Τι προκαλεί την παράξενη πράσινη λάμψη κατά τη δύση του ηλίου και την ανατολή του ηλίου στη Γη;
Εδώ είναι κάτι που μπορεί να θυμάστε από το μάθημα της Γεωεπιστήμης του γυμνασίου σας: Καθώς το ηλιακό φως — το οποίο φαίνεται να είναι καθαρό λευκό — διέρχεται από ένα γυάλινο πρίσμα, διαθλάται ή κάμπτεται. Διαφορετικά μήκη κύματος φωτός κάμπτονται κατά διαφορετικές ποσότητες. Με αυτόν τον τρόπο ένα πρίσμα μπορεί να διασκορπίσει μια δέσμη λευκού φωτός στο φάσμα του ουράνιου τόξου.
Διαθλαστική σκέδαση χρώματος μπορεί να φανεί σε κιάλια και τηλεσκόπια κακής ποιότητας. Σε τέτοια φθηνά όργανα, τα οπτικά τείνουν να μην ευθυγραμμίζονται σωστά, επομένως μερικές φορές θα δείτε την πανσέληνο να εμφανίζεται με μια πορτοκαλοκίτρινη απόχρωση στη μία πλευρά και μια μπλε απόχρωση στην άλλη.
Ωστόσο, θυμηθείτε ξανά ότι ο Ήλιος και η Σελήνη επίσης – επειδή αντανακλούν το άμεσο ηλιακό φως πίσω προς τη Γη – στην πραγματικότητα αποτελούνται από έναν «σωρό» διαφορετικών έγχρωμων εικόνων. Μπορείτε πιθανώς να θυμάστε το πλασματικό όνομα “Roy G. Biv”, με κάθε γράμμα να αντιπροσωπεύει ένα χρώμα στη φασματική σειρά: κόκκινο, πορτοκαλί, κίτρινο, πράσινο, μπλε, λουλακί και βιολετί.
Φυσικά, συνήθως κοιτάμε ταυτόχρονα αυτή την ομάδα χρωμάτων, ώστε να φαίνεται λίγο πολύ λευκό.
Σχετίζεται με: Πλανήτης Γη: όλα όσα πρέπει να γνωρίζετε
Η ατμόσφαιρα μπορεί να λειτουργήσει σαν φακός
Τώρα, όταν ο Ήλιος βρίσκεται κοντά στον ανατολικό ή δυτικό ορίζοντα, η ατμόσφαιρα της Γης συμπεριφέρεται με παρόμοιο τρόπο με την κακής ποιότητας οπτική, διαχωρίζοντας τη στοίβα εικόνων διαφορετικών χρωμάτων. Οι πράσινες και ιδιαίτερα οι μπλε εικόνες αποτελούνται από μικρά μήκη κύματος και διασκορπίζονται στον αέρα. Οι κόκκινες και πορτοκαλί εικόνες αποτελούνται από μεγαλύτερα μήκη κύματος που είναι πιο διεισδυτικά και ως εκ τούτου παράγουν τα κόκκινα και πορτοκαλί χρώματα που φαίνονται κατά την ανατολή και τη δύση του ηλίου.
Υπάρχουν όμως πολύ ιδιαίτερες περιπτώσεις, όταν ο ουρανός είναι τόσο καθαρός και εξαιρετικά διαφανής, που ένα πολύ μικρό μέρος της πράσινης εικόνας μπορεί να φανεί ακριβώς καθώς το πάνω μέρος του ήλιου ανατέλλει ή δύει. Αυτό το σπάνιο φαινόμενο είναι γνωστό ως «πράσινη λάμψη». Το πράσινο χρώμα παράγεται από τη διάθλαση του φωτός στην ατμόσφαιρα, η οποία κάνει τα αντικείμενα κοντά στον ορίζοντα να εμφανίζονται ελαφρώς ψηλότερα στον ουρανό από ό,τι είναι στην πραγματικότητα. Η διάθλαση είναι ισχυρότερη για το μπλε και το πράσινο φως παρά για το κίτρινο και το κόκκινο φως, επομένως το μπλε φως του ήλιου ανυψώνεται κάπως περισσότερο από το κόκκινο φως. Αυτή η αδύναμη πρισματική επίδραση της ατμόσφαιρας έχει ως αποτέλεσμα ένα γαλαζωπό ή πρασινωπό περιθώριο στο πάνω άκρο του Ήλιου – όπως το φαινόμενο της προβολής της Σελήνης μέσω κακώς ευθυγραμμισμένων οπτικών οργάνων.
Σύγχρονες σκηνές
Παραδόξως, οι πρώτες αναφορές για μια πράσινη αναλαμπή είναι σχετικά πρόσφατες – μόνο σε ηλικία περίπου 160 ετών. Αυτό φαίνεται λίγο περίεργο, αφού θα μπορούσε κανείς να σκεφτεί ότι οι επιμελείς παρατηρητές του ουρανού της αρχαίας Κίνας, της Ιαπωνίας και της Βαβυλώνας παρατήρησαν αυτό το φαινόμενο.
Η παλαιότερη αδιαμφισβήτητη επιστημονική καταγραφή μιας πράσινης λάμψης δημιουργήθηκε από τον W. Swan το 1865 όταν είδε μια λάμψη “εκθαμβωτικού σμαραγδένιου πράσινου” την ανατολή του ηλίου πάνω από ένα μακρινό βουνό. Είναι ενδιαφέρον, ωστόσο, ότι ο Swan δεν δημοσίευσε την παρατήρησή του μέχρι το 1883 – την ίδια χρονιά που άνθρωποι σε όλο τον κόσμο ανέφεραν θεάσεις πράσινου ήλιου και άλλα παράξενα φαινόμενα που συνέβησαν μετά τη μαζική έκρηξη του Κρακατόα.
Μερικοί πιστεύουν ότι το μυθιστόρημα του Ιουλίου Βερν του 1882, Le Rayon Ver (“Green Ray”) Η γενική προσοχή τράβηξε το φαινόμενο και ο μεγάλος Βρετανός μαθηματικός, φυσικός και μηχανικός William Thomson (γνωστός στα τελευταία του χρόνια ως Lord Kelvin) αναφέρθηκε στην αφήγηση του Verne όταν έγραφε το όραμα του 1899 για τα πιο σπάνια “μπλε Μια λάμψη» παρακολούθησε καθώς ο ήλιος ανέτειλε πάνω από το Mont Blanc της Ελβετίας.
άπιαστο φαινόμενο
Για να υπογραμμίσω πόσο δύσκολη μπορεί να είναι η πράσινη λάμψη, θα ήθελα να επισημάνω ότι είμαι μανιώδης παρατηρητής του ουρανού για πάνω από μισό αιώνα και έχω αναζητήσει την πράσινη λάμψη σε πολλές διαφορετικές περιπτώσεις, αλλά το έχω δει οριστικά μόνο δύο φορές.
Η πρώτη περίπτωση ήταν το πρωί της 14ης Μαΐου 1977 και αναφέρθηκε στο τεύχος Αυγούστου 1977 του Ουρανός και τηλεσκόπιο Περιοδικό σελίδες 150-151). Τρεις άλλοι αστρολόγοι και εγώ οδηγήσαμε σχεδόν 30 μίλια (50 χλμ.) ανατολικά του Μανχάταν στο Caumsett State Park, ένα καταφύγιο πουλιών στο Λονγκ Άιλαντ, για να δούμε όχι έναν αλλά δύο πλανήτες (Αφροδίτη και Άρη) να αιωρούνται σε απόσταση 2 μοιρών από την ημισέληνο που φθίνει. Λίγο πριν την ανατολή του ηλίου ήταν καθαρό ότι ο ουρανός ήταν εξαιρετικά διαφανής και όλοι είχαμε μια καλή αίσθηση ότι είχαμε μια καλή ευκαιρία να ρίξουμε μια ματιά στο φλας. Έτυχε να κοιτάζω μέσα από το τηλεσκόπιο Celestron 8 ακριβώς τη μαγική στιγμή που το πάνω άκρο του Ήλιου εμφανίστηκε ξαφνικά δραματικά πάνω από την κοντινή ακτή του Κονέκτικατ ως ένα όμορφο σμαραγδένιο πράσινο χρώμα που κράτησε σχεδόν δύο δευτερόλεπτα.
Η άλλη αφορμή ήρθε πολλά χρόνια αργότερα, τον Ιούνιο του 2019 σε ένα κρουαζιερόπλοιο που έπλεε στις Βερμούδες. Καθώς η γυναίκα μου και εγώ παρακολουθούσαμε τον ήλιο να κατεβαίνει προς τον ορίζοντα, παρατήρησα ότι η διαύγεια του ουρανού φαινόταν καλή, αν και δεν πίστευα ότι ήταν αρκετά καθαρός για να ανιχνεύσει την πράσινη λάμψη. Σιγά-σιγά, ο δίσκος του ήλιου βυθίστηκε κάτω από τον ορίζοντα και ακριβώς τη στιγμή που η κορυφή του ήλιου ήταν έτοιμος να εξαφανιστεί, προς μεγάλη μας έκπληξη, μας κέρασαν ένα πολύ σύντομο, φωτεινό πράσινο σημείο στον ορίζοντα.
Συμβουλές προβολής
Αυτή είναι η φανταχτερή πράσινη λάμψη. Το όραμά του φαίνεται να είναι η εξαίρεση παρά ο κανόνας. Μερικές φορές μπορεί να εμφανιστούν σε δυσμενείς συνθήκες, ενώ άλλες φορές, οι συνθήκες μπορεί να φαίνονται ευνοϊκές για να τους δεις και όμως να μην εμφανίζονται.
Εδώ είναι μερικά πράγματα που πρέπει να αναζητήσετε με την ελπίδα να δείτε μια πράσινη αναλαμπή:
- Οι γενικές συνθήκες που απαιτούνται είναι ένας μακρινός, στενά καθορισμένος και χαμηλός (κατά προτίμηση θαλάσσιος) ορίζοντας.
- Για να δείτε ένα πιθανό ηλιοβασίλεμα, αποφύγετε να κοιτάξετε τον ήλιο μέχρι την τελευταία στιγμή. υπάρχει πιθανότητα βλάβης στα μάτια. Επιπλέον, μια φωτεινή κόκκινη εικόνα του ήλιου, μετά τη δύση του ηλίου, μπορεί να αφήσει μια πρασινωπή εικόνα στο μάτι που μπορεί να εκληφθεί λανθασμένα με μια πράσινη λάμψη.
- Ο δροσερός καιρός, η απουσία ομίχλης και οι κόκκινες αποχρώσεις φαίνεται να ευνοούν τη θέα.
- Για μια πιθανή θέαση της ανατολής του ηλίου, αυτό το σημείο κατά μήκος του ορίζοντα όπου ανατέλλει ο ήλιος μπορεί να είναι, λίγα λεπτά πριν την ανατολή του ηλίου, με κρόσσια φωτεινή λευκή ή κιτρινωπή λάμψη. Κάποιοι το αποκαλούν αυτό το «φαινόμενο της φωτιάς» και μερικές φορές φαίνεται ευοίωνο να βλέπουμε μια πράσινη λάμψη. Πριν πιάσω το φλας το 1977, είχα δει “φλόγες” να λάμπουν στον μακρινό ορίζοντα. Αυτή ήταν η πρώτη μου εισαγωγή στην πράσινη λάμψη.
Σας εύχομαι τα καλύτερα και ελπίζω να περνάτε το ίδιο καλά!
Ο Joe Rao είναι δάσκαλος και προσκεκλημένος λέκτορας στη Νέα Υόρκη Πλανητάριο Hayden. Γράφει για την αστρονομία για Περιοδικό Φυσικής Ιστορίαςο αλμανάκ αγροτών και άλλες δημοσιεύσεις.
“Ερασιτέχνης διοργανωτής. Εξαιρετικά ταπεινός web maven. Ειδικός κοινωνικών μέσων Wannabe. Δημιουργός. Thinker.”