Το ICJ εκδίδει προκαταρκτικές ενστάσεις για την υπόθεση γενοκτονίας Ουκρανίας εναντίον Ρωσίας, η Ουκρανία χάνει στα πιο σημαντικά σημεία – EJIL: Μίλα!

Σήμερα το Διεθνές Δικαστήριο της Δικαιοσύνης εξέδωσε την απόφασή του Η απόφασή του για τις προκαταρκτικές υπερασπιστές Η Ρωσία το έθεσε ως προς τη δικαιοδοσία και το παραδεκτό στην υπόθεση γενοκτονίας που άσκησε εναντίον της η Ουκρανία μετά την ολική εισβολή τον Φεβρουάριο του 2022. Κατώτατη γραμμή – Η Ουκρανία έχασε άσχημα. Οι αναγνώστες θα θυμούνται ότι αυτή η υπόθεση είναι διαφορετική από όλες τις άλλες υποθέσεις γενοκτονίας που έχουν βρεθεί στο Δικαστήριο μέχρι σήμερα, συμπεριλαμβανομένης της πιο πρόσφατης υπόθεσης, Νότια Αφρική εναντίον Ισραήλ. Ενώ σε όλες τις άλλες υποθέσεις γενοκτονίας ο ισχυρισμός είναι ότι ο κατηγορούμενος διέπραξε γενοκτονία, σε Ουκρανία εναντίον Ρωσίας Ο ισχυρισμός είναι ότι η Ρωσία υποστήριξε ψευδώς ότι η Ουκρανία είχε διαπράξει γενοκτονία εναντίον Ρώσων ή Ρωσόφωνων στην Ουκρανία, και στη βάση αυτή προχώρησε στην εισβολή στην Ουκρανία.

Πρόκειται λοιπόν για μια περίπτωση γενοκτονίας αντίστροφα. Αυτό που είναι δημιουργικό σε αυτό είναι ότι η Ουκρανία έχει παρουσιάσει ολόκληρη τη ρωσική «ειδική στρατιωτική επιχείρηση» ως κατά κάποιο τρόπο ασυμβίβαστη με τη Σύμβαση για τη Γενοκτονία, χωρίς η ίδια να είναι γενοκτονία. Προβάλλοντας αυτό το επιχείρημα, η Ουκρανία προσπάθησε να αποφύγει τους περιορισμούς δικαιοδοσίας του δικαστηρίου, οι οποίοι κατέστησαν αδύνατη τη δίωξη της Ρωσίας για επιθετικότητα, παραβιάσεις του Χάρτη του ΟΗΕ γενικότερα ή εγκλήματα πολέμου και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.

Στη διάταξη του για τα προσωρινά μέτρα, το Δικαστήριο έκρινε, με 13 ψήφους υπέρ και 2 κατά, ότι το δημιουργικό επιχείρημα της Ουκρανίας ήταν λογικόςΗ Ρωσία έλαβε εντολή να σταματήσει την εισβολή (πράγμα που αρνήθηκε να κάνει, φυσικά). Αλλά ακόμη και μέσα σε αυτήν την πλειοψηφία, ένας από τους δικαστές –ο δικαστής Μπενούνα– ανέφερε ότι το επιχείρημα θα αποτύγχανε στα μεταγενέστερα στάδια της υπόθεσης. Έτσι, το ζήτημα ενώπιον του Δικαστηρίου στην προκαταρκτική του απόφαση ένστασης σήμερα ήταν ακριβώς να κρίνει την εγκυρότητα του επιχειρήματος της Ουκρανίας ως απλώς θέμα ερμηνείας της Σύμβασης – ένα ζήτημα που είναι ασαφές όχι μόνο επειδή αυτού του είδους η υπόθεση γενοκτονίας δεν έχει εκδικαστεί στο παρελθόν αλλά Επίσης, επειδή κανένα άρθρο αυτής της συνθήκης δεν ισχύει σαφώς για ψευδείς ισχυρισμούς για γενοκτονία ή για τη χρήση βίας που βασίζεται σε αυτούς.

Στην απόφασή του, το δικαστήριο κάνει διάκριση μεταξύ δύο διαφορετικών πτυχών του ζητήματος της Ουκρανίας. Το πρώτο είναι εάν η Ουκρανία μπορεί να υποβάλει αξίωση «αντίστροφης συμμόρφωσης» αναζητώντας μια δήλωση ότι δεν έχει διαπράξει γενοκτονία στην ανατολική Ουκρανία. Το δεύτερο είναι εάν η Ρωσία παραβίασε τη συμφωνία κάνοντας ψευδή ισχυρισμό για γενοκτονία κατά της Ουκρανίας και στη συνέχεια χρησιμοποιώντας βία εναντίον της.

Αυτή η διχοτόμηση ήταν ζωτικής σημασίας για την κατανόηση του αποτελέσματος. Ουσιαστικά, το δικαστήριο απέρριψε όλες τις διαδικαστικές ενστάσεις της Ρωσίας και το έκανε σχεδόν ομόφωνα. Αλλά στο θέμα της θεματικής δικαιοδοσίας, η Ουκρανία έχασε, και όπως είπα, έχασε άσχημα. Με ψήφους 12 κατά 4 (οι δικαστές Donahue, Sibotende, Robinson και Charlesworth διαφωνούν), το Δικαστήριο επικύρωσε την αρχική ένσταση της Ρωσίας ότι οι ψευδείς ισχυρισμοί για γενοκτονία και η χρήση βίας που βασίζονται σε αυτούς δεν εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής της Σύμβασης για τη Γενοκτονία.

Αυτή είναι μια τεράστια απώλεια για την Ουκρανία. Το δικαστήριο σκότωσε το δημιουργικό επιχείρημα της Ουκρανίας, παρόλο που το έκρινε εύλογο στο στάδιο των προσωρινών μέτρων, και παρά το γεγονός ότι υποστηρίχθηκε από τις 32 χώρες που παρενέβησαν. Είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον ότι ακόμη και ο ειδικός δικαστής που διορίστηκε από την Ουκρανία, Yves Daudet, καταψήφισε την Ουκρανία σε αυτό το σημείο. Ωστόσο, με ψήφους 13 κατά 3 κατά, το Δικαστήριο αποδέχθηκε τον ισχυρισμό της Ουκρανίας για δυσμενή συμμόρφωση, πράγμα που σημαίνει ότι δεν είχε διαπράξει γενοκτονία στην ανατολική Ουκρανία.

Όσον αφορά τις αξιώσεις όπως ορίζονται στην Ουκρανία Μνημείο, Παράγραφος. 178, το δικαστήριο θα αποφασίσει την υπόθεση βάσει των στοιχείων β), αλλά όχι βάσει των στοιχείων γ) και δ):

ΣΙ. Αποφασίζουμε και δηλώνουμε ότι δεν υπάρχουν αξιόπιστες αποδείξεις ότι η Ουκρανία είναι υπεύθυνη για τη διάπραξη γενοκτονίας κατά παράβαση της Σύμβασης για τη Γενοκτονία στις περιοχές Ντόνετσκ και Λουχάνσκ της Ουκρανίας.

ΝΤΟ. Αποφασίζουμε και δηλώνουμε ότι η χρήση βίας από τη Ρωσική Ομοσπονδία εντός και κατά της Ουκρανίας από τις 24 Φεβρουαρίου 2022 παραβιάζει τα άρθρα I και IV της Σύμβασης για τη Γενοκτονία.

Δρ.. Αποφασίζουμε και δηλώνουμε ότι η αναγνώριση από τη Ρωσική Ομοσπονδία της ανεξαρτησίας της λεγόμενης «Λαϊκής Δημοκρατίας του Ντόνετσκ» και της «Λαϊκής Δημοκρατίας του Λουχάνσκ» στις 21 Φεβρουαρίου 2022 παραβιάζει τα άρθρα 1 και 4 της Σύμβασης για τη Γενοκτονία.

Αυτό σημαίνει ότι το δικαστήριο θα πρέπει πλέον να αποφασίσει επί της ουσίας μόνος του Εάν η Ουκρανία ευθύνεται για την παραβίαση της Σύμβασης για τη Γενοκτονία. Αλλά κανένα ζήτημα ευθύνης της Ρωσίας δεν θα προκύψει, παρά μόνο πολύ σιωπηρά. Ομοίως, η μόνη λύση που μπορεί να είναι διαθέσιμη εδώ είναι να δηλώσουμε ότι η Ουκρανία δεν διέπραξε γενοκτονία – και αυτό θα είναι αναπόφευκτα η τελική έκβαση της υπόθεσης. Αυτό με τη σειρά του σημαίνει ότι η Ουκρανία δεν θα μπορεί να βασιστεί σε αυτό το ζήτημα προκειμένου, για παράδειγμα, να λάβει από τρίτες χώρες τη δήμευση και τη μεταφορά ρωσικών κρατικών περιουσιακών στοιχείων που έχει δεσμεύσει, επειδή δεν θα οφείλεται καμία αποζημίωση αυτού του είδους. . Το δικαστήριο μπορεί να απαιτήσει από τη Ρωσία να παράσχει ηθική ικανοποίηση, αλλά όχι περισσότερο από αυτό.

Εκτός από την αρκετά τεχνική απόφαση της Τετάρτης μεταξύ Ουκρανίας και Ρωσίας σχετικά με τη χρηματοδότηση της τρομοκρατίας και τις παραβιάσεις της Σύμβασης για την εξάλειψη όλων των μορφών φυλετικών διακρίσεων, Εκεί που η Ουκρανία έχασε ξανά από τις περισσότερες απόψειςΑυτό θα ήταν μια μεγάλη απογοήτευση στις προσπάθειες «νόμου» κατά της Ρωσίας

Στο τέλος της απόφασής του, το Δικαστήριο επανέλαβε τη διαφορά μεταξύ της δικαιοδοσίας του για την επίλυση διαφορών, η οποία εξαρτάται από τη συγκατάθεση του κράτους, και της ουσιαστικής υποχρέωσης όλων των κρατών να συμμορφώνονται με τις υποχρεώσεις τους βάσει του διεθνούς δικαίου, ακόμη και αν αυτές οι υποχρεώσεις δεν υπόκεινται στην απόφαση (παρ. 150):

Το Δικαστήριο σημειώνει, όπως έχει κάνει πολλές φορές στο παρελθόν, ότι υπάρχει θεμελιώδης διαφορά μεταξύ του ζητήματος του κατά πόσον τα κράτη αποδέχονται τη δικαιοδοσία του Δικαστηρίου και της συμβατότητας των ενεργειών τους με το διεθνές δίκαιο. Τα κράτη υποχρεούνται πάντα να εκπληρώνουν τις υποχρεώσεις τους βάσει του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών και άλλων κανόνων του διεθνούς δικαίου. Είτε τα κράτη αποδέχονται τη δικαιοδοσία του δικαστηρίου είτε όχι, παραμένουν υπεύθυνα για τις πράξεις που του αποδίδονται και που αντιβαίνουν στο διεθνές δίκαιο.

Υπονοούμενα, παρόλο που δεν έχουμε τη δικαιοδοσία να πούμε ότι η Ρωσία έχει παραβιάσει πολλούς κανόνες του διεθνούς δικαίου, αυτή η απόφαση δεν πρέπει να εκληφθεί ότι σημαίνει ότι η Ρωσία δεν έχει διαπράξει τέτοιες παραβιάσεις. Αλλά αυτό θα είναι μόνο μια μικρή παρηγοριά για την Ουκρανία.

Αυτή είναι μια σύνθετη κρίση και φυσικά θα έχουμε περισσότερες αναλύσεις τις επόμενες μέρες. Θα ενημερώσω επίσης αυτήν την ανάρτηση εάν χρειαστεί.