Astro Age (2020) του Takayuki Ogawa

«Δεν σε νοιάζει ο χώρος»

Πυροβολήθηκε εντελώς στον Τσουκούμπα.»Astro Ageείναι μια άλλη συντομογραφία Takayuki Ogawa που κατάφερε να διοργανώσει ένα φεστιβάλ μεγάλης κλίμακας, τόσο στην Ιαπωνία όσο και διεθνώς.

Ο πρωτάρης επιστημονικός δημοσιογράφος Misaki αναλαμβάνει να πάρει συνέντευξη από έναν αστροναύτη που έχει επιστρέψει στη Γη μετά την ολοκλήρωση μιας ερευνητικής αποστολής για κατοικημένους αστεροειδείς. Ενώ η Misaki είναι ενθουσιασμένη με αυτή την ονειρική ευκαιρία, η θεία της συνιστά πρακτική συνεντεύξεων και καταλήγει απρόθυμα να ακούει τους λάτρεις του διαστήματος γύρω της. Ένας βετεράνος αστροναύτης, ένα παιδί που αρχίζει να ασχολείται με το διάστημα λόγω εξωγήινων και ένα υπέρβαρο κορίτσι με έντονη γοητεία με τους μετεωρίτες είναι αυτοί που καταλήγουν να πάρουν συνέντευξη, οδηγώντας σε μια επανεξέταση της έννοιας του διαστήματος και στην πραγματοποίηση του όνειρα.

Ο Ogawa διαχειρίζεται ένα σύντομο αλλά άκρως ευχάριστο 22λεπτο, το οποίο βασικά χρησιμοποιεί όλη την έννοια του χώρου για να σχολιάσει τις διαφορές μεταξύ των επιθυμιών και της πραγματικότητας, στο βαθμό που τα όνειρά του γίνονται πραγματικότητα, σε ένα μήνυμα που απευθύνεται τόσο σε ενήλικες όσο και σε ανθρώπους. παιδιά. Με αυτόν τον τρόπο, το παιδί και το παχύσαρκο κορίτσι φαίνεται να συνειδητοποιούν ότι αυτό που έχουν στο μυαλό τους σχετικά με τους εξωγήινους και τους μετεωρίτες δεν είναι πολύ σωστό, αλλά ταυτόχρονα δεν φαίνεται να τους ενδιαφέρει, επιλέγοντας αντ’ αυτού να επικεντρωθούν στην ευτυχία τους. . Τα όνειρα/ιδέες τα προσφέρουν.

Αξιοσημείωτο είναι επίσης το πώς, μέσω αυτών των αλληλεπιδράσεων, η Misaki αλλάζει την οπτική της για το διάστημα και επίσης για τους ανθρώπους, κάτι που γίνεται αρκετά εμφανές όταν τυχαίνει να πάρει συνέντευξη από τον αστροναύτη που επιστρέφει. Αυτή η πτυχή ωφελεί περισσότερο από Sakurako KonishiΗ υποκριτική, που απεικονίζει με εξίσου αριστοτεχνικό τρόπο την αμηχανία, την αλλαγή γνώμης, το αταλάντευτο πάθος και την αποφασιστικότητά της.

Η κορύφωση του διηγήματος, όσο και το κεντρικό μήνυμά του σχετικά με την αξία της υπομονής και το κυνήγι των ονείρων του, έρχεται κατά τη διάρκεια της τελικής συνέντευξης, η οποία ρίχνει επίσης λίγο φως στον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί η πλήρης δημοσιότητα με τους αστροναύτες «σταρ» ένας μάλλον ικανοποιητικός τρόπος. τοπίο σε διάφορα επίπεδα.

Η κινηματογράφηση του Rei Hirano είναι αρκετά προσεγμένη, αλλά με κάπως κατάλληλο τρόπο, με τις διάφορες τοποθεσίες που παρουσιάζονται με τρόπο που αντικατοπτρίζει τη συνολική διασκεδαστική αισθητική της ταινίας, ενώ ταυτόχρονα τονίζει την ποιότητα ολόκληρης της παραγωγής. Το μοντάζ του ίδιου του Ogawa έχει ως αποτέλεσμα ένα εξίσου εύστοχο mid-tempo, το οποίο επιτρέπει επίσης στις συνεντεύξεις (επεισόδια αν προτιμάτε) να ξετυλίγονται χωρίς βιασύνη, στο βαθμό που μεταφέρει κατάλληλα τα μηνύματά του.

Το “Astro Age” είναι πολύ διασκεδαστικό να το παρακολουθείς, και λόγω της αισθητικής του και του γενικού του πλαισίου εκεί βρίσκεται η πραγματική του αξία.