Υπάρχει εκπληκτική λεπτομέρεια που κρύβεται στις τελευταίες εικόνες του Juno από τον Δία

Ο ανιχνευτής Juno ανατέθηκε να μελετήσει τον Λεβιάθαν: Ζεύςτο βαρύ βάρος του ηλιακού συστήματος, ο βασιλιάς των πλανητών.

Αλλά ένας πλανήτης μεγέθους του Δία, περίπου 318 φορές τη μάζα της Γης, δεν είναι χωρίς φίλους του.

Ο γίγαντας του φυσικού αερίου έχει 79 γνωστά φεγγάρια (και ίσως περισσότερα), ένα από αυτά είναι μεγαλύτερο από Ερμής. Ο Juno εξερευνά τη σχέση μεταξύ μερικών από αυτά τα φεγγάρια και του πλανήτη-ξενιστή – και περιστασιακά, τα βλέπει να εμφανίζουν φωτογραφίες από τον ίδιο τον μεγάλο Δία.

Το τελευταίο είναι τόσο εντυπωσιακό, που μοιάζει σχεδόν με έργο τέχνης από επιστημονική φαντασία. Ο Δίας φαίνεται μεγάλος και οι κλασικές λωρίδες του από λοφίο, σύννεφο δίνης και κηλιδωτοί κυκλώνες είναι καθαρά ορατές στο νότιο ημισφαίριο στο φως του ήλιου.

(NASA/JPL-Caltech/SwRI/MSSS/AndreaLuck)

Στα δεξιά του γιγάντιου πλανήτη, δύο σχετικά μικρές κουκκίδες γλιστρούν απαλά πάνω στο μελάνι σκοτάδι. Αυτοί είναι δύο από τους τέσσερις Δία Φεγγάρια της Γαλιλαίας – Το μεγαλύτερο φεγγάρι του, που ανακαλύφθηκε από τον Galileo Galilei.

Τα δύο που απεικονίζονται εδώ είναι τα μικρότερα από τα τέσσερα: η Ιώ, με ισημερινή διάμετρο 3643,2 χλμ (2.264 μίλια); και η Ευρώπη, η οποία έχει ισημερινή διάμετρο 3121,6 χλμ (1.940 μίλια).

(NASA/JPL-Caltech/SwRI/MSSS/AndreaLuck)

Κάθε ένα από αυτά τα φεγγάρια είναι ένας υπέροχος στόχος για μελέτη από μόνος του. Η Ιώ είναι το πιο ηφαιστειακά ενεργό σώμα στο Ηλιακό Σύστημα, με περισσότερα από 400 ενεργά ηφαίστεια να διαπερνούν την επιφάνειά του. Αυτό είναι το αποτέλεσμα των τοποθετημένων εσωτερικών βαρυτικών πιέσεων το φεγγάριόχι μόνο από τον Δία, αλλά από τα άλλα τρία φεγγάρια του Γαλιλαίου

Αυτή η ηφαιστειακή δραστηριότητα έχει ως αποτέλεσμα η ατμόσφαιρα της Ιώ να γίνει πλούσια σε διοξείδιο του θείου, το οποίο εκτοξεύεται από τα ηφαίστεια. Αυτή η ατμόσφαιρα διαρρέει συνεχώς, σχηματίζοντας έναν δακτύλιο πλάσματος γύρω από τον ίδιο τον Δία, ο οποίος κατευθύνεται κατά μήκος των γραμμών του μαγνητικού πεδίου για να πέσει βροχή στους πόλους του Δία, δημιουργώντας μόνιμα σέλας.

Η συνεχής ροή του θείου έχει τυλίξει επίσης την ίδια την Ιώ σε διάφορες θειούχες ενώσεις, δίνοντας στη σελήνη το κυρίως κίτρινο χρώμα της.

Αληθινή έγχρωμη φωτογραφία της Ιω. (NASA/JPL/Πανεπιστήμιο της Αριζόνα)

Η Ευρώπη, εν τω μεταξύ, είναι ο στόχος ενός ενδιαφέροντος για την αναζήτηση εξωγήινης ζωής. Κάτω από το παγωμένο, χλωμό κέλυφος του, κρύβεται ένας υγρός εσωτερικός ωκεανός. Αν και η Σελήνη είναι μακριά από τον Ήλιο, μπορεί να θερμαίνεται εσωτερικά από τη βαρυτική πίεση.

Εάν συμβαίνει αυτό, ενδέχεται να υπάρχουν υδροθερμικές οπές στον παγκόσμιο βυθό της θάλασσας. Εδώ στη Γη, αεραγωγοί όπως αυτοί είναι καταφύγια για τροφικά πλέγματα που δεν εξαρτώνται από τη φωτοσύνθεση, αλλά από τη χημειοσύνθεση για να επιβιώσουν: αξιοποίηση χημικών αντιδράσεων για τροφή.

Αυτό οδήγησε τους αστροβιολόγους να πιστέψουν ότι, από όλους τους κόσμους στο Ηλιακό Σύστημα, παγωμένα φεγγάρια όπως η Ευρώπη και ο Εγκέλαδος του Κρόνου μπορεί να είναι τα πιο πιθανά μέρη για να βρεθεί εξωγήινη ζωή.

Το Juno θα κάνει πτήσεις κοντά σε αυτούς τους δύο πολύ διαφορετικούς κόσμους.

Ευρώπη, που είναι και στόχος α προσαρμοσμένη αποστολή Προγραμματισμένη να εκτοξευθεί το 2024, το αεροσκάφος θα το επισκεφθεί τον Σεπτέμβριο του τρέχοντος έτους. Θα είναι το πλησιέστερο ανιχνευτή στο φεγγάρι εδώ και δεκαετίες. Εν τω μεταξύ, η εκτόξευση της πτήσης της Io έχει προγραμματιστεί για τα τέλη του 2023 και τις αρχές του 2024.

Μπορείτε να κατεβάσετε την έκδοση πλήρους μεγέθους αυτής της εικόνας Από τον ιστότοπο της NASA.