Το κάθομαι με την οικογένεια Roy του Χαλιφάτου: «Όλοι αυτοί είναι άθλιοι άνθρωποι»

Να πώς πήγε η συνεδρία μου με τη φρικτή, ω τόσο κακή οικογένεια του Ρόι.

Ο Μπράιαν Κοξ πέταξε τον Ρούπερτ Μέρντοχ, τον οποίο ο διαβολικός Διευθύνων Σύμβουλός του έχει το πρότυπο, ο Κίραν Κάλκιν με αποκάλεσε “άρρωστο…” για την αγάπη μου για τα παιδιά του Ρόι, ο Άλαν Ροκ αποκάλεσε όλους τους χαρακτήρες της σειράς “ψεύτικους” και η Σάρα Σνόουκ είπε τον χαρακτήρα της είναι ανίκανος για αγάπη.

Όλα αυτά χωρίς λέξη από τον δεύτερο μεγαλύτερο γιο της οικογένειας, τον Jeremy Strong — ο οποίος δεν εμφανίστηκε στη συνέντευξη (περισσότερα για αυτό στη συνέχεια).

Μέχρι στιγμής, συνεπής με τις αντικρουόμενες θέσεις των Ρόις. Στη ζωή, όπως και στο Succession του HBO, η δόλια οικογένεια του Roy δεν παίζει με το βιβλίο.

Θαμπό για τη μακάβρια σάτιρα του, και μετά για τον τραγικό ρεαλισμό του, το Χαλιφάτο φαίνεται να συμπληρώνει την Παλαιά Διαθήκη για την λαμπρή τελευταία του σεζόν. Πώς φτάσαμε λοιπόν εδώ; Και γιατί ο δυνατός άσωτος γιος δεν παρευρίσκεται στην πρόσκλησή μας;

Διαβάστε περισσότερα:
* Διαδοχή πράγματι: Η Sarah Snoke αποκαλύπτει το μωρό της στην πρεμιέρα της 4ης σεζόν
* Η Sarah Snook δεν πουλήθηκε στη διαδοχή στην αρχή. Αυτή τη στιγμή, νιώθεις μια “αίσθηση απώλειας”
* Αποκάλυψη του μέλλοντος του χαλιφάτου
* Διαδοχή: Γιατί τώρα είναι η ιδανική στιγμή για να γνωρίσετε τα πιο ευάλωτα λειτουργικά μέλη της τηλεοπτικής οικογένειας

Με το HBO να ανακοινώνει ότι η πιο φρικτή οικογένεια Οιδίποδα της τηλεόρασης θα φύγει μετά την τέταρτη σεζόν, ο δημιουργός Τζέσι Άρμστρονγκ άφησε να εννοηθεί ότι όλα θα μπορούσαν να συμβούν – γονείς να τρώνε τα μικρά τους, τα αδέρφια τους στον πόλεμο και τίποτα λιγότερο από το θάνατο των έντυπων μέσων καθώς ο Λόγκαν θυσιάζει τους δικούς του. . Το πρόβατο της εταιρείας στο βωμό του ολιγάρχη της νέας τεχνολογίας (τον υποδύεται ο Alexander Skarsgård).

Το διακριτικό παράδειγμα εταιρικού σαδισμού του Succession μπορεί να είναι το πιο τρομακτικό από το American Psycho – και είναι ακόμα πιο αστείο, χάρη στον αδίστακτα αστείο διάλογο του Armstrong. Η παροιμιώδης λέξη της παράστασης μεταξύ των κριτικών ήταν «Σαίξπηρ», με τους πιο προφανείς παραλληλισμούς με τον Βασιλιά Ληρ (τον οποίο υποδύεται ο ίδιος ο Κοξ σε περιοδεία στο Εθνικό Θέατρο) και το είδος των ψεύτικων πλοκών που κάνουν τραγωδία από τους ανόητους της παράστασης.

Αλλά ο Σαίξπηρ δεν είναι αυτό που θέλει να συζητήσει σήμερα η Κοξ. Υπάρχουν και άλλα θέματα για τα οποία οργίζονται και θυμίζουν κατά κάποιον τρόπο τις ένδοξες ειδήσεις του Logan Roy που είναι γεμάτες λέξη-κλειδί – Τραμπ, Fox News, τα μέσα ενημέρωσης και η ίδια η ανθρωπότητα (με μια σύντομη στάση στη Νέα Ζηλανδία, όπου αποτίει φόρο τιμής στην πρώην πρωθυπουργό, Jacinda Ardern).

«Ειλικρινά, πραγματικά δεν δίνω δεκάρα… για τον Ρούπερτ Μέρντοκ», απάντησε η Κοξ όταν ρωτήθηκε για την εμπλοκή του δισεκατομμυριούχου με το Fox News. «Ανακρίνεται σε όλη μου τη ζωή λόγω του είδους της δημοσιογραφίας που ενθάρρυνε… ποιος νοιάζεται για τον Ρούπερτ Μέρντοκ;»

Να τολμήσω να ρωτήσω για τα συναισθήματα της Κοξ για τους συμπρωταγωνιστές του; Η περιοδεία Τύπου για την τελευταία σεζόν του Succession έχει γεμίσει με διαμάχες — είναι πολύ ξεκάθαρο ότι αυτός είναι ο κόσμος της Cox και απλώς ζούμε σε αυτόν.

Η Κοξ αποκάλεσε το υποκριτικό στυλ του Στρονγκ “ενοχλητικό” και τώρα ο Στρονγκ (ο οποίος είπε στο New Yorker ότι παίρνει την Κένταλ “όσο σοβαρά παίρνω τη ζωή μου”) απουσίαζε εμφανώς από την τελευταία δημοσιογραφική πορεία του σόου.

Ενώ οι ηθοποιοί μερικές φορές ενεργούν με ήθος που συνάδει με τους χαρακτήρες τους, αυτό δεν είναι μια ερωτική σχέση στο στυλ του έργου. Αυτό στο οποίο συμφωνούν όλοι οι θαυμαστές του Succession, και προφανώς το καστ, είναι ότι αυτοί είναι τρομεροί άνθρωποι – και για τρεις σεζόν, τους αγαπούσαμε για την απαίσια τους.

Ο Άλαν Ροκ αποκαλεί τους χαρακτήρες “παραληρημένους”, η Κοξ πιστεύει ότι είναι “πραγματικά απαίσιοι”, ο Νίκολας Μπράουν λέει ότι είναι “απαίσιοι”, ο Κάλκιν τους αποκαλεί “αρρωστικούς” και η Σνόουκ αποκαλεί τον χαρακτήρα της “τόσο περήφανη… απογοητευμένη, όχι να ξέρεις να αγαπάς».

Γιατί, λοιπόν, δυσκολευόμαστε τόσο πολύ να κοιτάξουμε μακριά; Ο Snoke το επαναφέρει σε μια αρχαία, μακροχρόνια εμμονή με κάποιο είδος κοσμικής σκληρότητας.

“Επιστρέφοντας στην ελληνική μυθολογία, θέλαμε να μάθουμε ότι αυτοί οι άνθρωποι που υποστηρίζουμε ως ηγέτες και δυνατοί άνθρωποι έχουν επίσης ελαττώματα. Υπάρχουν επίσης αυτά τα πράγματα που είναι πολύ φιλόδοξα για αυτούς τους ανθρώπους, αλλά δεν πρέπει να είναι ωραία; Είναι νόστιμο να το πλήθος», εξηγεί ο Snook.

Ο Κοξ είναι λιγότερο ευγενής σχετικά με τα αίτια της εμμονής μας με τη διαδοχή.

«Οι άνθρωποι είναι τόσο απογοητευτικοί… εξακολουθούμε να αγαπάμε το ρινγκ της πάλης», εξηγεί. Και εδώ, βλέπουμε την αποτυχία της πατριαρχίας, [people who are] Ξεφύγετε και δεν πρέπει. Όλοι αυτοί είναι άθλιοι άνθρωποι».

Ο Culkin το αναλύει με μεγαλύτερη ακρίβεια, αποκαλώντας με απλά «άρρωστο f…» για να εξηγήσει γιατί οι αμείλικτα αυτοκαταστροφικοί Roys καταφέρνουν να διατηρήσουν την ενσυναίσθησή μου.

«Αν κάποιος άλλος συμμερίζεται αυτό το συναίσθημα, είναι επίσης άρρωστος…», αστειεύεται ο Culkin.

“Δεν μπορούσα να το καταλάβω. Δεν με ενδιαφέρουν πραγματικά αυτοί οι χαρακτήρες… Ξέρω απλώς ότι θέλω να δω πού πάνε και ελπίζω να κάνουν το σωστό.”

Το καστ, όπως και οι χαρακτήρες του, έπρεπε να συρθεί κλωτσώντας και ουρλιάζοντας από τον σπάνιο αέρα της αίθουσας συνεδριάσεων του ρετιρέ τους. Τα κοινά ρεφρέν των Culkin, Snook και Ruck μόλις ανακαλύψουν τη διαδοχή θα τελειώσουν με την έκπληξη της 4ης σεζόν (που ανακαλύφθηκε μαζί στον πρώτο πίνακα) – καθώς και με την αίσθηση ότι υπάρχουν πολλές ακόμη ιστορίες που πρέπει να υφανθούν από αυτό το ηθικό παιχνίδι.

«Είμαι πραγματικά απογοητευμένος», λέει ο Snoke. «Προσωπικά, αισθάνομαι ότι υπάρχουν πολλές ιστορίες να πω».

«Θέλω να δω περισσότερα επεισόδια», λέει ο Culkin, «ήθελα να πάρω άλλον έναν χρόνο… Για να είμαι ειλικρινής, νομίζω ότι θα μπορούσαν να υπάρξουν περισσότερα».

Η απόφαση να το τελειώσεις στα ψηλά είναι μια βάναυση απόφαση που αξίζει στον αδίστακτο πατριάρχη της ίδιας της σειράς – η Κοξ, του καστ, απλώς πιστεύει ότι ήρθε η ώρα να αποχαιρετήσει το πιο ευάλωτο μέλος της οικογένειας στην τηλεόραση.

Τελικά, επαφίεται στον ίδιο τον ξάδερφο Γκρεγκ (τον οποίο έπαιξε άψογα ο Νίκολας Μπράουν), να προσπαθήσει να βρει γιατί θέλουμε να συνεχίσουμε να παρακολουθούμε τους Roys, γιατί κρατούν την προσοχή μας ως οικογένεια και πώς κρατιούνται μαζί, ακόμα και οι δυνάμεις της αγοράς επιδιώκουν να τις διαλύσουν.

Ο Μπράουν προτείνει ότι ακόμη και οι βασιλικοί, ακόμα και μετά από όλη την εξαπάτηση, τις σπασμένες συμμαχίες και τη βάναυση απόρριψη από τον πατριάρχη τους, δεν είναι πέρα ​​από τη σωτηρία.

«Είναι οικογένεια», λέει ο Μπράουν.

«Υπάρχει κάτι σε αυτό».