Ο επιστήμονας Earl Ellis συνέταξε διεπιστημονική έρευνα για να δείξει πώς οι ανθρώπινες πολιτισμικές πρακτικές επέτρεψαν ιστορικά τον μετασχηματισμό των οικοσυστημάτων, προχωρώντας από τη χρήση της φωτιάς στην ανάπτυξη παγκόσμιων αλυσίδων εφοδιασμού. Αναδεικνύοντας τις περιβαλλοντικές προκλήσεις του Ανθρωποκαίνου, όπως η κλιματική αλλαγή και η απώλεια βιοποικιλότητας, ο Έλις καλεί να αξιοποιήσουμε τις κοινωνικές και πολιτιστικές δυνατότητες της ανθρώπινης κοινωνίας προς τη βιώσιμη συνύπαρξη με τη φύση, με έμφαση στη συνεργασία και επανασχεδιάζοντας τη σχέση μας με το περιβάλλον για μια καλύτερη μελλοντικός.
Συγκεντρώνοντας μια σειρά από διεπιστημονικές μελέτες σχετικά με την αρχαιολογία, την οικολογία, την ανθρωπολογία και την εξελικτική θεωρία, ο Earl Ellis, καθηγητής γεωγραφίας και οικοσυστημάτων στο Πανεπιστήμιο του Maryland-Baltimore County, εξηγεί την εξέλιξη των πολιτιστικών πρακτικών που επέτρεψαν στις κοινωνίες να αναπτύξουν πρωτοφανείς ικανότητες επεκτείνουν και μεταμορφώνουν τα οικοσυστήματα που υποστηρίζουν.
Από τη χρήση της φωτιάς για το μαγείρεμα φαγητού και τη διαχείριση της βλάστησης μέχρι τις τεχνολογίες και τα ιδρύματα που υποστηρίζουν την εντατική γεωργία, τις ολοένα και πιο αστικές κοινωνίες και τις παγκόσμιες αλυσίδες εφοδιασμού που εκτείνονται σε ολόκληρο τον πλανήτη, οι ανθρώπινες κοινωνίες έχουν αναπτύξει τις κοινωνικές, πολιτιστικές και οικολογικές ικανότητες για να αναδιαμορφώσουν τον πλανήτη και ευδοκιμούν στη διαδικασία.
Ο Έλις είναι κορυφαίος επιστήμονας που μελετά το Ανθρωπόκαινο, την τρέχουσα γεωλογική εποχή που ορίζεται από τον ανθρώπινο μετασχηματισμό του πλανήτη. Είναι ο ιδρυτής και διευθυντής του Εργαστηρίου Ανθρωπολογίας, το οποίο μελετά τις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπινων κοινωνιών και των οικοσυστημάτων σε τοπική έως πλανητική κλίμακα με στόχο την καθοδήγηση πιο βιώσιμων ανθρώπινων σχέσεων με τη βιόσφαιρα. Αυτή τη στιγμή είναι Visiting Fellow στο Oxford Martin School, όπου παρουσίασε πρόσφατα τη δουλειά του σχετικά με τις ευκαιρίες του Ανθρωποκαινού.
Προς ένα καλύτερο μέλλον
Ενώ οι ανθρώπινες κοινωνίες έχουν αποκτήσει άνευ προηγουμένου δυνατότητες να βελτιώσουν την ποιότητα και τη μακροζωία της ανθρώπινης ζωής, ο Έλις δείχνει ότι οι ακούσιες συνέπειες αυτών των εξελίξεων ήταν γενικά αρνητικές για την υπόλοιπη ζωή στη Γη, από την κλιματική αλλαγή έως… Ταξινόμηση εξαφάνιση σε όλο και πιο διαδεδομένη ρύπανση. Αυτές οι καταστροφικές περιβαλλοντικές προκλήσεις της Ανθρωποκαινής απαιτούν δράση εάν θέλουμε να έχουμε ένα καλύτερο μέλλον για τους ανθρώπους και την υπόλοιπη φύση.
Ωστόσο, όπως δείχνει ο Έλις, η απεικόνιση του Ανθρωποκαίνου ως περιβαλλοντικής κρίσης αγνοεί τα σημαντικότερα μηνύματά του. Όταν οι άνθρωποι συνεργάζονται, μπορούν πραγματικά να αλλάξουν τον κόσμο προς το καλύτερο. Ο επείγων χαρακτήρας των σημερινών πλανητικών περιβαλλοντικών προκλήσεων δεν σημαίνει ότι οι αφηγήσεις οικολογικής κρίσης, συνόρων και κατάρρευσης θα είναι πιο αποτελεσματικές στο να φέρουν τους ανθρώπους κοντά για να διαμορφώσουν ένα καλύτερο μέλλον. Οι επιτυχείς προσπάθειες για τη διαμόρφωση ενός καλύτερου μακροπρόθεσμου μέλλοντος απαιτούν αυτές οι προσπάθειες να αξιοποιήσουν τις πρωτοφανείς κοινωνικές ικανότητες των ανθρώπινων κοινωνιών και να επιτρέψουν την εφαρμογή τους μέσω των κοινών ανθρώπινων φιλοδοξιών.
Συνδεθείτε μεταξύ τους και με τη φύση
Ο Έλις αξιολογεί τα όρια των φυσικών επιστημών για να προβλέψει και να διαχειριστεί με επιτυχία άνευ προηγουμένου μετασχηματιστικές αλλαγές σε κοινωνίες, περιβάλλοντα και αλληλεπιδράσεις που ενσωματώνουν την ανθρωποκαινική συνθήκη. Αντίθετα, οι ικανότητες που επέτρεπαν πάντα στις ανθρώπινες κοινωνίες να επιβιώσουν και ακόμη και να ευδοκιμήσουν κάτω από δύσκολες περιβαλλοντικές συνθήκες είναι κοινωνικές και πολιτιστικές, βασισμένες σε θεσμούς, πρακτικές και αφηγήσεις που επιτρέπουν τις συνεργατικές προσπάθειες για την υποστήριξη του κοινού καλού. Αν θέλουμε να υπάρχει ένα καλύτερο μέλλον για την υπόλοιπη φύση, αυτές οι κοινωνικές και πολιτιστικές δυνατότητες πρέπει να επεκταθούν ώστε να συμπεριλάβουν τη ζωή έξω από τις ανθρώπινες κοινωνίες.
«Η επιβεβαίωση των σχέσεων συγγένειας μεταξύ όλων των έμβιων όντων –των κοινών εξελικτικών προγόνων μας– είναι μια αρχή, σε συνδυασμό με νέους τρόπους σύνδεσης ανθρώπων και φύσης, από τηλεπισκόπηση σε κάμερες web, εφαρμογές φύσης, προστατευτικά αποθέματα κοινότητας, δίκτυα μονοπατιών, οικοτουρισμό,». μοιράζεται η Έλις. «Οι φιλοδοξίες για ένα καλύτερο μέλλον πρέπει να κάνουν ειρήνη με το παρελθόν αποκαθιστώντας την ιθαγενή και παραδοσιακή κυριαρχία στα εδάφη και τα ύδατα».
Ο Έλις ισχυρίζεται ότι οι κοινωνικές ικανότητες που απαιτούνται για να διαμορφώσουν ένα μέλλον πολύ καλύτερο από αυτό που διαμορφώνουν τώρα υπάρχουν εδώ και δεκαετίες. Το κλειδί για την εφαρμογή τους είναι να καταλυθεί η εφαρμογή τους αυξάνοντας την ευαισθητοποίηση του κοινού ότι αυτές οι δυνατότητες όχι μόνο υπάρχουν, αλλά μπορούν να εφαρμοστούν με επιτυχία μέσω της πρωτοφανούς πλανητικής δύναμης των κοινών μας ανθρώπινων φιλοδοξιών να ζήσουμε σε έναν καλύτερο κόσμο.
Αναφορά: «The Case for the Anthropocene: Evolution through Social and Environmental Transformations» από τον Earl C. Ellis, 1 Ιανουαρίου 2024, Φιλοσοφικές Συναλλαγές της Βασιλικής Εταιρείας β.
doi: 10.1098/rstb.2022.0255
“Ερασιτέχνης διοργανωτής. Εξαιρετικά ταπεινός web maven. Ειδικός κοινωνικών μέσων Wannabe. Δημιουργός. Thinker.”