Τιμώντας τα 5 εκατομμύρια νεκρούς του COVID-19 με μνημεία σε όλο τον κόσμο

Η ιταλική πόλη που υπέστη το μεγαλύτερο βάρος COVID-19Το πρώτο θανατηφόρο κύμα του είδους του ήταν η αφιέρωση ενός ζωντανού μνημείου στη νεκρή πανούκλα: ένα άλσος με δέντρα που παρήγαγε οξυγόνο σε ένα πάρκο απέναντι από το νοσοκομείο όπου πολλοί πέθαναν ανίκανοι να αναπνεύσουν.

Το Μπέργκαμο, στη βόρεια Ιταλία, είναι μεταξύ των πολλών κοινοτήτων σε όλο τον κόσμο που έχουν αφιερώσει μνημεία στη μνήμη των ζωών που χάθηκαν σε μια επιδημία που πλησιάζει το φρικιαστικό όριο των 5 εκατομμυρίων επιβεβαιωμένων θανάτων.

Ορισμένα προέρχονται από ιδέες ή προτάσεις καλλιτεχνών από ομάδες πολιτών, αλλά άλλα είναι αυθόρμητες εκδηλώσεις θλίψης και απογοήτευσης. Παντού, το έργο της δημιουργίας μαζικών μνημείων είναι γεμάτο κινδύνους, καθώς η επιδημία απέχει πολύ από το να ηττηθεί και οι νέοι νεκροί εξακολουθούν να θρηνούν.

Σημαίες, καρδιές και αναμνηστικές κορδέλες: αυτά τα απλά πράγματα αντέχουν τα θύματα του ιού και αντιπροσωπεύουν χαμένες ζωές σε εντυπωσιακά μνημεία από το Λονδίνο έως Ουάσιγκτονκαι τη Βραζιλία στη Νότια Αφρική.

Ο συλλογικός αντίκτυπος των λευκών σημαιών που καλύπτουν 20 στρέμματα στο National Mall στην πρωτεύουσα των ΗΠΑ είναι συγκλονιστικός, αντιπροσωπεύοντας περισσότερους από 740.000 Αμερικανούς που σκοτώθηκαν από τον COVID-19, τον υψηλότερο επίσημο εθνικό αριθμό θανάτων στον κόσμο.

Τα κρούσματα Covid της Φλόριντα, το ποσοστό θνησιμότητας από τα χαμηλότερα στη χώρα

Ένα από αυτά τίμησε την 80χρονη Carrie Alexander Washington από τη Νότια Καρολίνα, η οποία ήταν Να ταϊσω Προσβλήθηκε από τον ιό ενώ εργαζόταν ακόμα ως κλινική ψυχίατρος τον Μάρτιο. Η 6χρονη εγγονή του Izzy έσπασε ραγισμένη όταν βρήκε τη σημαία «Daddy» – μια στιγμή που απαθανάτισε ένας φωτογράφος και κοινοποιήθηκε στο Twitter.

«Οικογένειες σαν τη δική μου εξακολουθούν να θρηνούν», είπε η κόρη της Ουάσινγκτον, Τάνια, η οποία ταξίδεψε από την Ατλάντα για να δει το μνημείο. “Ήταν σημαντικό για εμάς να γίνουμε μάρτυρες αυτής της τιμής που τους δόθηκε. Έδωσε φωνή σε όλους τους αγαπημένους μας που χάθηκαν.”

Ομοίως, ένας μνημειακός τοίχος στο Λονδίνο μεταδίδει την κλίμακα της απώλειας, με ροζ και κόκκινες καρδιές ζωγραφισμένες από αγαπημένα πρόσωπα σε έναν τοίχο κατά μήκος του Τάμεση. Το να περπατήσετε κατά μήκος του μνημείου χωρίς να σταματήσετε να διαβάσετε τα ονόματα και τις επιγραφές διαρκεί εννέα ολόκληρα λεπτά. Οι καρδιές ευθύνονται για περισσότερους από 140.000 θανάτους από κορωνοϊό στη Βρετανία, τον δεύτερο υψηλότερο αριθμό στην Ευρώπη μετά τη Ρωσία. Όπως οπουδήποτε αλλού στον κόσμο, ο πραγματικός αριθμός εκτιμάται ότι είναι πολύ μεγαλύτερος: 160.000.

«Σοκάρει τους ανθρώπους», είπε η Fran Hall, εκπρόσωπος των Beeaved Families for Justice, που έχασε τον σύζυγό της, Steve Meade, τον Σεπτέμβριο του 2020, μια ημέρα πριν από τα 66α γενέθλιά του. Κάθε φορά που είμαστε εδώ, οι άνθρωποι σταματούν και μας μιλάνε , συχνά ξεσπούν σε κλάματα καθώς περνούν και μας ευχαριστούν.”

Η Erica de Vasconcelos Machado, 40 ετών, βάζει τα χέρια στο όνομα του πατέρα της που αναγράφεται στο μνημείο In Veneto, το οποίο εγκαταστάθηκε για να παρηγορήσει τα μέλη της οικογένειας και να τιμήσει όσους πέθαναν από τον COVID-19, στο κρεματόριο και το νεκροταφείο, στη γειτονιά Cajo του Ρίο ντε Τζανέιρο, Βραζιλία, Τετάρτη 27 Οκτωβρίου 2021.
(Ειδησεογραφικό πρακτορείο)

Στην πρωτεύουσα της Βραζιλίας, συγγενείς των θυμάτων του Covid-19 κατέθεσαν χιλιάδες λευκές σημαίες μπροστά από το Κογκρέσο της Βραζιλίας σε μια συναισθηματική μέρα με στόχο να ευαισθητοποιήσουν τον αριθμό των νεκρών στη Βραζιλία άνω των 600.000 ανθρώπων, ο δεύτερος υψηλότερος στον κόσμο.

Και στη Νότια Αφρική, μπλε και άσπρες κορδέλες ήταν δεμένες σε έναν φράχτη στην Πρεσβυτεριανή Εκκλησία του St James στο Bedford Gardens, ανατολικά του Γιοχάνεσμπουργκ, για να θυμηθούν τους 89.000 φόνους της χώρας: κάθε μπλε κορδέλα μετράει για 10 ζωές, λευκή για μία.

Ο τρόπος με τον οποίο θυμούνται τα θύματα των πολέμων, των φρικαλεοτήτων, ακόμη και των κρίσεων υγείας έχει εξελιχθεί με την πάροδο των αιώνων. Τα αγάλματα των νικητών στρατηγών έδωσαν τη θέση τους στους τάφους του Άγνωστου Στρατιώτη μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, σε μια προσπάθεια να θυμηθούν τις θυσίες των απλών στρατιωτών. Η Αψίδα του Θριάμβου στο Παρίσι ήταν μια από τις πρώτες.

«Ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος ήταν ένα ιδιαίτερα σημαντικό σημείο αναφοράς γιατί ακολούθησε η πανδημία γρίπης του 1918», είπε η Τζένιφερ Άλεν, επίκουρη καθηγήτρια ιστορίας στο Πανεπιστήμιο του Γέιλ που έχει σπουδάσει αναμνηστικό πολιτισμό.

Αυτή η πανδημία φαίνεται να μνημονεύεται ελάχιστα, εν μέρει λόγω της μεγάλης εστίασης στους νεκρούς του πολέμου. «Ήταν μια περίοδος μαζικού θανάτου», είπε ο Άλεν. «Γι’ αυτό μιλάμε για τη χαμένη γενιά».

Ο Άλεν είπε ότι τα μνημεία του Ολοκαυτώματος είναι η επόμενη σημαντική μαρτυρία για μαζικές δολοφονίες. Εκτείνονται σε μεγάλα παραδοσιακά ορόσημα όπως το Μνημείο του Ολοκαυτώματος του Βερολίνου και πιο εξατομικευμένα πράγματα όπου αναφέρονται τα ονόματα των θυμάτων, όπως οι λεγόμενες πέτρες έξω από τα κτίρια στα οποία ζούσαν οι Εβραίοι πριν από το Ολοκαύτωμα.

Εθελοντές εργάζονται στον μνημείο του COVID-19 στο Westminster του Λονδίνου, Παρασκευή 15 Οκτωβρίου 2021.
(Ειδησεογραφικό πρακτορείο)

Από τότε που το πάπλωμα για το AIDS κυκλοφόρησε στις Ηνωμένες Πολιτείες, καθώς τα αγαπημένα τους πρόσωπα πρόσθεσαν τετράγωνα στους ανθρώπους που τα είχαν παρατήσει, η κρίση της υγείας έχει γίνει αντικείμενο ευρείας ανάμνησης καθώς εκείνοι που τώρα τιμούν τους νεκρούς του COVID-19. Το πάπλωμα έχει αυξηθεί σε σχεδόν 50.000 τετράγωνα που αντιπροσωπεύουν περισσότερα από 105.000 άτομα.

Ο Άλεν είπε ότι μνημεία όπως τα παπλώματα για το AIDS και οι πέτρες που σκοντάφτουν έχουν συμβάλει στην ενίσχυση της τάσης προς τη μνήμη της βάσης και την επιθυμία να τιμούνται τα θύματα ως άτομα. Και οι δύο εμφανίζονται στα μνημεία του COVID-19.

Ο Άλεν είπε: “Θέλουμε να προσεγγίσουμε άτομα που αποτελούν τα εκατομμύρια των θανάτων. Και όπως συχνά επισημαίνουν οι άνθρωποι: Αυτοί ήταν μητέρες, πατέρες, αδέρφια, αδερφές, παιδιά και γείτονες.”

Ο μαζικός εορτασμός των θυμάτων του κορωνοϊού περιπλέκεται από το βάρος της προσωπικής θλίψης, η οποία συχνά υφίστατο μόνη της στο πρώτο κύμα, όταν οι κηδείες δεν μπορούσαν να πραγματοποιηθούν και τα αγαπημένα πρόσωπα συχνά πέθαιναν χωρίς να υπάρχει κάποιο αγαπημένο πρόσωπο ή να χαϊδεύεται.

Η ομάδα του Facebook της Ιταλίας, Noi Denunceremo, ξεκίνησε ως ένα μέρος για να θυμόμαστε τους νεκρούς δημόσια, έστω και εικονικά, κατά τη διάρκεια του πρώτου δρακόντειου lockdown της χώρας και εξελίχθηκε γρήγορα σε ένα πλήθος δηλώσεων για υποτιθέμενες αποτυχίες που παραδόθηκαν στους εισαγγελείς.

Στην Ινδία, μια από τις χώρες που έχουν πληγεί περισσότερο στον κόσμο, ένα διαδικτυακό μνημείο ξεκίνησε τον Φεβρουάριο, www.nationalcovidmemorial.in, για να ζητήσει την επαληθευμένη υποβολή των πιστοποιητικών θανάτου. Μέχρι στιγμής, έχει μόνο 250 τιμητικές διακρίσεις, ένα μικρό μέρος των περισσότερων από 457.000 επιβεβαιωμένων θανάτων, που είναι από μόνο του πολύ μικρότερος αριθμός.

«Δεν είναι μόνο να μνημονεύσουμε τους νεκρούς, είναι πώς μπορούμε να δώσουμε σεβασμό και αξιοπρέπεια» στους νεκρούς, είπε ο Abhijit Chaudhry του Δικτύου Φροντίδας COVID που ξεκίνησε το μνημείο από την ανατολική πόλη της Καλκούτα.

Στην Αγία Πετρούπολη, τη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Ρωσίας, ένα χάλκινο άγαλμα που ονομάζεται «Ο λυπημένος άγγελος» τοποθετήθηκε τον Μάρτιο έξω από μια ιατρική σχολή για να τιμήσει τους δεκάδες γιατρούς και το ιατρικό προσωπικό που πέθαναν από τον COVID-19. Το σκάλισμα ενός αγγέλου με πεσμένους ώμους και κεφάλι κρεμασμένο λυπηρά είναι ιδιαίτερα οδυνηρό, επειδή ο δημιουργός του, ο Roman Shestrov, πέθανε ο ίδιος από τον ιό τον Μάιο του 2020.

Η Ιταλία δεν έστησε εθνικό μνημείο για τον θάνατο περίπου 132.000 ανθρώπων, αλλά διέθεσε μια ημέρα για τον εορτασμό του κορωνοϊού. Ο πρωθυπουργός Μάριο Ντράγκι στάθηκε ανάμεσα στα πρώτα νεοφυτεμένα δέντρα στο Πάρκο Τρόκα του Μπέργκαμο στις 18 Μαρτίου, την πρώτη επέτειο της ανεξίτηλης εικόνας των φορτηγών του στρατού που μετέφεραν τους νεκρούς σε άλλες πόλεις για αποτέφρωση μετά τη βύθιση του νεκροτομείου της πόλης.

Ο δήμαρχος του Μπέργκαμο είπε ότι η πόλη είχε μελετήσει προτάσεις για αγάλματα ή πλάκες που έφεραν τα ονόματα των νεκρών. Το ένα ήταν πολύ τρομερό. Ο άλλος αγνόησε το γεγονός ότι τόσοι πολλοί θάνατοι δεν καταμετρήθηκαν επίσημα λόγω έλλειψης εξετάσεων.

ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΦΑΡΜΟΓΗ FOX NEWS

«Τα Δάση της Μνήμης είναι ένα ζωντανό μνημείο και αμέσως μας φάνηκε το πιο πειστικό, το πιο συγκινητικό και το πιο κοντινό στα συναισθήματά μας», δήλωσε ο Giorgio Gori, Δήμαρχος του Μπέργκαμο.

Μόνο 100 δέντρα έχουν φυτευτεί μέχρι στιγμής από τα 700 που έχουν προγραμματιστεί για το νεκροτομείο του νοσοκομείου. Το υπόλοιπο θα πρέπει να σπαρθεί μέχρι την Ημέρα Μνήμης στις 18 Μαρτίου του επόμενου έτους.

Δεν υπάρχουν σχέδια για προσθήκη ονομάτων, αλλά σε τουλάχιστον μία περίπτωση, αγαπημένα πρόσωπα διεκδίκησαν έναν θάμνο: τριαντάφυλλα φυτεμένα στη βάση, με προσωπικά αναμνηστικά να κρέμονται από αυτά και έναν λευκό βράχο που φέρει το χειρόγραφο όνομα ενός Γαλάτη αναχώρησης: Sergio.

Οι δημοσιογράφοι του Associated Press, Pan Bellas στο Λονδίνο, Phil Marcelo στη Βοστώνη, Sheikh Saliq στο Νέο Δελχί, Mogomotsi Magumi στο Γιοχάνεσμπουργκ, Irina Titova στην Αγία Πετρούπολη της Ρωσίας και Deborah Alvares στη Μπραζίλια της Βραζιλίας συνέβαλαν σε αυτήν την αναφορά.