Ange Postecoglou: Η ιστορία ενός «επιτακτικού, ξεκαρδιστικού και ξέφρενου» μάνατζερ της Celtic

«Μπορούμε τώρα να επιβεβαιώσουμε ότι ο Έντι Χάου δεν θα ενταχθεί στον σύλλογο για λόγους πέρα ​​από τον έλεγχό της και της Σέλτικ».

Καθώς η σκόνη κατακάθισε στην αλλαγή του Χάου, η ιεραρχία των Κελτών τράβηξε την προσοχή τους περισσότερο από 5.000 μίλια μακριά στην Ιαπωνία. Ακολούθησε μια μικρή παύση στο γέλιο του Γκωβίν καθώς οι άνθρωποι ρωτούσαν: “Ange Postecog- ποιος;”

“Αυτό πρέπει να είναι το τέλος της ημέρας”, δήλωσε ο πρώην επιθετικός της Σκωτίας Άλαν Μπραζίλ στο πρόγραμμα του TalkSPORT. «Από πού προέρχονται αυτοί οι άνδρες;»

Αυτή η άποψη, την οποία ο Ποστέκογλου έκτοτε χλεύασε, ​​υποκινήθηκε από άγνοια, αλλά ήταν μια άποψη που συμμερίστηκαν αρχικά πολλοί, συμπεριλαμβανομένων ορισμένων από μια απογοητευμένη βάση οπαδών της Σέλτικ.

«Γελάω μερικές φορές όταν κοιτάζω πίσω», είπε ο μέσος της Σέλτικ Τομ Ρόιτς, ο οποίος έπαιζε επίσης υπό τον Ποστέκογλου για την Αυστραλία. «Αν και τον ήξερα καλά, υπήρχε μια αντίληψη: «Ποιος είναι αυτός ο άνθρωπος; “.

“Ο κόσμος γρήγορα ανακάλυψε ότι είναι καλός σε αυτό που κάνει. Υπάρχει ένας λόγος που τον έφερε εδώ ο σύλλογος. Ξέρω ότι είναι εύκολο να το πεις τώρα, αλλά μόλις το δοκιμάσεις, είναι εξαιρετικός προπονητής.”

Σε λιγότερο από ένα χρόνο, ο Ποστέκογλου φίμωσε τους αμφίβολους αναζωογονώντας τον σύλλογο σε αναταραχή, κατακτώντας την Πρέμιερ Λιγκ και το Λιγκ Καπ κατά την πρώτη του σεζόν.

Εδώ, το BBC Σκωτίας καταγράφει τη ζωή του 56χρονου στο ποδόσφαιρο, μια καριέρα που βασίστηκε στις θυσίες των μεταναστών γονέων του και διασκορπίστηκε με επιτυχία σε τρεις ηπείρους.

«Έδωσαν τη ζωή τους για μένα»

Τα εμπόδια που ξεπέρασε ο Ποστέκογλου τους τελευταίους μήνες είναι ωχρά σε σύγκριση με τις προκλήσεις που αντιμετώπισε η οικογένειά του για να του δώσει την «ονειρική» ζωή που ζει σήμερα.

Ο νεαρός Ποστέκογλου γεννήθηκε στη Νέα Φιλαδέλφεια, ένα προάστιο της Αθήνας, και μετανάστευσε στην Αυστραλία σε ηλικία πέντε ετών μετά το ελληνικό στρατιωτικό πραξικόπημα του 1967 που οδήγησε στην απώλεια της επιχείρησης του πατέρα του.

Μισό αιώνα αργότερα, ο αρχηγός των Κέλτων εξακολουθεί να παλεύει να καταλάβει τις θυσίες που έκαναν οι γονείς του, Τζιμ και Βόλα, οι οποίοι έκαναν ένα 30ήμερο ταξίδι με πλοίο από την Ελλάδα χωρίς δουλειά ή σπίτι να τους περιμένει.

«Ο κόσμος λέει ότι πηγαίνεις σε μια άλλη χώρα για μια καλύτερη ζωή», λέει ο Ποστέκογλου, αναλογιζόμενος την απόφαση της οικογένειάς του. «Οι γονείς μου δεν είχαν καλύτερη ζωή – πήγαν στην Αυστραλία για να μου δώσουν ευκαιρίες να ζήσω μια καλύτερη ζωή.

“Καταλαβαίνω τι είναι η θυσία και καταλαβαίνω τι σημαίνει να βρίσκεσαι σε μια προνομιακή θέση όπως εγώ τώρα. Δεν θα το θεωρήσω δεδομένο γιατί ξέρω πόσο σκληρά δουλεύουν η μαμά και ο μπαμπάς μου.”

“Έδωσαν όλη τους τη ζωή για να είναι εδώ. Δεν νιώθω ότι δουλεύω κάθε μέρα, νιώθω ότι ζω ένα όνειρο που ιδρύθηκε από τις θυσίες άλλων.”

Ο Ποστέκογλου παραδέχεται ότι η σχέση του με τον πατέρα του, ο οποίος πέθανε το 2018, δεν ήταν τέλεια. Θυμάται τον πατέρα του να κάνει έναν ατελείωτο κύκλο, φεύγοντας πριν την ανατολή του ηλίου στη Μελβούρνη πριν επιστρέψει στο σπίτι για να καταρρεύσει στον καναπέ.

Αλλά κάθε Κυριακή είχε την ευκαιρία να χαλαρώσει καθώς ο Τζιμ αντάλλαζε την αδυσώπητη επαγγελματική του ζωή με μια μέρα στην κερκίδα. Ήταν εκεί που ο νεαρός Ανγκ βλέπει τον πραγματικό του πατέρα – και όπου ξεκίνησε ο έρωτάς του με το ποδόσφαιρο.

«Σύνδεσα γρήγορα το ποδόσφαιρο είναι κάτι που τον κάνει χαρούμενο», λέει. «Λοιπόν, αν μου αρέσει αυτό όπως του αρέσει, θα με φέρει πιο κοντά του.

«Τα παιδικά μου χρόνια καθόμουν δίπλα του στις τρεις τα ξημερώματα, έβλεπα ποδόσφαιρο από αυτή την άκρη του κόσμου. Πάντα αναφερόταν σε καλλιτέχνες και ομάδες που βάζουν γκολ.

“Μόλις έφτασε στο υποσυνείδητό μου. Όταν έγινα προπονητής, αυτό ήταν το είδος της ομάδας που ήθελα να κάνω.”

Το «Σημαντικό αποτέλεσμα» του Πούσκας

Το αρχικό του πάθος για τους κανόνες του αυστραλιανού ποδοσφαίρου αφαιρέθηκε από τη λίστα των προτεραιοτήτων του Ποστέκογλου αφού περνούσε τις Κυριακές στις εξέδρες με τον πατέρα του.

Εντάχθηκε στη South Melbourne – μια ομάδα που δημιουργήθηκε από Έλληνες μετανάστες – όταν ήταν εννέα ετών, ξεκινώντας μια συνεργασία που διήρκεσε περισσότερες από δύο δεκαετίες ως παίκτης και προπονητής.

Ο Ποστέκογλου πέρασε 10 χρόνια ανεβαίνοντας στις τάξεις πριν γίνει βασικός μπακ για την πρώτη ομάδα, κατακτώντας δύο τίτλους της Εθνικής Football League το 1984 και το 1991, με τον τελευταίο να είναι αρχηγός.

«Ο Ανγκ ήταν ένας από τους καλύτερους παίκτες που πρωταγωνίστησαν σε αυτή την ομάδα», είπε ο πρώην συμπαίκτης του, Κίμον Ταλαδόρος, στο BBC Σκωτίας. «Ο Ανγκ λάτρευε πλήρως το κλαμπ, το έζησε.

“Αλληλεπικαλύπτονταν με τον επιθετικό αριστερό μπακ και ήταν περισσότερο σύμφωνος με το σύγχρονο παιχνίδι. Είχε εξαιρετική ταχύτητα, επιθετικότητα και όμορφο αριστερό πόδι. Είχε πάντα τόσο υψηλές προσδοκίες με όποιον κι αν έπαιζε.

“Στην προπόνηση, παίζαμε μικρά παιχνίδια. Ακόμα και σε αυτά, το αποτέλεσμα είχε σημασία. Οι απαιτήσεις του ήταν να κερδίσει.”

Το όνομα του Φέρεντς Πούσκας εμφανίζεται συχνά όταν ο πατέρας Τζεμ δίδασκε στον γιο του τους καλλιτέχνες του παιχνιδιού. Αυτό που δεν ήταν γνωστό εκείνη την εποχή ήταν ότι το εικονίδιο της Ρεάλ Μαδρίτης θα συνέχιζε να τρέχει τον Ποστέκογλου χρόνια αργότερα στη Νότια Μελβούρνη.

Ο Ποστέκογλου, ο οποίος οδηγεί τον Πούσκας από και προς την προπόνηση, έχει στενή σχέση με τον τρεις φορές Κυπελλούχο Ευρώπης. Ο Ούγγρος, ο οποίος οδήγησε τον σύλλογο στον τίτλο του NSL το 1991, μνημονεύεται ως «μία από τις πιο σημαντικές επιρροές» της καριέρας του.

«Στις προπονήσεις, η Άντζι επρόκειτο να αναλάβει ηγετικό ρόλο», λέει ο Θαλιαδώρος. “Έχει αναπτυχθεί περαιτέρω υπό τον Πούσκας. Έχει θέσει προσδοκίες για την ομάδα και θα φροντίσει να είναι ο ρυθμός στο σωστό επίπεδο.

“Ο Πούσκας έπαιζε 4-3-3 – θυμηθείτε ότι αυτό ήταν στη δεκαετία του ’80. Επέμεινε να έχει ψηλά, φαρδιά φτερά και περίμενε ότι ο μπακ θα επιτεθεί, θυμίζοντας τον τρόπο που παίζουν οι ομάδες της Άνζι.”

Από «άνεργος» σε βάρδια

Εννέα χρόνια μετά την καριέρα του, ο Ποστέκογλου επανέλαβε το κατόρθωμά του με τη διαχείριση της Νότιας Μελβούρνης στα δύο Πρωταθλήματα NSL το 1998 και το 1999, εδραιώνοντας τη θρυλική του θέση με το να γίνει ο μοναδικός αριθμός 1 που εμφανίστηκε και στις τέσσερις ομάδες που κέρδισαν τίτλους.

Η επιτυχία του προειδοποίησε τον Εθνικό Όμιλο, καθώς πέρασε επτά χρόνια προπονώντας τις ομάδες κάτω των 17 και κάτω των 20 ετών της Αυστραλίας.

Αλλά το ξόρκι του τελείωσε με απογοήτευση αφού απέτυχε να οδηγήσει την ομάδα του στους τελικούς του Παγκοσμίου Κυπέλλου U-20 του 2007, οδηγώντας σε μια έντονη ζωντανή συζήτηση με τον πρώην Αυστραλό διεθνή Κρεγκ Φόστερ, ο οποίος αμφισβήτησε τα διαπιστευτήρια του Ποστέκογλου ως προπονητή.

Ο Ποστέκογλου είπε πρόσφατα ότι ένιωθε ότι η συνέντευξη τον άφησε «άνεργο», με σύντομες θητείες στην ελληνική ομάδα τρίτης κατηγορίας Παναχαϊκή και η Whittlesea Zebras να κάνει κράτηση από κλινικές εκπαίδευσης σε όλη τη Μελβούρνη.

Μετά από μια δύσκολη περίοδο, η επόμενη μετακίνησή του στο Brisbane Roar στην μετονομαζόμενη A-League θα είναι καθοριστική για την καριέρα του.

Εκφράστηκαν αμφιβολίες για το ραντεβού επειδή ο νέος προπονητής όχι μόνο είχε προβλήματα στον αγωνιστικό χώρο για να επιλύσει, αλλά ο σύλλογος ήταν σε αταξία εκτός γηπέδου.

Ο Ποστέκογλου επέβλεψε μια τεράστια ανασυγκρότηση στην πρώτη του σεζόν πριν οδηγήσει την ομάδα σε διαδοχικές κορώνες A-League, τους πρώτους τίτλους στην ιστορία του συλλόγου, ενώ έπαιζε το ποδόσφαιρο που άλλαξε την έννοια του αθλήματος σε ολόκληρη τη χώρα.

«Η Άντζι έλεγε ότι οι αποτυχίες του ήταν μέρος της επιτυχίας του», προσθέτει ο Θαλιαδώρος. «Μιλούσε για την εμπειρία του ως προπονητής σε ομάδες νέων της Αυστραλίας και τα προβλήματα που αντιμετωπίζει εκεί. Είχε έναν δύσκολο δρόμο μπροστά του.

«Όταν δημιουργήθηκε η A-League το 2005, υπήρχε η άποψη ότι το αυστραλιανό ποδόσφαιρο δεν ήταν στη σωστή θέση, έτσι έψαξαν στο εξωτερικό για προπονητές.

“Ο Roar βρισκόταν σε κρίση. Η Angie όχι μόνο οδηγούσε τα αποτελέσματα στο γήπεδο, αλλά είχε τεράστιο αντίκτυπο στη στρατηγική και τη μέθοδο εκτός γηπέδου. Το αποδίδω στη διάνοια και τις γνώσεις του. Ήταν πάντα μαθητής του παιχνιδιού.”

“Γρήγορη, διασκεδαστική και ξέφρενη” – η πραγματική Ange

Ο Ταλιαδώρος θυμάται ότι εκτός από «εξαιρετικά ευφυής» και «εξαιρετικά αναλυτικός» ως μάνατζερ, ο πρώην συμπαίκτης του ήταν «μάστορας» του «αστείου πνεύματος» και του «κόψιμο του σαρκασμού».

Ωστόσο, στο γήπεδο της προπόνησης, ο χρόνος για κοροϊδίες είναι κλειστός στην πόρτα των αποδυτηρίων. «Hictech», έτσι περιέγραψε ο Αυστραλός μέσος Τζάκσον Ίρβιν το στυλ προπόνησης ανοιχτού γκολ του Ποστέκογλου. «Αλλά, Θεέ μου, ήταν κορυφαίο».

Ο πρώην αμυντικός της Αυστραλίας Ράιαν ΜακΓκόουαν είπε στο BBC Σκωτίας: “Είναι ο δρόμος του ή ο αυτοκινητόδρομος. Δεν υπάρχει κανένα ενδιάμεσο. Αν δεν το αγοράσετε, θα είστε έξω από την πόρτα.”

Μετά τη μετακόμισή του στη Melbourne City το 2012, ο Postecoglou πέρασε μισό συμβόλαιο τριών ετών πριν ο πειρασμός να γίνει προπονητής της εθνικής ομάδας ήταν πολύ καλός για να τον απορρίψει.

Ο προπονητής της Σέλτικ – ο οποίος γελοιοποιήθηκε και καταδίωκε την αυστραλιανή ομάδα νέων πριν από έξι χρόνια – έχει αναζωογονήσει το έθνος παρά την πρόωρη αποχώρηση από το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2014, με την ισοπαλία μαζί με την Ισπανία, την Ολλανδία και τη Χιλή.

«Υπενθυμίστε στο αυστραλιανό ποδόσφαιρο ότι μπορούμε να είμαστε παγκόσμιας κλάσης», λέει ο Θαλιαδώρος. “Με την Άντζι επικεφαλής, νιώσαμε ότι όλα ήταν δυνατά. Άνθρωπος εναντίον άντρα, ήμασταν σε μειονεκτική θέση, αλλά μας έκανε να πιστέψουμε ότι μπορούσαμε να νικήσουμε οποιαδήποτε ομάδα.”

Το πνεύμα που ενστάλαξε ο Ποστέκογλου ώθησε την ομάδα να κατακτήσει το πρώτο της Ασιατικό Κύπελλο το 2015. Ακολούθησε η πρόκριση για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2018, αλλά το έθνος συγκλονίστηκε από την είδηση ​​της παραίτησής του μόλις δύο εβδομάδες αργότερα.

«Σίγουρα δεν είναι ένας ναι», προσθέτει ο McGowan. «Δεν ήταν ευχαριστημένος με κάποιες από τις αποφάσεις που ελήφθησαν από πάνω του, έτσι έφυγε».

«Έκανε ένα γέρικο γάιδαρο να αισθάνεται μικρός ξανά».

Μετά από ένα μήνα απουσία από τη διοίκηση, ο Ποστέκογλου αντικατέστησε την Ωκεανία με την ομάδα της Ασίας και της J-League, Yokohama Marinos, στα τέλη του 2017.

Σε μια πρώτη beta σεζόν, ο Μαρίνος έφτασε στον τελικό του Κυπέλλου J-League παρά το γεγονός ότι τερμάτισε στο χαμηλότερο μισό της Πρώτης Κατηγορίας.

Ο Ποστέκογλου συνδέθηκε στη συνέχεια με μια επιστροφή στη διεθνή διοίκηση με την Ελλάδα, αλλά αφοσιώθηκε στο μέλλον του στη Γιοκοχάμα, μια απόφαση που απέδωσε καρπούς και για τα δύο μέρη καθώς οδήγησε την ομάδα στον πρώτο τους τίτλο J-League μετά από 15 χρόνια.

Ακολούθησε ένα απογοητευτικό τελείωμα στη μέση του πίνακα το 2020 προτού η Σέλτικ κάνει την κίνηση της στα μέσα της σεζόν του 2021.

Μπορεί να υπήρχε ένα αίσθημα σκεπτικισμού στη Γλασκώβη, αλλά η αίσθηση ήταν ενθουσιώδης στην άλλη άκρη του πλανήτη, με τον Ποστέκογλου να γίνεται ο πρώτος Αυστραλός που έχει τη δική του επιχείρηση στην Ευρώπη.

«Ήταν σουρεαλιστικό», λέει ο Θαλιαδώρος. «Ακόμη και μετά από σχεδόν ένα χρόνο που έχει περάσει, το αίσθημα της απιστίας, αλλά και η απέραντη περηφάνια, αντανακλά τη διάθεση του έθνους.

“Αυτά τα πράγματα δεν συμβαίνουν για τους Αυστραλούς προπονητές. Έχουμε σπουδαίους παίκτες, αλλά δεν είχαμε προπονητή. Από την αρχή είδαμε πολύ αρνητισμό, αλλά ξέραμε για τι ήταν ικανός”.

Αυτή η απαισιοδοξία πήρε τον χρόνο της για να εκτονωθεί. Ενώ το αποτύπωμα του Αυστραλού στο γήπεδο ήταν σχεδόν άμεσο, η υψηλή του τζίρα παικτών, καθώς και η αποτυχία να φτάσει στη φάση των ομίλων του Champions League, άφησαν ερωτηματικά.

Το επίπεδο παραπαίει και σε εγχώριο επίπεδο, με τρεις ήττες στα πρώτα έξι παιχνίδια της στην Πρέμιερ Λιγκ να οδηγούν τον σύλλογο στο χειρότερο ξεκίνημά του στο πρωτάθλημα εδώ και 23 χρόνια.

Αλλά η τελευταία από αυτές τις τρεις ήττες, στο Λίβινγκστον τον Σεπτέμβριο, σηματοδότησε ένα σημείο καμπής καθώς η Σέλτικ πέτυχε ένα αδυσώπητο αήττητο 30 αγώνων για να αντικαταστήσει τη Ρέιντζερς στην κορυφή.

Με την εξασφάλιση του Λιγκ Καπ τον Δεκέμβριο, η ομάδα του ελληνικής καταγωγής προπονητή έφτασε σε ένα αήττητο πλεονέκτημα, διεκδικώντας τον έκτο τίτλο της Premier League σε τρεις ηπείρους για τον ελληνικής καταγωγής προπονητή.

Με ένα διπλό στην πρώτη σεζόν του 56χρονου, καθώς και στο ποδόσφαιρο των ομίλων του Champions League την επόμενη σεζόν, αυτό μπορεί να είναι μόνο η αρχή.

«Είμαι 35, αλλά σαν μικρό παιδί προπονούμαι κάθε μέρα», είπε στο beIN Sports ο τερματοφύλακας της Σέλτικ, Τζο Χαρτ. «Το μεγαλύτερο κομπλιμέντο που μπορώ να του κάνω είναι ότι έκανε έναν γέρικο γάιδαρο σαν εμένα να νιώθει μικρός ξανά».

Ο Κάλουμ ΜακΓκρέγκορ, ο οποίος ονομάστηκε αρχηγός από τον Ποστέκογλου το περασμένο καλοκαίρι, προσθέτει: “Η δουλειά που έκανε ήταν φανταστική. Όπου ήταν ο σύλλογος και όπου μετακόμισε, ήταν τρομερή δουλειά. Υπάρχουν ακόμα περισσότερα να έρθουν από αυτόν και αυτή την ομάδα. “