«Η ταινία ήταν ένας δυνατός τρόπος για να κρατήσουμε ζωντανές τις αναμνήσεις μας».
Καθώς ταξίδευε σε όλο τον κόσμο για να παρουσιάσει την προηγούμενη ταινία του Out of Frame, μια αρχειακή ανασκαφή στον παλαιστινιακό επαναστατικό κινηματογράφο, ο Muhannad Yaqoubi συνάντησε κάποιον που ισχυρίστηκε ότι είχε μια τεράστια συλλογή φιλοπαλαιστινιακών έργων. . . στην Ιαπωνία. Το “R21” ξεκινά στην πραγματικότητα με τη συνάντηση των δύο στην Ιαπωνία και την επακόλουθη μεταφορά κυλίνδρων υλικού, με τον σκηνοθέτη στη συνέχεια να τίθεται σε λειτουργία αναπαραγωγής, δημιουργώντας ένα κολάζ που στην πραγματικότητα ξεκινά με τα “highlights” αγνώστων (με τον Clint Eastwood για παράδειγμα ), πριν προχωρήσουμε στο θέμα.το κύριο.
Με αυτόν τον τρόπο, το πρώτο πλάνα αναφέρεται στις διαδηλώσεις του 1960 στην Ιαπωνία μετά την υπογραφή της συνθήκης με τις Ηνωμένες Πολιτείες, και σύντομα συνδέθηκε με τον αγώνα της PLO για τα δικαιώματα των Παλαιστινίων μεταξύ 1960 και 1980. Μια συνέντευξη με τον Yasser Arafat, η οποία ήταν επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά. Αναφέρει πόσο κοντά είναι τα δεινά των δύο λαών και πώς αυτοί οι αγώνες πρέπει να φέρουν κοντά τις δύο χώρες, τονίζει εδώ με τέλεια ευγλωττία τη βασική έννοια.
Το στυλ και η μορφή των ταινιών 16 χιλιοστών που ακολουθούν ποικίλλει πολύ, αν και το κύριο θέμα που αναφέρθηκε παραπάνω παραμένει ως επί το πλείστον το ίδιο και επεκτείνεται ακόμη και σε άλλες χώρες όπως ο Λίβανος. Με αυτόν τον τρόπο, το ντοκιμαντέρ περιλαμβάνει συνεντεύξεις με ηγέτες της PLO, ρεπορτάζ από τον Τύπο από την εισβολή του Ισραήλ στο Λίβανο το 1982, πλάνα ντοκιμαντέρ από τη ζωή σε προσφυγικούς καταυλισμούς, πειραματικές ταινίες που περιλαμβάνουν ταινία με παιδιά που κουβαλούν όπλα, εκπαιδευτικές ταινίες για τουριστικούς σκοπούς και προπαγανδιστικό υλικό. Επιπλέον, το υλικό εισάγεται, μεταγλωττίζεται, υποτιτλίζεται, παρουσιάζεται στα Ιαπωνικά ή μερικές φορές επανεπεξεργάζεται, σε ένα εντυπωσιακά διαφορετικό εύρος εδώ. Ο El Yacoubi διατηρεί το αρχικό υλικό εξ ολοκλήρου, συμπεριλαμβανομένης της υπερμεταγλώττισης για παράδειγμα, σε μια προσέγγιση που δίνει στην ταινία του μια παρατεταμένη υπόσταση μεταξύ του πειραματικού και του αρχειακού, με το μείγμα τελικά να είναι κάπως καλλιτεχνικό.
Τα σχόλια που προκύπτουν είναι επίσης τόσο διαφορετικά όσο και ενδιαφέροντα. Ο τρόπος που διαμορφώθηκε ο κόσμος εκείνη την εποχή, και οι ρίζες της σύγκρουσης που εξακολουθούν να είναι ανοιχτές, επισημαίνονται σχολαστικά, αλλά ο Jacobi υπογραμμίζει επίσης πώς άλλαξε η κάλυψη των γεγονότων με τα χρόνια, όσο και η ρητορική των πολιτικών. Η έννοια της προπαγάνδας, που μερικές φορές εμφανίζεται σε ταινίες, προσθέτει άλλο ένα στρώμα στην έννοια, ενώ οι λόγοι για τους οποίους κάποιος συγκέντρωσε όλο αυτό το υλικό διαποτίζει ολόκληρη την ταινία. Τέλος, ο τρόπος με τον οποίο άνθρωποι από διάφορες χώρες μπορούν να νιώσουν την καταπίεση που νιώθουν ξεχωρίζει ως ένα από τα πιο κεντρικά σχόλια, δίνοντας μάλιστα απάντηση στα παραπάνω ερωτήματα.
Ως εκ τούτου, το “R21” αναδεικνύεται ως μια ενδιαφέρουσα πειραματική ταινία με καλλιτεχνική και αρχειακή αξία, με μια φράση που ειπώθηκε κατά τη διάρκεια της ταινίας, “Το φιλμ ήταν ένας ισχυρός τρόπος για να κρατήσουμε τις αναμνήσεις μας ζωντανές” το συνοψίζει με τον καλύτερο τρόπο.