Οι επιστήμονες αποκαλύπτουν την πραγματική προέλευση των δράκων της Ουαλίας – νέα στοιχεία απολιθωμάτων αλλάζουν την ιστορία

Πρόσφατα ευρήματα απολιθωμάτων στην Ουαλία αποκάλυψαν τα τροπικά ενδιαιτήματα των πρώιμων δεινοσαύρων και παρείχαν πληροφορίες για το περίπλοκο προϊστορικό οικοσύστημα, αντιπροσωπεύοντας μια σημαντική πρόοδο στην κατανόηση της παλαιοντολογικής ιστορίας της περιοχής.

Μια σημαντική ανακάλυψη απολιθωμάτων έχει φωτίσει την ιστορία των δεινοσαύρων στην Ουαλία. Μέχρι πρόσφατα, η Dragon Land δεν είχε δεινόσαυρους. Ωστόσο, τα τελευταία δέκα χρόνια, έχουν αναφερθεί πολλοί δεινόσαυροι, αλλά οι συνθήκες ζωής τους δεν ήταν καλά γνωστές. Σε μια νέα μελέτη που διεξήχθη από μια ομάδα των Πανεπιστήμιο του Μπρίστολ Και δημοσιεύτηκε στο Πρακτικά της Εταιρείας Γεωλόγωναποκαλύφθηκαν για πρώτη φορά σημαντικές λεπτομέρειες.

Βρήκαν ότι οι πρώτοι Ουαλοί δεινόσαυροι πριν από περισσότερα από 200 εκατομμύρια χρόνια ζούσαν σε μια τροπική πεδιάδα δίπλα στη θάλασσα. Τα ίχνη δεινοσαύρων είναι γνωστά από το Μπάρι και άλλες κοντινές τοποθεσίες, υποδεικνύοντας ότι οι δεινόσαυροι περπάτησαν στα θερμά πεδινά.

Ανακάλυψη απολιθωμάτων στο Lavernock Point

Η ανακάλυψη έγινε στο Lavernock Point, κοντά στο Κάρντιφ και το Πενάρθ, όπου σκουρόχρωμοι σχιστόλιθοι και ασβεστολιθικοί βράχοι τεκμηριώνουν αρχαίες ρηχές θάλασσες. Σε πολλά επίπεδα, υπάρχουν συσσωρεύσεις οστών, συμπεριλαμβανομένων των υπολειμμάτων ψαριών, καρχαριών, θαλάσσιων ερπετών και μερικές φορές δεινοσαύρων.

Επικεφαλής της μελέτης ήταν ο πρώην φοιτητής του Bristol Masters στην Παλαιοβιολογία, Owen Evans. Εξήγησε: «Το οστέινο κρεβάτι ζωγραφίζει μια εικόνα ενός τροπικού αρχιπελάγους, το οποίο υποβαλλόταν σε συχνές καταιγίδες και υλικό από όλη τη γύρω περιοχή, τόσο στη στεριά όσο και στη θάλασσα, ξεβράστηκε στη μεσοπαλιρροιακή ζώνη. Αυτό σημαίνει ότι από έναν μόνο ορίζοντα απολιθωμάτων, μπορούμε να ανακατασκευάσουμε ένα περίπλοκο οικοσύστημα, με μια ποικιλία από θαλάσσια ερπετά όπως ιχθυόσαυροι, πλησιόσαυροι και πλακοδόντες στο νερό και δεινόσαυρους στην ξηρά.

Το αποτύπωμα βρέθηκε σε Τριασικούς βράχους από τη Νότια Ουαλία. Πίστωση: Cindy Howells στο Εθνικό Μουσείο της Ουαλίας

“Επισκεπτόμουν την ακτή στο Penarth όλη μου τη ζωή και μεγάλωσα στο Κάρντιφ, αλλά δεν πρόσεξα ποτέ τα απολιθώματα. Μετά, όσο περισσότερο διάβαζα, τόσο πιο συναρπαστικό γινόταν. Οι ντόπιοι γεωλόγοι συλλέγουν τα οστά από τη δεκαετία του 1870 , και τα περισσότερα από αυτά βρίσκονται στο Εθνικό Μουσείο της Ουαλίας στο Κάρντιφ.

Η Cindy Howells, επιμελήτρια παλαιοντολογίας στο Εθνικό Μουσείο της Ουαλίας, προσθέτει: «Οι συλλογές στο Lavernock χρονολογούνται από τον 19ο αιώνα.^y 20ος αιώνας, με πολλά τμήματα του οστέινου κρεβατιού που συλλέγονται με τα χρόνια. Η παρουσία απολιθωμάτων δεινοσαύρων στην τοποθεσία διασφαλίζει ότι παραμένει ένας από τους σημαντικότερους τόπους παλαιοντολογίας στην Ουαλία.

Τα δύο ευρήματα που έκανε η ομάδα κατά τη διεξαγωγή επιτόπιων εργασιών στο Lavernock ήταν τα απολιθωμένα υπολείμματα ενός οστεόδερμου πλακοδοντίου και το χαρμόσυνο οστό μιας μόνο κελακάνθου. Ο επόπτης Dr Chris Duffin είπε: «Τα υπολείμματα Coelacanth και placodon είναι σχετικά σπάνια στο Ηνωμένο Βασίλειο, γεγονός που κάνει αυτές τις ανακαλύψεις ακόμη πιο αξιοσημείωτες». Αυτά τα δύο απολιθώματα από μόνα τους βοηθούν στη δημιουργία μιας ευρύτερης εικόνας για το πώς θα έμοιαζαν οι Raetians στο Ηνωμένο Βασίλειο.

Ο καθηγητής Michael Benton από τη Σχολή Γεωεπιστημών του Μπρίστολ, άλλος επιβλέπων του έργου, προσθέτει: «Η κλίμακα των υπολειμμάτων δεινοσαύρων που βρέθηκαν στο Lavernock είναι πολύ συναρπαστική και αντιπροσωπεύει μια ευκαιρία να μελετήσουμε μια περίπλοκη και συχνά μυστηριώδη περίοδο στην εξελικτική ιστορία του μεγάλα υπολείμματα. Σώματα νερού Σαν ζώο, μαζί με πολλά οστά που πιθανότατα ανήκαν σε αρπακτικά θηρόποδα.

Ένα μεγάλο τμήμα του χαρτιού είναι αφιερωμένο στα άφθονα μικροαπολιθώματα που βρέθηκαν στην τοποθεσία, τα οποία περιλαμβάνουν δόντια ψαριού, λέπια και θραύσματα οστών. Εξετάζοντας χιλιάδες δείγματα, η ομάδα κατάφερε να αναγνωρίσει το κλειδί Ταξινόμηση Σε ρηχές θάλασσες και να γνωρίζουν τη σχετική σημασία του καθενός.

Η προέλευση των ουαλικών δράκων έχει τελικά προσδιοριστεί.

Παραπομπή: «Μικροσπονδυλωτά από την κοίτη των βασικών οστών ραγιάν (Υστερα Τριασικό) στο Lavernock, South Wales» από τους Owen Evans, Christopher J. Duffin, Claudia Hildebrandt και Michael J. Benton, 23 Μαΐου 2024, Πρακτικά της Εταιρείας Γεωλόγων.
doi: 10.1016/j.pgeola.2024.05.001