιώδη τεστ για την παρουσία λογικών ικανοτήτων είναι η έννοια της διάσπασης ως μέσο οπτικοποίησης εναλλακτικών δυνατοτήτων και της αποσυνδετικής εξάλειψης ως μέσου βελτίωσης τους.

Εδώ, τεκμηριώνουμε την εκτεταμένη παρουσία του σε βρέφη έως και 19 μηνών. Στην εργασία συσχέτισης λέξης-αναφοράς, τόσο τα δίγλωσσα όσο και τα μονόγλωσσα βρέφη εμφανίζουν ένα μοτίβο οφθαλμοκινητικής σάρωσης που έχει προηγουμένως βρεθεί ότι αποτελεί χαρακτηριστικό διαχωριστικής σκέψης σε ενήλικες και παιδιά, αποδεικνύοντας ότι η έναρξη του συλλογισμού δεν εξαρτάται κριτικά από τη γλωσσική εμπειρία.

Το μοτίβο εμφανίζεται όταν οι στόχοι είναι νέοι, αλλά και όταν τα αντικείμενα και οι λέξεις είναι γνωστά, παρόλο που πιθανώς δεν έχουν ακόμη κατατεθεί σε ένα ώριμο λεξικό. Ο διαχωριστικός συλλογισμός εμφανίζεται επίσης στη μη γλωσσική εργασία εύρεσης τοποθεσίας και δεν καθοδηγείται από παραβιασμένες προσδοκίες, αποδεικνύοντας ότι τα νήπια λογίζονται με αποκλεισμό αυτόματα.

Μαζί, αυτά τα ευρήματα βοηθούν στην απάντηση μακροχρόνιων εμπειρικών και φιλοσοφικών γρίφων σχετικά με το ρόλο της συλλογιστικής στην ανάπτυξη της πρώιμης γνώσης, υποδηλώνοντας ότι αυξάνοντας την εμπιστοσύνη σε ορισμένες επιλογές ενώ εξαλείφονται εναλλακτικές, η συλλογιστική παρέχει το ικρίωμα για την οργάνωση της γνώσης για τον κόσμο, τη γλώσσα. και αντικείμενα. Σχέσεις γλώσσας και κόσμου.