Το παλιομοδίτικο γούρι του “The Golden Bachelor”

Αυτή είναι μια έκδοση του Ατλαντικός Ωκεανός Ένα καθημερινό ενημερωτικό δελτίο που σας καθοδηγεί στις κορυφαίες ιστορίες της ημέρας, σας βοηθά να ανακαλύψετε νέες ιδέες και προτείνει τα καλύτερα στον πολιτισμό. Εγγραφείτε εδώ.

Καλώς ήρθατε πίσω στην Sunday Culture έκδοση του The Daily, η οποία έχει μία ατλαντικός Ο συγγραφέας αποκαλύπτει τι τους διασκεδάζει. Η σημερινή ειδική καλεσμένη είναι η επιστημονική συντάκτρια Sarah Lasko. Η Σάρα ερεύνησε πρόσφατα αν η σάλσα είναι γκασπάτσο και αν το γκασπάτσο είναι σάλσα. Εξερεύνησα επίσης πώς οι χαμένες σοδειές της Αμερικής ξαναγράφουν την ιστορία της γεωργίας.

Η Σάρα απολαμβάνει την ειλικρίνεια Golden BachelorΠαρά τις οδυνηρές στιγμές του. Τυπώνει για τη φάση της κνήμης της ως έφηβη στο Νιου Τζέρσεϋ. Και σκεφτείτε την εκπληκτική ποσότητα πορτοκαλιών που καταναλώνονται σε αυτό το υπέροχο παιδικό βιβλίο.

Πρώτον, εδώ είναι τρεις αναγνώσεις από την Κυριακή Ατλαντικός Ωκεανός:

Πολιτιστική Έρευνα: Σάρα Λάσκο

Το προϊόν ψυχαγωγίας για το οποίο μιλάνε περισσότερο οι φίλοι μου τώρα: Moonflower Killers. Νομίζω ότι αν λέγατε τη φράση «Ο Μάρτιν Σκορσέζε διασκευάζει ένα βιβλίο του Ντέιβιντ Γκραν», ένα συγκεκριμένο φάσμα ανθρώπων θα το δεχόταν αμέσως. Κατέχει Για να το δοκιμάσω.

Το καλύτερο μυθιστόρημα που διάβασα πρόσφατα και το καλύτερο έργο μη λογοτεχνίας: Στο αεροπλάνο για τον γάμο μιας φίλης μου στην Ελλάδα, αποφάσισα ότι ως μητέρα που αφήνει πίσω τα παιδιά της για να περάσει χρόνο στην Αθήνα, θα μπορούσα κάλλιστα να ξαναδιαβάσω το βιβλίο της Rachel Cusk. Περίγραμμα, που ξεκινά σε ένα αεροπλάνο με μια μητέρα να αφήνει πίσω τα παιδιά της για να περάσουν χρόνο στην Αθήνα. Δεν έχω χωρίσει και δεν γνώρισα ποτέ Έλληνα ναυτιλιακό κληρονόμο στο αεροπλάνο, αλλά αργότερα κατέληξα να πιω ένα ποτό με κάποιον που είπε μια ιστορία για αυτόν. αυτοί Μια περίπλοκη σχέση με έναν Έλληνα ναυτιλιακό κληρονόμο, που ορκίζομαι ότι θα μπορούσε να είχε γράψει ο Κοσκ. Αναρωτήθηκα αν γι’ αυτό λάτρεψα αυτό το βιβλίο περισσότερο από την πρώτη φορά που το διάβασα. Αλλά πραγματικά με γοήτευσε πολύ ο τρόπος που λειτουργεί το βιβλίο: η αφηγήτρια ακούει συνεχώς άλλους ανθρώπους να της λένε ιστορίες για τις ζωές τους, άλλοτε προσκεκλημένοι, άλλοτε λιγότερο, πράγμα που σημαίνει ότι το μυθιστόρημα είναι μια συλλογή βινιετών με πολλούς αφηγητές. Και μια εικόνα του ο Η αφηγήτρια, που ορίζεται τόσο από αυτά που δεν λέει όσο και από αυτά που κάνει. Είναι πραγματικά απίστευτο που ο Cusk έγραψε αυτό το βιβλίο σε τρεις εβδομάδες (αν και τρεις εβδομάδες χωρίς παιδιά φαίνονται σαν πολυτέλεια χρόνου).

Στο ίδιο ταξίδι διάβασα και το βιβλίο του Ρικ Στιβς Αθήνα τσέπης, συγκεκριμένα το κεφάλαιο που σας ξεναγεί στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο. Είναι ένα ασυναγώνιστο έργο ενός πολύ συγκεκριμένου είδους μη μυθοπλασίας. Κάνει ακριβώς αυτό που πρέπει να κάνει, αναδεικνύοντας την ιστορία της ελληνικής γλυπτικής για τον μέσο τουρίστα χωρίς υπόβαθρο στο θέμα. (Ένας φίλος συνέστησε τον οδηγό και τη συλλογή του μουσείου, κάτι που με έκανε να αναρωτιέμαι για τον Ρικ Στιβς με τον ίδιο τρόπο που αναρωτιέμαι για την παρατήρηση πουλιών: Έχω γίνει πιο δημοφιλής ή μόλις γερνάω;) Το αποκορύφωμα του μουσείου, για μένα, ήταν η Μάσκα του Αγαμέμνονα – Έχω δει πολλές φωτογραφίες της κατά τη διάρκεια της ζωής μου, αλλά ήταν το πραγματικό πράγμα ΛΑΜΠΡΌΣ Και όμορφα φτιαγμένο. Βλέποντάς το ανάμεσα στα άλλα ταφικά αντικείμενα που ανακαλύφθηκαν σε αυτό με έκανε να φανταστώ τη συγκίνηση μιας αρχαιολογικής ανασκαφής καθώς κομμάτι μετά από κομμάτι χρυσού αναδύεται από το έδαφος μετά από θαμμένο για χιλιάδες χρόνια. [Related: Rachel Cusk won’t stay still.]

Τηλεοπτική εκπομπή που απολαμβάνω περισσότερο αυτή τη στιγμή: Στο θέμα των αρχαίων θησαυρών, έχω εμμονή Golden Bachelor. Δεν ήμουν ιδιαίτερα θαυμαστής της σειράς — στην πραγματικότητα, συμπάσχω με ένα υποσύνολο των ημι-αγνοούντων διαγωνιζομένων αυτής της σεζόν που πρέπει να τους υπενθυμίζεται τι σημαίνουν τα τριαντάφυλλα και οι κάρτες ημερομηνίας. Το σόου δεν μπορεί να ξεφύγει από τον εαυτό του: εξακολουθεί να μιλά για μια ομάδα πολύ φροντιστών γυναικών που τσακώνονται για έναν άντρα. Αλλά βρίσκω αυτή τη συγκεκριμένη επανάληψη συναρπαστική ως πορτρέτο των baby boomers και πώς οραματίζονται τα μεταγενέστερα στάδια της ζωής. Ο εν λόγω εργένης, ο Τζέρι, φαίνεται αποκρουστικά πιστός στην εποχή του. Εκνευρίστηκα όταν παρήγγειλε φαγητό χωρίς να σταματήσει πραγματικά να ρωτήσει τι μπορεί να θέλει το ραντεβού του. Ωστόσο, αυτή η παλιά χροιά είναι μέρος του λόγου που παρακολουθώ. Όπως το καλύτερο τηλεοπτικό ριάλιτι, η εκπομπή έχει αρκετή ειλικρίνεια για να με κάνει να ριζώσω τουλάχιστον μερικούς από αυτούς τους πολύ δειλούς ανθρώπους.

Ένα πολιτιστικό προϊόν που λάτρεψα ως έφηβος και αγαπώ ακόμα, και κάτι που λάτρεψα αλλά τώρα μισώ: Γουιτνει Χιουστον Whitney Ήταν πάντα ένα από τα καλύτερα άλμπουμ για να ακούσεις και να ακούσεις, ακόμα κι αν είσαι κακός τραγουδιστής σαν εμένα. Στο άλλο άκρο του φάσματος βρίσκονται τα στελέχη Οι χούφτες είναι πολύ σφιχτές, το οποίο μόλις γιόρτασε την εικοστή επέτειό του — και το οποίο άκουσα σε επανάληψη κάποια στιγμή στη ζωή μου. Κάτι σχετικά με την προφορική μουσική του συγκροτήματος με αναστάτωσε ως έφηβος στα προάστια του Νιου Τζέρσεϊ, αν και πάντα ένιωθα λίγο προδομένος που η φήμη των Shins ήταν τόσο στενά συνδεδεμένη με τη μουσική. Η κατάσταση του κήπουΚακή ταινία. (Ο Χάρολντ και ο Κουμάρ πηγαίνουν στο Λευκό Κάστρο Είναι μια πιο ρεαλιστική απεικόνιση του συναισθήματος του Τζέρσεϊ.) Αλλά τώρα βρίσκω αυτά τα τραγούδια κυρίως γκρίνια και δεν μπορώ να ακούσω κανένα από αυτά για περισσότερο από 20 δευτερόλεπτα.

Κάτι που επισκεφτήκατε πρόσφατα: Ο κουνιάδος και ο ανιψιός μου άρχισαν πρόσφατα να διαβάζουν Ο δράκος του πατέρα μου; Το 3χρονο παιδί μου δεν ενδιαφερόταν ακόμα πολύ, αλλά όταν ξαναδιάβασα τα πρώτα κεφάλαια – στα οποία ο Έλμερ, ο νεαρός πρωταγωνιστής, συναντά μια γάτα, μαθαίνει για έναν αιχμάλωτο δράκο, ετοιμάζει την τσάντα του με δύο ντουζίνες ροζ γλειφιτζούρια και στοιβάζεται σε ένα πλοίο – θυμήθηκα γιατί μου άρεσε όταν ήμουν παιδί. Μια λεπτομέρεια που ξέχασα είναι πόσα μανταρίνια καταναλώνει ο Έλμερ μετά την προσγείωση στο νησί Tangerine. Κάποια στιγμή, βάζει 31 αντικείμενα στην τσάντα του, αργότερα τρώει οκτώ από αυτά ταυτόχρονα και μετά άλλα τρία λίγες ώρες αργότερα. Μπορώ να φάω πολλά μικρά εσπεριδοειδή, αλλά μέχρι εκεί πολύ Από μανταρίνια.

την επόμενη εβδομάδα

άρθρο

Gen Z ήρωας χρειάζεται

Γράφτηκε από την Elise Hannum

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο.

Περισσότερα στον πολιτισμό

Τον προλαβαίνει Ατλαντικός Ωκεανός

άλμπουμ φωτογραφιών

Ψάρεμα γαρίδας σε μια βελγική παραλία, μια παρέλαση νίκης στο πρωτάθλημα WNBA στο Λας Βέγκας και πολλά άλλα στις επιλογές του συντάκτη μας για τις καλύτερες φωτογραφίες της εβδομάδας.

Η Catherine Ho συνέβαλε σε αυτό το ενημερωτικό δελτίο.

Εξερευνήστε όλα τα ενημερωτικά δελτία μας.