Μέλη της underground υποκουλτούρας, εμπνευσμένα από τη ροκ εν ρολ και τις αμερικανικές και αγγλικές μόδες, έγιναν γνωστά ως «Teddy Boys» και κάποτε συνελήφθησαν για τη ζωή τους στην Ελλάδα.
Τα μεταπολεμικά χρόνια στην Ελλάδα χαρακτηρίστηκαν από τη φτώχεια, την πολιτική αναταραχή που οδήγησε στην επταετή δικτατορία και τον αγώνα των νέων Ελλήνων να ακολουθήσουν τις τάσεις της ευρωπαϊκής και αμερικανικής νεολαίας.
Ταυτόχρονα, οι δικτατορικοί νόμοι δεν επέτρεπαν στους Έλληνες νέους να αποδεχτούν τον τρόπο ζωής των δυτικών ομολόγων που παρουσιάζονται σε ταινίες ή μέσα από ροκ εν ρολ τραγούδια.
Η συμπεριφορά, οι ενδυματολογικοί κώδικες και τα χτενίσματα των Αμερικανών ή των Άγγλων εφήβων απεικονίζονται σε ταινίες που θαυμάστηκαν από πολλούς νέους Έλληνες, αλλά χλευάστηκαν από την πιο συντηρητική κοινωνία της εποχής.
Οι υπόγειοι Έλληνες διώχθηκαν
Οποιαδήποτε ανάρμοστη συμπεριφορά – ή συμπεριφορά που οι αρχές μπορούν αυθαίρετα να ορίσουν ως ένοχη – είναι απαράδεκτη και τιμωρείται. Η ροκ εν ρολ μουσική παραμορφώθηκε από την εκκλησία και την κοινότητα.
Στα τέλη της δεκαετίας του 1950, μερικοί νέοι Έλληνες προσπάθησαν να φορέσουν μπλε τζιν όπως Αμερικανοί και Άγγλοι έφηβοι, να μεγαλώσουν μακριά μαλλιά, να λαδώσουν ή να φορέσουν ρούχα όπως τα Teddy Boys της Αγγλίας.
Οι αξιωματικοί επιβολής του νόμου – λόγω της έλλειψης κάποιων άλλων κατάλληλων περιόδων – ανέφεραν ότι οι νεαροί άνδρες, με μακρύτερα μαλλιά και κοστούμια, εμφάνιζαν προκλητική ή επιθετική συμπεριφορά ως «αρκουδάκια».
Οι δικαστικοί λειτουργοί – λόγω έλλειψης ιδανικού χρόνου – είναι ευρέως γνωστοί ως Act 4000/1959, Act 4000 ή “Teddy Boy Act”.
Αυτός ο νόμος εισήχθη για πρώτη φορά το 1958 από την κυβέρνηση της Κωνσταντινούπολης Καρμενλής. Τα Teddy Boys θεωρήθηκαν επικίνδυνα λόγω της συμπεριφοράς τους, η οποία χαρακτηρίστηκε ως προκλητική και προσβλητική από την κυβέρνηση της εποχής.
Σύμφωνα με το νόμο, όσοι διαπράττουν «επαίσχυντες πράξεις» μπορούν να τιμωρηθούν. Η αστυνομία μπορεί να συλλάβει και να φυλακίσει νέους για αυτές τις πράξεις επίθεσης. Αλλά το χειρότερο, ξύρισαν τα κεφάλια των «εγκληματιών», έσκισαν επίδεσμους από το παντελόνι τους, στη συνέχεια κρέμασαν μια κάρτα στο λαιμό τους και προχώρησαν στο κέντρο της πόλης για να κοροϊδέψουν τον κόσμο.
“Είμαι ένα αρκουδάκι, έκανα … (όνομα εγκλήματος)” λέγεται συνήθως στην πλάκα.
Εκείνη την εποχή, η πιο συνηθισμένη επίθεση της Teddy Boys ήταν να πετάει φλιτζάνια γιαούρτι ή φρούτα σε άτομα που δεν τους άρεσαν. Ωστόσο, στα τέλη της δεκαετίας του 1950 και του 1960, ένας νεαρός άνδρας ντυμένος ή «έκανε παρέα» ασυνήθιστα σε ένα μέρος όπου ένας αστυνομικός δεν θεωρούνταν «ένοχος» ήταν επαρκής λόγος για την αστυνομική έρευνα για να παρασύρει τον Teddy Boy.
Ο νόμος αναφέρει ότι μπορούν να συλληφθούν και γονείς ανηλίκων παραβατών.
Το να ρίχνεις γιαούρτι σε άτομα που δεν σου αρέσουν έγινε μόδα εκείνη την εποχή και δεν ήταν μόνο τα Teddy Boys που το έκαναν.
Η ρίψη γιαουρτιού έγινε επίσης ένα άθλημα που παίζεται σε γειτονικούς δρόμους ή παιδικές χαρές. Το φαινόμενο έχει εξαπλωθεί σε όλη την Ελλάδα, ειδικά σε μεγάλες πόλεις, και έχει γίνει συνηθισμένο ακόμη και σε σχολικούς χώρους.
“Teddy Boy Act”
Ο Ευάγγελος Καλαντής, ο αναπληρωτής υπουργός Εσωτερικών, υπεύθυνος για την ασφάλεια, ήταν ο πρώτος που εφάρμοσε το νόμο 4000, διατάζοντας την αστυνομία να ξεκινήσει τη σύλληψη των Teddy Boys για να αποτελέσει παράδειγμα για τους νέους που θέλουν να παρεκκλίνουν από τις παραδοσιακές χριστιανικές και οικογενειακές αξίες.
Ο Αντώνης Μαλανδρής ήταν ο πρώτος Έλληνας νεαρός που συνελήφθη βάσει του Νόμου 4000. Στις 31 Αυγούστου 1958, ο Μαλόνδρης και ένας φίλος του βρίσκονταν στο θέατρο Αλόη στην Αθήνα όταν έριξαν ένα φλιτζάνι γιαούρτι σε μια γυναίκα που προηγουμένως είχε παρενοχλήσει την κόρη της. Οι εφημερίδες της εποχής περιέγραφαν δύο νεαρούς άνδρες (15 και 16 ετών) ως «γενναίους».
Οι δύο νεαροί συνελήφθησαν και, στις 3 Σεπτεμβρίου 1958, οδηγήθηκαν στο αστυνομικό τμήμα Γκιμπσελή, όπου ένα μέρος των μαλλιών τους ξυρίστηκε υπό την επίβλεψη του αρχηγού της Αστυνομίας Αθηνών Θεόδωρου Ρόκιντς.
Αργότερα, κρέμασαν πλακάτ στο λαιμό τους και η αστυνομία τους πέρασε στους δρόμους της Αθήνας για να τους κοροϊδέψει.
Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας, από το 1967 έως το 1974, μακρυμάλλης άνδρες συνελήφθησαν από την αστυνομία, ξυρίστηκαν και οδηγήθηκαν στη φυλακή. Ωστόσο, καθώς η Ελλάδα έφτασε επιτέλους την εποχή των χίπις και τα μακριά μαλλιά έγιναν της μόδας, ο νόμος βρέθηκε στον καυστήρα 4000 καρφιτσών.
Το 1983, ο πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου καταργεί επίσημα τον παράνομο νόμο που απαγορεύει τα αρκουδάκια στην Ελλάδα – δεν ήταν πλέον σε χρήση.
“Εμπειρογνώμονας τηλεόρασης. Μελετητής τροφίμων. Αφιερωμένος συγγραφέας. Ανεμιστήρας ταξιδιού. Ερασιτέχνης αναγνώστης. Εξερευνητής. Αθεράπευτος φανατικός μπύρας”