Ο ρόλος της κορτιζόλης στην ευαλωτότητα στη διαταραχή μετατραυματικού στρες

περίληψη: Οι ερευνητές ανακάλυψαν πώς οι ορμόνες του στρες όπως η κορτιζόλη επηρεάζουν την πιθανότητα εμφάνισης PTSD.

Χρησιμοποιώντας ένα μοντέλο αρουραίου με μειωμένη ορμονική απόκριση στο στρες, παρατήρησαν μειωμένη εξάλειψη του φόβου, μειωμένο όγκο ιππόκαμπου και διαταραχές ύπνου, όλα χαρακτηριστικά που σχετίζονται με το PTSD.

Η θεραπεία που συνδυάζει τη γνωστική θεραπεία με κορτικοστερόνη βοήθησε στην ανακούφιση αυτών των συμπτωμάτων, παρέχοντας πληροφορίες για πιθανές παρεμβάσεις.

Βασικά στοιχεία:

1. Τα άτομα με χαμηλά επίπεδα γλυκοκορτικοειδών, όπως η κορτιζόλη, είναι πιο πιθανό να αναπτύξουν PTSD μετά από τραυματικά συμβάντα.
2. Η μελέτη αποκάλυψε ότι οι μειωμένες αποκρίσεις των γλυκοκορτικοειδών οδήγησαν σε συμπτώματα που σχετίζονται με το PTSD, όπως μειωμένο φόβο και διαταραχές ύπνου.
3. Η αύξηση των επιπέδων γλυκοκορτικοειδών μετά από τραύμα μπορεί να ανακουφίσει τα συμπτώματα του PTSD και να βελτιώσει την ανάρρωση.

πηγή: EPFL

Η διαταραχή μετατραυματικού στρες (PTSD) είναι μια εξουθενωτική κατάσταση που εμφανίζεται μετά από έκθεση σε τραυματικά γεγονότα.

Ενώ πολλοί άνθρωποι βιώνουν τραύμα, μόνο το 25-35% περίπου αναπτύσσει PTSD. Η κατανόηση των παραγόντων που κάνουν ορισμένα άτομα πιο ευαίσθητα είναι κρίσιμη για την πρόληψη και τη θεραπεία.

Μια νέα μελέτη με επικεφαλής την Carmen Sandi και τη Simone Astori στο EPFL αποκαλύπτει πώς η ανάπτυξη του PTSD επηρεάζεται από τα γλυκοκορτικοειδή, ορμόνες που εκκρίνει το σώμα ως απάντηση στο στρες, όπως η κορτιζόλη.

Η εργασία παρέχει σημαντικές γνώσεις για τα συμπεριφορικά και βιολογικά χαρακτηριστικά που σχετίζονται με την ευπάθεια PTSD.

«Υπάρχουν σημαντικές διαφορές στα επίπεδα των γλυκοκορτικοειδών που απελευθερώνουν τα άτομα στην κυκλοφορία του αίματος όταν βρίσκονται σε πίεση», λέει η Carmen Sandy.

«Χαμηλά επίπεδα γλυκοκορτικοειδών παρατηρούνται συχνά σε ασθενείς με PTSD μετά από έκθεση σε τραύμα και αρχικά υποπτεύονταν ότι ήταν αποτέλεσμα έκθεσης σε τραύμα».

«Η πιθανότητα ότι αυτό είναι ένα χαρακτηριστικό που αποτελεί προϋπάρχοντα παράγοντα κινδύνου για PTSD ήταν ένα εκκρεμές ανοιχτό ερώτημα για πολλά χρόνια, αλλά ήταν δύσκολο να αντιμετωπιστεί λόγω δυσκολιών στη συλλογή και λήψη βιολογικών μετρήσεων πριν από την έκθεση σε τραύμα», είπε. συνεχίζει.«Στα σχετικά ζωικά μοντέλα που μπορούν Μέσω των οποίων μελετάμε τον αιτιολογικό ρόλο αυτών των χαρακτηριστικών.

Για να διερευνήσουν πώς η χαμηλή ορμονική απόκριση στο στρες μπορεί να συνδέεται με συμπτώματα PTSD, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν ένα γενετικά επιλεγμένο μοντέλο ποντικιού που μιμείται άτομα με φτωχές αποκρίσεις κορτιζόλης.

Για να γίνει αυτό, η ομάδα χρησιμοποίησε μαγνητικές τομογραφίες για να μετρήσει τον όγκο διαφορετικών περιοχών του εγκεφάλου, εκπαίδευσε ποντίκια να συσχετίζουν το σήμα με φόβο, κατέγραψε τα πρότυπα ύπνου τους και μέτρησε τη δραστηριότητα του εγκεφάλου τους.

Συνδυάζοντας αυτές τις προσεγγίσεις, οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι η μειωμένη απόκριση στα γλυκοκορτικοειδή οδήγησε σε μια «διασυνδεδεμένη απόκριση πολλαπλών χαρακτηριστικών», συμπεριλαμβανομένης της εξαφάνισης του φόβου (στους άνδρες), του μειωμένου όγκου του ιππόκαμπου και των διαταραχών του ύπνου REM.

Για να εξηγήσουμε την ορολογία: Η εξάλειψη του φόβου είναι μια διαδικασία με την οποία μια εξαρτημένη απόκριση φόβου μειώνεται με την πάροδο του χρόνου. Τα προβλήματα εξαφάνισης του φόβου είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα του PTSD. Το REM είναι απαραίτητο για την εδραίωση της μνήμης και οι διαταραχές σε αυτόν τον τύπο ύπνου έχουν συνδεθεί εδώ και πολύ καιρό με το PTSD.

Αλλά η μελέτη δεν τελείωσε εκεί: οι ερευνητές αντιμετώπισαν τα ποντίκια με το ισοδύναμο της ανθρώπινης γνωσιακής και συμπεριφορικής θεραπείας για να μειώσουν τους μαθητευμένους φόβους τους. Στη συνέχεια, έδωσαν στα ποντίκια κορτικοστερόνη.

Ως αποτέλεσμα, ο υπερβολικός φόβος και οι διαταραχές στον ύπνο REM μειώθηκαν. Όχι μόνο αυτό, αλλά τα αυξημένα επίπεδα του νευροδιαβιβαστή που σχετίζεται με το στρες, της νορεπινεφρίνης, στον εγκέφαλο επέστρεψαν επίσης στο φυσιολογικό.

«Η μελέτη μας παρέχει αιτιολογικές ενδείξεις για την άμεση επίδραση της μειωμένης ανταπόκρισης στα γλυκοκορτικοστεροειδή στην ανάπτυξη συμπτωμάτων PTSD μετά από έκθεση σε τραυματικές εμπειρίες, δηλαδή εξασθενημένη εξαφάνιση του φόβου», λέει η Carmen Sandy.

«Επιπλέον, δείχνει ότι τα χαμηλά γλυκοκορτικοειδή εμπλέκονται αιτιολογικά στον προσδιορισμό των παραγόντων κινδύνου και άλλων συμπτωμάτων που μέχρι τώρα είχαν συνδεθεί μόνο ανεξάρτητα με το PTSD».

Η Silvia Munari, πρώτη συγγραφέας της μελέτης, προσθέτει: «Συνοπτικά, παρέχουμε μηχανιστικά στοιχεία –που προηγουμένως έλειπαν– ότι τα χαμηλά γλυκοκορτικοειδή όπως η κορτιζόλη στον άνθρωπο είναι μια κατάσταση για άτομα που έχουν αιτιολογική προδιάθεση να παρουσιάσουν όλους τους υπάρχοντες παράγοντες ευπάθειας για να αναπτύξουν PTSD. και εμπλέκονται αιτιωδώς στην Αδυναμία να σβήσουν επώδυνες αναμνήσεις.

Σχετικά με τα Ερευνητικά Νέα για το PTSD

συγγραφέας: Νίκος Παπαγεωργίου
πηγή: EPFL
επικοινωνία: Νίκος Παπαγεωργίου – ΕΠΦΛ
εικόνα: Η εικόνα πιστώθηκε στο Neuroscience News

Αρχική αναζήτηση: Ανοιχτή πρόσβαση.
“Η εξασθενημένη απόκριση γλυκοκορτικοειδών στο στρες οδηγεί σε συμπεριφορικές και βιολογικές αλλαγές που προδιαθέτουν σε PTSD«Από τους Carmen Sandi et al. Βιολογική ψυχιατρική

μια περίληψη

Η εξασθενημένη απόκριση γλυκοκορτικοειδών στο στρες οδηγεί σε συμπεριφορικές και βιολογικές αλλαγές που προδιαθέτουν σε PTSD

Ιστορικό

Η κατανόηση του γιατί μόνο ένα υποσύνολο ατόμων που εκτίθενται σε τραύμα αναπτύσσουν PTSD είναι κρίσιμο για την ανάπτυξη κλινικών στρατηγικών. Λίγα συμπεριφορικά (ελλείμματα στην εξάλειψη του φόβου) και βιολογικά (μειωμένα επίπεδα γλυκοκορτικοειδών, μικρός όγκος ιππόκαμπου και γρήγορη κίνηση των ματιών ύπνος [REMS] διαταραχές) χαρακτηριστικά έχουν αναγνωριστεί ως πιθανοί παράγοντες ευπάθειας. Ωστόσο, δεν είναι γνωστό εάν και σε ποιο βαθμό αυτά τα χαρακτηριστικά είναι αλληλένδετα, και εάν κάποιος μπορεί να δημιουργήσει αιτιακά τα άλλα.

Μέθοδοι

Σε ένα μοντέλο ποντικού που επιλέχθηκε γενετικά για μειωμένη απόκριση κορτικοστερόνης στο στρες, διερευνήσαμε τα βιοσυμπεριφορικά χαρακτηριστικά που σχετίζονται με το PTSD χρησιμοποιώντας ex vivo MRI, προετοιμασία φόβου και πολυυπνογραφικές καταγραφές σε συνδυασμό με in vivo φωτομετρικές μετρήσεις.

Αποτελέσματα

Δείξαμε ότι η γενετική επιλογή για μειωμένη ανταπόκριση στα γλυκοκορτικοειδή οδήγησε σε μια αλληλοσυνδεόμενη απόκριση πολλαπλών χαρακτηριστικών, συμπεριλαμβανομένης της εξαφάνισης του φόβου (παρατηρήθηκε στους άνδρες αλλά όχι στις γυναίκες), του μικρού όγκου του ιππόκαμπου και των διαταραχών REMS, που υποστηρίζουν τη διασύνδεσή τους. Τα ελλείμματα στην εξάλειψη του φόβου και οι σχετικές διαταραχές στο REMS μπορούν να ομαλοποιηθούν με τη χορήγηση κορτικοστερόνης μετά την εξαφάνιση, γεγονός που υποδηλώνει ανεπάρκεια γλυκοκορτικοειδών σε δύο από τους βασικούς παράγοντες κινδύνου και εκδηλώσεις που σχετίζονται με το PTSD. Επιπλέον, το μειωμένο REMS συνοδεύτηκε από υψηλότερα επίπεδα νορεπινεφρίνης στην οδοντωτή έλικα του ιππόκαμπου, η οποία επίσης αντιστράφηκε με θεραπεία με κορτικοστερόνη μετά την εξαφάνιση.

συμπεράσματα

Τα αποτελέσματά μας υποδηλώνουν κυρίαρχο ρόλο για την ανεπάρκεια γλυκοκορτικοειδών στη συμβολή του μειωμένου όγκου του ιππόκαμπου στην πρόκληση τόσο αλλοιώσεων REMS όσο και σχετικών ελλειμμάτων στην παγίωση της εξαφάνισης του φόβου και ενοχοποιούν αιτιολογικά τα εξασθενημένα γλυκοκορτικοειδή στη διατήρηση των νευροφυσιολογικών διαταραχών που οδηγούν σε ελλείμματα εξαφάνισης φόβου.