Κάθε βράδυ του Σαββάτου, πριν από την πανδημία, μπορείτε να περπατήσετε στην οδό Monroe στο Ντιτρόιτ και να ακούσετε τους ήχους της παραδοσιακής μουσικής που παίζονται μέσω ηχείων και να δείτε τα σκισμένα ελληνικά πανό να κρέμονται από τα φώτα που αναβοσβήνουν. Μπορείτε να μυρίσετε γυροσκόπια και σοφλάκι και να ακούσετε την αρχαία γλώσσα που ομιλείται στους δρόμους και τα εστιατόρια. Καθώς η Ελλάδα γιορτάζει διακόσια χρόνια απελευθέρωσης από την Οθωμανική Αυτοκρατορία την Πέμπτη, το Ντιτρόιτ θα μπορούσε να σκεφτεί πώς να βοηθήσει τους Έλληνες μετανάστες να διαμορφώσουν την πόλη και να κάνουν τον ελληνικό πολιτισμό συνώνυμο με το Ντιτρόιτ.
Πριν από τη διασταύρωση του Monroe και του St Antoine ήταν το σπίτι των κατοίκων του Μίσιγκαν, στεγάζει Γερμανούς μετανάστες που χρησιμοποιούσαν την περιοχή ως καθαρά οικιστικές κατοικίες. Το 1886, ο πρώτος καταγεγραμμένος Έλληνας μετανάστης, ο Θεόδωρος Γεράσιμος, έφτασε στο Ντιτρόιτ. Το 1900, το πρώτο ελληνικό καφέ, ή το Caffenio, άνοιξε στην οδό Macomb.
Οι μαζικές μεταναστεύσεις μεταξύ του 1911 και του 1917 ήρθαν λόγω της δίωξης των Ελλήνων. Καταγράφεται ότι η πλειονότητα των Ελλήνων μεταναστών προήλθε από τη χερσόνησο της Πελοποννήσου. Ωστόσο, οι μετανάστες ήρθαν επίσης από τα νησιά της Χίου, της Κρήτης, της Ικαρίας, της Μάνης και άλλων.
Ο Σταύρος Κ. Φράγκος, συγγραφέας των Ελλήνων στο Μίσιγκαν, έγραψε ότι «αν και δεν υπάρχουν άλλες αξιόπιστες στατιστικές, οι Έλληνες των τριών νησιών της Χίου, της Κρήτης και της Κύπρου αποτελούσαν ανέκαθεν ένα μεγάλο συστατικό της κοινωνίας».
Παρ ‘όλα αυτά, ο Henry Ford προσέφερε στους εργάτες του εργοστασίου 5 δολάρια την ημέρα σε μισθό που εξασφάλισε ότι η ελληνική κοινότητα, όπως και οι άλλοι στο Ντιτρόιτ, θα συνεχίσει να αυξάνεται.
Μέχρι τον Β ‘Παγκόσμιο Πόλεμο, η Monor είχε μετατραπεί από κατοικίες Γερμανών μεταναστών σε μια πολυσύχναστη κοινότητα Ελλήνων κατοίκων. Ο καθεδρικός ναός, οι επιχειρήσεις και η κοινότητα τέμνονται με τον τρόπο ζωής του Ντιτρόιτ.
Η εισροή μεταναστών δανείστηκε να δουλέψει ως έμπορος, με τα προς το ζην πάνω από το κατάστημα, κομμωτές και κομμωτές, ιδιοκτήτες εστιατορίων και εργάτες – φέρνοντας τον ελληνικό πολιτισμό στο Ντιτρόιτ, σερβίροντας λιχουδιές που γεννήθηκαν από τη σχέση της Μέσης Ανατολής και της μεσογειακής κουζίνας.
Μέχρι τη δεκαετία του 1960, αυτό που έγινε γνωστό ως Greektown κατοικήθηκε από μετανάστες και τις αναπτυσσόμενες οικογένειές τους, δημιουργώντας ελληνικές κοινωνίες όπως το AHEPA, οι Υιοί του Περικλή, οι Κόρες της Αθηνάς και η Παν-Ικαριακή Αδελφότητα. Με τις ρίζες τους στην Ορθόδοξη Εκκλησία, ομάδες ασκούσαν φιλανθρωπική εργασία, προωθούσαν την ενότητα μεταξύ της ελληνικής κοινωνίας, υποστήριξαν τα πολιτικά δικαιώματα, παρείχαν αμοιβαία βοήθεια και επέκτειναν αυτό που είναι γνωστό ως «Φιλόπτιμος» – φιλοξενία και γενναιοδωρία.
Μέσα από την αφοσίωσή τους στη διατήρηση μιας καλωσορίσματος, το Ντιτρόιτ αγκάλιασε τον ελληνικό πολιτισμό. Το Athena Bar έχει γίνει ένα στέκι για τους αστυνομικούς του Ντιτρόιτ για μεσημεριανό γεύμα, επιταγές μετρητών και να παίξει μια παρτίδα μπιλιάρδου. Γνωστό ως μπαρ του επιχειρηματία, οι Grecian Gardens ήταν το μέρος για ελληνικό καφέ και χαρακτηριστικά μετά από ένα χορό ή μια βραδιά στην πόλη.
Οι Έλληνες μετανάστες έφεραν μαζί τους αποφασιστικότητα και επινοητικότητα. Η Όλγα Λίισον, κόρη Ελλήνων μεταναστών, το 1970 έγινε η πρώτη γυναίκα που έλαβε εμπορικό δάνειο από την Τράπεζα του Ντιτρόιτ και την Trust, λαμβάνοντας 3.000 $ Άνοιξε το πρώτο Olga Kitchen στην ηπειρωτική αγορά στο Μπέρμιγχαμ, το οποίο αργότερα έγινε περιφερειακή αλυσίδα. Αγκαλιασμένη από την κοινότητα και παραμένοντας επιτυχημένη, η Loizon ήταν ένα εικονίδιο μέχρι το θάνατό της το 2019.
Με την πάροδο των ετών, το Greektown στάθηκε ως ξεχωριστή οντότητα από το ίδιο το Ντιτρόιτ. Με τον Ορθόδοξο Καθεδρικό Ναό Ευαγγελισμού να είναι η πύλη προς τη γειτονιά, ήταν προφανές ότι οι κάτοικοι του Ντιτρόιτ επιθυμούσαν να συμμετάσχουν στον ελληνικό πολιτισμό που παρατάσσει τους δρόμους της Ορθόδοξης Μεγάλης Παρασκευής για να παρακολουθήσουν τους Έλληνες να παρελαύνουν στο δρόμο καθώς το Ντιτρόιτ συρρέει στο Μονρόε για να παρακολουθήσει τη σκηνή και τραβήξτε βίντεο και φωτογραφίες.
Την Ημέρα της Ελληνικής Ανεξαρτησίας, οι άνθρωποι του Ντιτρόιτ αγκάλιασαν τους Έλληνες γείτονές τους με χαρά καθώς η κοινότητα γιόρταζε την ελευθερία από τις διώξεις στην παλιά χώρα και την ευκαιρία στο νέο τους σπίτι.
«Η ελληνική κοινότητα ήταν μέρος του θεμέλιου του σημερινού πολιτισμού του Ντιτρόιτ», λέει ο Γιάννη Διονιόπολος, ιδιοκτήτης του Golden Fleece, Exodus Nightclub, και ο Μπακαλίκων, τοπικός ιστορικός Greektown και πρώην Έλληνας δάσκαλος σχολείου. “Πάνω από 100 χρόνια αργότερα, οι Έλληνες που ήρθαν στο Ντιτρόιτ ήταν πρωτοπόροι σε λίγα βασικά στο Ντιτρόιτ, ένα από τα οποία ήταν φυσικά το Κέντρο Ελληνικής Κοινότητας στο Greektown. Ένα από τα πρώτα αθλητικά μπαρ δημιουργήθηκε από τους Έλληνες, το περίφημο Kony Νησιά, και οι ηγέτες σε φυλετικές εκδηλώσεις. “Στην πόλη, ακόμη και βελτιώσεις στη γέφυρα του Πρέσβη και στα καζίνο έφεραν σε αυτήν την πόλη οι Έλληνες. Αυτά είναι μόνο μερικά παραδείγματα των συνεισφορών.”
Ακόμη και σε αυτές τις περιόδους άγχους και αναταραχής, η ελληνική κοινωνία συνέχισε να αυξάνει το επίπεδο της πόλης και να παρέχει άνεση στους πολίτες. Ο Διονιόπολος το λέει αυτό σχετικά με το πώς το Greektown συνεχίζει να ευδοκιμεί στη σκιά της πανδημίας.
“Ένα πράγμα είναι σίγουρο”, λέει ο Διονύσιμπουλος, “ότι κατά τη διάρκεια αυτών των πρωτοφανών χρόνων, οι λίγες ελληνικές επιχειρήσεις που ανήκουν στην οικογένεια έχουν προσαρμοστεί ξανά και συντονίζονται για να διατηρήσουν την περιοχή” ζωντανή “και να τη διατηρήσουν και να καταρρίψουν όλους τους κατοίκους του Ντιτρόιτ όταν η πλειοψηφία της πόλης έκλεισε. ”
Κοιτώντας το μέλλον, το Greektown ξαναχτίζεται και διασφαλίζει τη συνέχιση της κληρονομιάς και της ζωτικότητάς του. Η υπερηφάνεια του Ντιτρόιτ προέρχεται όχι μόνο από την ιστορία της βιομηχανίας και των κοινωνικών επιτευγμάτων, αλλά και από τις κοινότητες των μεταναστών που βοήθησαν στην οικοδόμηση της πόλης και συνέχισαν να βοηθούν την πόλη να αναπτυχθεί.
Ο Dionsiopolous ευχαριστεί το Ντιτρόιτ που αγκαλιάζει την ελληνική κοινωνία και της δίνει την ευκαιρία να μοιραστεί τον πολιτισμό και τις παραδόσεις της με τους ανθρώπους της.
“Το Ντιτρόιτ, τόσο στην ουσία όσο και στο όνομά του, είναι ένα κέντρο πολυεθνικών ομάδων και πολιτισμών”, λέει. «Όπως έχουμε δει με πολλές άλλες εθνοτικές ομάδες, οι Έλληνες είναι ένας από τους λίγους που παρέμειναν ενεργητικοί και ζωντανοί όλα αυτά τα χρόνια μέσω του Greektown, των φεστιβάλ, των παρελάσεων κ.λπ. Αυτό αποδεικνύει απλώς ότι η πόλη που αγκαλιάζει την ελληνική κοινωνία από Η αρχή οδήγησε σε πολλά διαφορετικά επιτεύγματα στο Domains. Η πλήρης κατανόηση αυτού είναι ένα παράδειγμα για να μιμηθούν όλοι οι άλλοι. Εκ μέρους της Greektown και της ελληνικής κοινότητας στο Ντιτρόιτ, σας ευχαριστούμε για όλη την υποστήριξη και προσβλέπουμε στις επόμενες δεκαετίες σε αυτό όμορφη πόλη που ονομάζεται Ντιτρόιτ. Γεια σου διαμάντια! ”
Η ιστορία της ελληνικής κοινότητας του Ντιτρόιτ προβάλλεται μέσω του Greektown και του Ελληνικού Μουσείου, όπου εκτίθενται αποθηκευμένα αρχεία, αντικείμενα από τις πρώτες μέρες της ελληνικής μετανάστευσης και σύγχρονες ιστορίες. Το Ελληνικό Μουσείο βρίσκεται στη διεύθυνση 67 E. Kirby St., Ντιτρόιτ. 313-871-4100; hellenicmi.org.
Έχουμε ένα νέο ενημερωτικό δελτίο! Μάθετε τα καλύτερα πράγματα που πρέπει να κάνετε στην περιοχή κάθε Πέμπτη στα εισερχόμενά σας.
“Βραβευμένος μελετητής ζόμπι. Μουσικός επαγγελματίας. Εμπειρογνώμονας τροφίμων. Προβληματικός.”