‘Golden Creeks’ – Ιδιοκτήτες καταστημάτων και πάροχοι υπηρεσιών

Οι Greek City Times με περηφάνια παρουσιάζουν ένα εβδομαδιαίο ιστορικό στιγμιότυπο
Στη δική τους εικόνα: Από τα αρχεία του εθνικού έργου των Ελληνοαυστραλών
Του φωτογράφου F. F. Alexakis και του ιστορικού Leonard Janiszewski.

Δεν έγιναν όλοι οι «Χρυσοί Έλληνες» ανθρακωρύχοι στα χωράφια χρυσού της Αυστραλίας στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα. Πολλοί έχουν καθιερωθεί ως καταστηματάρχες και πάροχοι υπηρεσιών χρησιμοποιώντας τις αποκτηθείσες δεξιότητες και γνώσεις τους.

Ο Mark Glace (με μαύρο γένι) καταγράφεται ως Έλληνας καταστηματάρχης στο Gulcong Goldfields στη Νέα Νότια Ουαλία. Το ελληνικό του όνομα είναι άγνωστο. Ήταν εκδότης ξενοδοχείου στο Gulcong για μερικούς μήνες, και μετά μετακόμισε βιαστικά στο κοντινό καναδικό Λιντς, όπου δημιούργησε ένα κατάστημα. Απέκτησε γη στην περιοχή και πιστεύεται ότι καλλιεργούσε εκεί λαχανικά τόσο για ιδιωτική κατανάλωση όσο και για δημόσια πώληση – το καναδικό κατάστημα παρείχε όχι μόνο προμήθειες εξόρυξης αλλά και βασικά είδη διατροφής σε όσους βρίσκονταν στα χωράφια.

Κατά τη δεκαετία του 1870, ο πληθυσμός και η ευημερία του χρυσού αυξήθηκαν, όχι μόνο στα χωράφια του χρυσού, αλλά και καθώς πολλοί Έλληνες μπήκαν στην υπηρεσία τροφίμων. Στο Σίδνεϊ, ο John Cappadocus (Cappasso / Cappassos) έγινε κομμωτής στρειδιών, άνοιξε ένα κατάστημα καφεΐνης που ονομαζόταν Spinelli και άρχισε να πουλάει ψάρια και πατατάκια, στρείδια και καφέ από την Guido ο Athanasios Camino. Στη Βικτώρια καλλιεργούσαν επίσης ο Ανδρέας Κρούκλης, ο Γιώργος Παξινός, ο Ανδρέας Λεγάχος, ο Ανδρέας Λαγκογιάνης, γνωστός και ως Τόνυ ​​Μέρινγκα (γνωστός και ως Μιράντα, ελληνοκύπριος), ο Γρηγόριος Ματορίγος και ο Γεώργιος Μορφέας, που εμπορεύονταν φρούτα. , Δημόσιο και ιδιοκτήτες καφέ. Στη δεκαετία του 1880, οι Έλληνες σε άλλες πολιτείες άρχισαν επίσης να γίνονται εκδηλώσεις σερβιρίσματος φαγητού.

Σημαντική ελληνική ανάμειξη στο αυστραλιανό εμπόριο τροφίμων – λιανικό εμπόριο και τροφοδοσία – ξεκίνησε κατά τη διάρκεια των χρυσαυγιτών από τη δεκαετία του 1850 έως τη δεκαετία του 1880. Ο Spiro Bennett ήταν ένας από τους επίχρυσους Έλληνες αποίκους που ασχολούνταν με το λιανικό εμπόριο τροφίμων.

Όπως οι συμπατριώτες του κατά τη διάρκεια του Αυστραλιανού Χρυσού Πυρετού, ο Spiro μετέφρασε το οικογενειακό του όνομα στα αγγλικά ή υιοθέτησε ένα νέο, διασφαλίζοντας έτσι ότι θα γινόταν εύκολα αποδεκτό στην κουλτούρα υποδοχής. Γεννημένος στην Κεφαλονιά, ο Spiro παντρεύτηκε την Ann Jane το 1866 σε έναν οικισμό στη Νέα Νότια Ουαλία. Μέχρι το 1872 το ζευγάρι είχε μεταναστεύσει στο Gulkang. Συνειδητοποιώντας ότι το χρυσωρυχείο ήταν λαχείο, η τύχη έπαιξε βασικό ρόλο και ο Σπύρος είδε τη δυνατότητα να εισέλθει στον επιχειρηματικό τομέα εξυπηρετώντας τις υλικές ανάγκες των ανθρακωρύχων. Οι ανθρακωρύχοι στα χρυσωρυχεία χρειάζονταν εμπόρους και καταστηματάρχες για να παρέχουν τρόφιμα και προμήθειες. Τα φρέσκα λαχανικά που εκτίθενται έξω από τη βιτρίνα του μαγαζιού του μπορεί να προέρχονται από τον δικό του κήπο της αγοράς.

Dr. Pericles Medical Hall, Herbert Street, Gulcong, NSW, 1872. (Φωτογραφία Beauvoir Merlin and Charles Baileys, Holderman Collection, Mitchell Library, NSW State Library)

Ο Δρ Ιωάννης Περικλής αποφοίτησε από την ιατρική από το Πανεπιστήμιο Αθηνών με το όνομα Ίωνης Περικλής Ροδοκανάκης. Αμέσως ακολούθησε ανώτερες σπουδές στη Σμύρνη της Μικράς Ασίας. Ο Δρ Περικλής, ο οποίος προηγήθηκε του Δρ Σπυρίδωνα Κανδιώτη στη Μελβούρνη το 1853, θεωρείται σήμερα ο δεύτερος Έλληνας γιατρός που ίδρυσε μαθητεία στην Αυστραλία. Ήρθε στη Μελβούρνη το 1858 και μετακόμισε στη Νέα Νότια Ουαλία στα μέσα της δεκαετίας του 1860. Τον Ιούνιο του 1867, ο Δρ Περικλής διατηρούσε μια κλινική στην οδό George Street στο Grenfell – ένα χρόνο μετά από μια μεγάλη χρυσή βιασύνη στην περιοχή. Καταγράφεται ως «μη εγγεγραμμένος γιατρός» στις κυβερνητικές εφημερίδες. Μέχρι τον Αύγουστο του 1867 είχε ιδρύσει την κλινική Seven Mile Rushil, βόρεια του Lambing Flat (σημερινή νεαρή ηλικία). Φαίνεται ότι ήταν εκεί μέχρι τον Νοέμβριο του 1868. Εκείνη τη χρονιά, σε ηλικία τριάντα τεσσάρων ετών, παντρεύτηκε την εικοσιεξάχρονη Mary Emma Mabel Bornet Williams. Το ζευγάρι είχε πέντε παιδιά: τη Μαίρη, την Αδελαΐδα, τον Άρθουρ, την Έμμα και τον Ντόκμαρ. Στις αρχές της δεκαετίας του 1870, ο Δρ Περικλής και η σύζυγός του εγκαταστάθηκαν στο Gulcang (με την πόλη του Gold Rush στην άλλη πλευρά του αρχικού αυστραλιανού χαρτονομίσματος των 10,00 $) όπου εκπαιδεύτηκε με τον Δρ. Wilson Ramsay, έναν οδοντίατρο. Ο Δρ Περικλής και η Μαίρη μετακόμισαν αργότερα στο Rilstone, νοτιοανατολικά του Gulcong. Πολιτογραφήθηκε το 1903, ο Δρ Περικλής πέθανε στο Σίδνεϊ το 1907.

Φωτογραφίες που τραβήχτηκαν μεταξύ 1872 και 1876 από τους Bufoi Merlin και Charles Ballis της American & Australian Photographic Company υπό την ανάθεση του Bernhard Otto Holderman. Αυτή είναι μια μοναδική συλλογή από 3.500 αρνητικά γυάλινων πιάτων από ένα υπόστεγο του 1951 στο Σίδνεϊ. Ο Holderman είχε την τύχη να ανακαλύψει το «Holderman Nugget», το μεγαλύτερο δείγμα χρυσού που βρέθηκε στο Hill End με τον Ludwig Hugo Bayers το 1872. .

Φωτογραφίες: Φ.Φ. Αλεξάκης
Ιστορική μελέτη: Leonard Janiszsky

© Στη δική τους φωτογραφία: Αρχεία Εθνικού Έργου Ελλάδας-Αυστραλίας

Σχετικά με τους FF Alexis & Leonard Janiszewski

Από τις αρχές της δεκαετίας του 1980, η φωτογράφος Έφη Αλεξάκης και ο ιστορικός Leonard Janiszewski φωτογραφίζουν και συλλέγουν ιστορίες από την Αυστραλία. Έχουν φωτογραφίσει Ελληνοαυστραλούς στην Ελλάδα και έχουν τεκμηριώσει μερικές εκπληκτικές ιστορίες. Οι εικόνες και το κείμενο παρέχουν μοναδικές, ποικίλες και ισχυρές συγκινητικές ιδέες για ευκαιρίες, πεποιθήσεις και προκλήσεις. Συνολικά, αυτές οι ιστορίες παρέχουν μοναδικές προοπτικές για την ελληνική ταυτότητα της διασποράς. Το αρχείο τους περιλαμβάνει φωτογραφικό, ιστορικό και σύγχρονο, ηχογραφημένες συνεντεύξεις και λογοτεχνικό υλικό.

Έχουν εκδώσει 3 βιβλία και πολλά άρθρα και τα έργα τους βρίσκονται σε εξέλιξη. Αυτές οι φωτογραφίες έχουν προβληθεί ευρέως σε όλη την Αυστραλία και την Ελλάδα.

Επισκεφθείτε το τελευταίο τους έργο: Ελληνικές καφετέριες & Milk Bars στην Αυστραλία | Facebook