Πάρθια: Η ξεχασμένη αυτοκρατορία που ανταγωνίζεται τη Ρώμη

Η Παρθική Αυτοκρατορία ήταν μια πανίσχυρη αρχαία αυτοκρατορία, που βρισκόταν στη νοτιοδυτική Ασία, όπου είναι η σύγχρονη εποχή Ιράν είναι τώρα. Υπήρχαν από το 247 π.Χ. έως το 224 μ.Χ. Για να γίνουν μια διαδεδομένη αυτοκρατορία, έπρεπε να νικήσουν τους διαδόχους Μέγας ΑλέξανδροςΚατέλαβαν μεγάλο μέρος της Νοτιοδυτικής Ασίας και Η Μέση Ανατολή, και έγινε ένα ζωτικό εμπορικό κέντρο κατά μήκος του Δρόμου του Μεταξιού. Φημίζονται όχι μόνο για τη συνεχή σύγκρουσή τους με τους Ρωμαίους και τις επαναλαμβανόμενες νίκες τους, αλλά και για την τέχνη και την αρχιτεκτονική τους ως αποτέλεσμα του καιρού που συσσωρεύεται τόσο από το εμπόριο όσο και από τα αφιερώματα.

Ημερομηνία

Η Παρθική Αυτοκρατορία βρισκόταν στην πρώην περσική δυναστεία των Αχαιμενιδών και ήταν μέρος μιας αυτοκρατορίας Μέγας Αλέξανδρος. Μετά το θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου, δεν ονομάστηκε σαφής διάδοχος. Ως εκ τούτου, οι στρατηγοί του μοίρασαν τα προηγούμενα εδάφη του. Ένας από αυτούς τους στρατηγούς, ονόματι Σέλευκος, ανέλαβε την εξουσία στη Μεσοποταμία και σε άλλες περσικές περιοχές. Η Παρθική Αυτοκρατορία έγινε αυτό που ήταν γνωστό ως η σατραπεία της Αυτοκρατορίας των Σελευκιδών. Σε καθεμία από αυτές τις επαρχίες (επαρχίες) διορίστηκε ένας σατστράπ (κυβερνήτης). Από αυτές τις πλατείες έγινε η Παρθική Αυτοκρατορία.

Η Παρθική Αυτοκρατορία είναι μερικές φορές γνωστή ως Αυτοκρατορία των Αρσακιδών επειδή ο αρχικός της βασιλιάς ονομαζόταν Αρσάκης Α’. Ήταν ο αρχηγός της νομαδικής φυλής Πάρνη και τους οδήγησε να κατακτήσουν την περιοχή των Πάρθων μακριά από τον Σέλευκο. Η Παρθική Αυτοκρατορία επεκτάθηκε τόσο πολύ που συναγωνίστηκε τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Στο απόγειο της δύναμής τους, τα εδάφη τους κυμαίνονταν από τη σύγχρονη εποχή Τουρκίαστη σύγχρονη εποχή Αφγανιστάνσε μένα Πακιστάν.

Κυβέρνηση

Στα μεταγενέστερα χρόνια της βασιλείας, οι Πάρθοι ηγεμόνες ζήτησαν να αναφέρονται ως «Βασιλιάς των Βασιλέων». Αν και αυτός ο αδιαμφισβήτητα επιδεικτικός τίτλος μπορεί να δείχνει ότι ήταν αυστηροί στην κυριαρχία τους, υπήρχε ένα πολύ πρακτικό στοιχείο στην παρθική κυβέρνηση, ιδιαίτερα στην επέκτασή της. Συχνά διατήρησαν την τοπική διακυβέρνηση, συμπεριλαμβανομένης της εγκατάλειψης των τοπικών ηγεμόνων στα αξιώματα, εφόσον ορκίζονταν απόλυτη πίστη στους βασιλιάδες τους. Η εκτίμηση και η στρατιωτική υποστήριξη οφείλονταν στους Πάρθους από τις μακρινές επαρχίες τους και συνέβαλαν στην οικονομία και την επιτυχή επέκτασή τους με τα χρόνια.

στυλ μάχης

Η Παρθική Αυτοκρατορία πέτυχε να κερδίσει την ανεξαρτησία της από την Αυτοκρατορία των Σελευκιδών (τουλάχιστον στην αρχή) και στην επέκτασή της λόγω του μοναδικού στρατιωτικού της στυλ μάχης. Οι καλύτεροι τοξότες καβάλησαν τα πιο γρήγορα άλογα και οι καμηλιέρες αναπλήρωσαν τα βέλη τους. Ο στρατός συχνά προσποιείται ότι υποχωρεί πριν επιτεθεί στους αντίπαλους στρατούς με τις ανώτερες δεξιότητές τους σκοποβολής. Ο παρθικός στρατός έγινε τόσο γνωστός ως τοξότες που έγιναν διάσημοι για την «Παρθική βολή», η οποία περιελάμβανε έναν τοξότη να πυροβολεί τον αντίπαλό του προς τα πίσω από το άλογό του με πλήρη ταχύτητα. Η στρατιωτική τους στρατηγική περιελάμβανε επίσης βαριά θωρακισμένους στρατιώτες που ονομάζονταν καταφρακτές και υποστήριζαν τοξότες με μακριά δόρατα και ξίφη.

Γλώσσα και πολιτισμός

Η Παρθική Αυτοκρατορία ήταν ένα είδος πολιτισμικού χωνευτηρίου, που υιοθετούσε τα ελληνικά, ελληνιστικόςκαι περσικά και (τελικά) μια αναβίωση της ιρανικής τέχνης, αρχιτεκτονικής, πνευματικότητας, τελετουργίας και γλώσσας. Ήταν γνωστοί ως πολιτιστικά ανεκτικοί και παρόλο που αρχικά χρησιμοποιούσαν την ελληνική ως επίσημη γλώσσα, διατήρησαν την αραμαϊκή ως επίσημη θρησκευτική γλώσσα, καθώς και τις τοπικές παρθικές και περσικές διαλέκτους που παρέμειναν ευρέως σε όλη την αυτοκρατορία. Δεδομένου ότι οι ιστορίες και οι ιστορίες τους διαβιβάστηκαν κυρίως προφορικά, πολλά από όσα γνωρίζουμε για την Παρθική Αυτοκρατορία προέρχονται από πηγές εκτός του δικού τους πολιτισμού.

Γράφτηκαν παρθικά νομίσματα και νομίσματα Ελληνικά, όπου οι περισσότεροι από τους κύριους αριστοκράτες ήταν Έλληνες. Μίλησαν και έγραψαν και μέλη του δικαστηρίου περσικός. Λόγω της αποκεντρωμένης φύσης της μερικής αυτοκρατορίας, δεν υπήρχε επίσημη γλώσσα και οι τοπικές διάλεκτοι διατηρούνταν συχνά.

Αν και η γλώσσα και ο πολιτισμός τους ήταν ένα πραγματικό χωνευτήρι, το ντύσιμο και η ενδυμασία της ανώτερης τάξης στην παρθική κοινωνία ήταν σχετικά ομοιόμορφα. Σύμφωνα με την τέχνη και τη γλυπτική της εποχής, οι πλούσιοι αριστοκράτες φορούσαν όλοι χιτώνες με παρόμοιες ζώνες, στολισμένα μουστάκια και κομψά χτενίσματα.

Οικονομία

Λόγω της θέσης της κατά μήκος του Δρόμου του Μεταξιού και του ελέγχου της (μεταξύ της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και της δυναστείας των Χαν στην Κίνα), η Παρθική Αυτοκρατορία έγινε σημαντικός παίκτης στο εμπόριο και εμπορικός κόμβος. Οι δασμοί από χώρες που χρησιμοποιούσαν τον Δρόμο του Μεταξιού για να πουλήσουν και να εμπορεύονται τα αγαθά τους ήταν μια σημαντική πηγή του βασιλικού εισοδήματος των Πάρθων. Μια άλλη σημαντική πηγή της οικονομίας ήταν οι βασιλικοί φόροι από την αριστοκρατία της αυτοκρατορίας και τους υποτελείς βασιλιάδες (βασιλιάδες που όφειλαν πίστη στους μονάρχες της αυτοκρατορίας), στους οποίους χορηγούνταν μερικές φορές δικαιώματα ψήφου σε αντάλλαγμα για τη χρηματική τους αποζημίωση.

Παρακμή και Πτώση της Αυτοκρατορίας

Αν και υπάρχει αρχείο υπηρέτες Αποδεικνύοντας κερδοφόρα για την Παρθική Αυτοκρατορία κατά το μεγαλύτερο μέρος της βασιλείας της, η αυτοκρατορία κλονίστηκε επίσης από εξεγέρσεις από αυτούς τους υποτελείς βασιλιάδες, προκαλώντας τελικά την παρακμή και την πτώση της.

Η Παρθία πέτυχε να μετριάσει πολλές ξένες απόπειρες κατάκτησης από τους Ρωμαίους, και το πολεμικό τους στυλ και η στρατιωτική συνοχή τους συνέβαλαν στην επέκτασή τους καθ’ όλη τη διάρκεια της ανόδου της Παρθικής Αυτοκρατορίας. Η ίδια η εξωτερική σύγκρουση κατέληξε να αποδυναμώνει την παγκόσμια θέση τους, με τη Ρώμη να συνεχίζει να προσπαθεί να κατακτήσει ξανά και ξανά.

Ήταν ένα θέμα εσωτερικής και εξωτερικής σύγκρουσης που προκάλεσε το τέλος της Παρθικής Αυτοκρατορίας για πάντα τον τρίτο αιώνα, τη σημερινή εποχή. Το 224 μ.Χ., ο Αρδασίρ, ο ιδρυτής της Σασανικής Αυτοκρατορίας, επαναστάτησε εναντίον των Πάρθων και πέτυχε τον θάνατό τους.