3 γενναία εστιατόρια που έχουν αντέξει στη δοκιμασία του χρόνου

Από τα μετρό έως τη γραμμή συναρμολόγησης που κέρδισε το παρατσούκλι της Motor City, γεγονότα για περισσότερα από 300 χρόνια έχουν κάνει το Ντιτρόιτ ένα χωνευτήρι πολιτισμού και φαγητού, προσελκύοντας οικογένειες από όλο τον κόσμο για να κάνουν αυτή τη γωνιά του νοτιοανατολικού Μίσιγκαν το σπίτι τους.

Ο εστιάτορας Tom Woolsey είναι περήφανος που κατάγεται από έναν από αυτούς. Τρίτης γενιάς Ντιτρόιτερ, ο Woolsey ανέλαβε την καφετέρια του παππού του το 1980 και εργάζεται σκληρά για να κρατήσει την οικογενειακή επιχείρηση στο κέντρο της πόλης στη γειτονιά όπου μεγάλωσε.

Τομ Γούλσι.

“Μεγάλωσα εδώ. Είμαι εδώ όλη μου τη ζωή”, λέει ο Woolsey. “Όταν ήμουν οκτώ χρονών, το παρατσούκλι μου ήταν Butchie. Μια μέρα, ο παππούς μου βγήκε και είπε: «Μπάτσι, έλα να μου πλύνεις κατσαρόλες και τηγάνια». Και μου έδωσε το πρώτο μου δολάριο».

Μια γρήγορη διαδρομή στην αυτοκινητοβιομηχανία της χώρας αποκαλύπτει εύκολα πολλά παλιά εστιατόρια που φιλοξενούν κομμάτια της πλούσιας ιστορίας του Ντιτρόιτ. Εδώ είναι τρία εστιατόρια που αντέχουν ακόμα στη δοκιμασία του χρόνου:

Ο Άντριους στη γωνία
201 Joseph Campau Street, Ντιτρόιτ // (313) 259-8325 // andrewsonthecorner.com

Βρίσκεται στη γωνία της οδού Atwater και του Joseph Campau, αυτό το βασικό προϊόν του Rivertown σερβίρει ζεστό, φρέσκο ​​κλασικό φαγητό από τότε που το κτίριο αγοράστηκε για πρώτη φορά από τον Gus Andrews το 1918. Αρχικά το Andrews Bar and Restaurant, η καφετέρια αγοράστηκε τελικά από τον εγγονό του Andrews , Tom Woolsey, ο οποίος τροποποίησε το εσωτερικό σε ένα καθιστικό εστιατόριο και έδωσε στο μέρος το σημερινό του όνομα.

«Ο παππούς μου ήρθε από την Ελλάδα και άλλαξε το όνομά του από ελληνικό όνομα σε Andrews», λέει ο Woolsey. «Μου είπε ότι ήρθε στο σκάφος — νομίζω ότι ήταν 9 περίπου. Όταν το αγόρασε, νομίζω ότι πλήρωσε περίπου 12.000 δολάρια για το μέρος.

Όταν ο Woolsey ανέλαβε το εστιατόριο 62 χρόνια αργότερα, πρόσθεσε μερικές από τις δικές του καινοτομίες στην κληρονομιά που είχε χτίσει ο παππούς του. Φανατικός λάτρης του χόκεϊ, ο Woolsey άρχισε να μεταφέρει τους οπαδούς των Red Wings από το εστιατόριό του σε αγώνες το 1982 και συνέχισε μέχρι το χτύπημα της πανδημίας το 2020.

«Κάποια στιγμή, είχα οκτώ λεωφορεία», λέει ο Woolsey. “Δεν ήταν ασυνήθιστο να πάρω κοντά 400 άτομα σε έναν αγώνα την Παρασκευή το βράδυ. Και οι άνθρωποι που γνώρισα – οι παίκτες, οι προπονητές, οι ιδιοκτήτες, οι αθλητικοί συντελεστές – ήρθαν όλοι εδώ. Ήταν υπέροχο.”

Η κόρη του Τομ Γουέσλι, Άμπι Τζατζ. Σήμερα, ο Woolsey διευθύνει το εστιατόριο με τη βοήθεια της συζύγου και των τριών κορών του, που ελπίζουν να το κρατήσουν στην οικογένεια για τα επόμενα χρόνια. Εκτός από το πλήρως εξοπλισμένο μπαρ, το Andrews είναι ιδιαίτερα γνωστό για το τραγανό ψάρι Lake Erie, το οποίο προσφέρεται φρέσκο ​​κάθε εβδομάδα και σερβίρεται ως σάντουιτς ή δείπνο με τηγανητές πατάτες και λαχανοσαλάτα.

«Αυτό για το οποίο είμαι πιο περήφανος είναι οι άνθρωποι, η οικογένεια, που κάνουν αυτό το μέρος επιτυχημένο», λέει ο Woolsey. “Δεν μπορεί να γίνει από ένα άτομο. Γι’ αυτό είμαι πολύ ευγνώμων. Μεγάλωσα την οικογένειά μου εδώ, δούλεψαν σκληρά και έμαθαν μια καλή κουλτούρα. Είναι καλοί άνθρωποι, και αυτό κατάφερα να κάνω κάντε λόγω αυτού του τόπου.»

Πράσινο Χάμπουργκερ
24155 Orchard Lake Road, Farmington // (248) 474-7980
Φωτογραφία: Πράσινοι/Facebook
Το Greene’s Burgers, η τελευταία ενσάρκωση μιας τριάδας διαφανειών του Ντιτρόιτ, άνοιξε το 1957 από τους Jake και Mary Jenkins, οι οποίοι διατηρούσαν το κατάστημα Farmington για σχεδόν μια δεκαετία πριν αγοράσουν την τοπική αλυσίδα από την οικογένεια Greene στα τέλη της δεκαετίας του 1960.

Σήμερα την επιχείρηση διευθύνει ο ιδιοκτήτης τρίτης γενιάς Dan Sutton, ο οποίος ανέλαβε τη μητέρα του αφού πέθανε το 2019. Ο Sutton, μαζί με τη γιαγιά του, μένει πιστός στις ρίζες του και εργάζεται σκληρά για να διατηρήσει ανέπαφη την ποιότητα του Greene. Όταν άνοιξε για πρώτη φορά τις πόρτες του.

«Προσπαθούμε να κάνουμε τα πάντα όσο πιο αυθεντικά γίνεται», λέει ο Sutton. “Αυτό που μας κάνει μοναδικούς είναι ότι εξακολουθούμε να φτιάχνουμε τα ρυθμιστικά με τον τρόπο που έπρεπε να γίνουν. Εξακολουθούμε να κόβουμε τα κρεμμύδια στο χέρι καθημερινά. Εξακολουθούμε να χρησιμοποιούμε την εταιρεία κρέατος που χρησιμοποιούσαμε πριν από 65 χρόνια. Όλα γίνονται φρέσκα κατά παραγγελία και παίρνουμε το παραδόσεις πέντε ημέρες την εβδομάδα. Μας αρέσει να είμαστε ένα μικρό κοινοτικό μέρος.

Ο Σάτον ήταν γύρω από τον Γκριν όλη του τη ζωή. Ξεκίνησε ως καθαρίστας και έμαθε τον δρόμο του γύρω από το εστιατόριο ενώ δούλευε εκεί κατά τη διάρκεια των σπουδών του στο κολέγιο. Είναι στο DNA του — Οι γονείς του Σάτον συναντήθηκαν πίσω από τον Γκριν όταν η μητέρα του δούλευε πίσω από τον πάγκο στο γυμνάσιο. Ο πατέρας του Σάτον, ο οποίος ήταν λίγο ταραχοποιός, ερχόταν και κολλούσε μαλακές φέτες τουρσί από τα ρυθμιστικά του στο ταβάνι. Αυτό ώθησε το εστιατόριο να στραφεί γρήγορα στα τουρσιά, τα οποία χρησιμοποιούν από τότε.

Φωτογραφία: Πράσινοι/FacebookΦωτογραφία: Πράσινοι/Facebook«Το να δουλεύεις με την οικογένεια είναι προκλητική αλλά ανταποδοτική», λέει ο Σάτον. “Η μαμά μου ήταν η κόλλα που τα κράτησε όλα μαζί. Μας βοήθησε να εισαγάγουμε μερικές νέες εποχές, όπως η εγκατάσταση μηχανών πιστωτικών καρτών και η δημιουργία του Greene περισσότερο από ένα οικογενειακό μέρος. Έκανε τη δουλειά διασκεδαστική.”

Το Greene’s εξυπηρετεί τακτικούς και νεοφερμένους από τις 6 π.μ. έως τις 10 μ.μ., από Δευτέρα έως Σάββατο. Τα κλασικά, μη νόστιμα γεύματα πρωινού και brunch έχουν κρατήσει τους πελάτες να επιστρέφουν εδώ και δεκαετίες.

«Το να πετύχω αυτό το ορόσημο των 65 ετών πρέπει να είναι μια από τις πιο περήφανες στιγμές μου», λέει ο Σάτον. «Το να ξεπεράσεις την πανδημία και να βγεις από την άλλη πλευρά είναι τεράστιο. Αυτό οφείλεται ολόψυχα στους υπαλλήλους μας. Η διευθύντριά μας είναι εδώ περισσότερο από ό,τι ζω εγώ, και κάνει καταπληκτική δουλειά. Έχουμε άλλους υπαλλήλους που είναι εδώ για 20 και 30 χρόνια αντίστοιχα. Είναι ο λόγος που το Greene’s είναι αυτό που είναι.

ζυθοποιείο
1254 Michigan Avenue, Detroit // (313) 500-1475 // thelagerhouse.com

Χρονολογείται από τις ημέρες της Ποτοαπαγόρευσης, το Lager House του Corktown λειτουργούσε κάτω από τα ραντάρ των αρχών παρουσιάζοντας ως κατάστημα επίπλων στον 21ο αιώνα.^δρόμος τροπολογία. Ανήκε και λειτουργούσε από τους αδελφούς Dwemer μέχρι το 1949, το μπαρ της γειτονιάς είχε πολλά ονόματα μέχρι που απέκτησε το σημερινό του όνομα στα μέσα της δεκαετίας του 1960.

Το εστιατόριο είναι πλέον ένα δημοφιλές ροκ μπαρ, που φιλοξενεί συναυλίες αρκετές νύχτες την εβδομάδα με αυθεντικούς ήχους που κυμαίνονται από σκληροπυρηνικά πανκ μέχρι garage beats, indie και εναλλακτική ποπ.

Caitlin Burkhart.«Είμαστε ένας καλός τρόπος για να δείτε το επόμενο αγαπημένο σας συγκρότημα που δεν έχετε ανακαλύψει ακόμα», λέει ο γενικός διευθυντής Caitlin Burkhart. “Δεν κάνουμε κράτηση για συγκροτήματα εξωφύλλων. Είναι ένα καλό μέρος για να δείτε ζωντανή, πρωτότυπη μουσική – για άτομα που μόλις ξεκινούν, κάνουν περιοδείες ανεξάρτητα ή σε μικρούς χώρους.”

Σήμερα, το Lager House είναι γνωστό για το αυθεντικό φαγητό σε στιλ Νέας Ορλεάνης και τα εκτεταμένα χορτοφαγικά και vegan μενού του. Ο σημερινός ιδιοκτήτης Alex Riley αγόρασε το εστιατόριο με τον επιχειρηματικό του συνεργάτη το 2022 και έχει γίνει αποστολή τους να ωθήσουν το μέρος στο μέγιστο των δυνατοτήτων του. Ο Ράιλι ελπίζει ότι η προσθήκη του μπαρ και της εξωτερικής αυλής στον κάτω όροφο θα προσθέσει μια αίσθηση κοινότητας στην εγκατάσταση, διατηρώντας παράλληλα την ακεραιότητα του χώρου.

«Το Lager House είναι ένα ίδρυμα του Ντιτρόιτ», λέει. “Δεν μπορείς να το αλλάξεις αυτό. Υπάρχει πολλή ιστορία στο κτίριο. Ελπίζουμε να είμαστε μια άγκυρα για τους ανθρώπους που ήταν στην πραγματικότητα εδώ πριν ήταν δροσερό, γι’ αυτό κρατήσαμε τα πάντα μέσα στο υπάρχον μπαρ σχεδόν ίδια.”

Τις επόμενες εβδομάδες, η Riley σχεδιάζει να επεκτείνει το ωράριο της κουζίνας στις 2 π.μ. για να καλύψει την ανάγκη της πόλης για επιλογές για φαγητό αργά το βράδυ. Αυτή η αλλαγή συνάδει με την προσπάθεια των νέων ιδιοκτητών να διατηρήσουν το Lager House όσο το δυνατόν πιο επίκαιρο για την πολυποίκιλη πελατεία του.

“Δεν είναι μόνο οι εκτός πόλης, δεν είναι μόνο οι πόλεις. Δεν είναι μόνο οι άνθρωποι που ενδιαφέρονται για τη μουσική”, λέει ο Reilly για τους πελάτες του. “Έχω δει ανθρώπους με κοστούμια δίπλα σε ανθρώπους που εργάζονται σε κοντινά κατασκευαστικά έργα. Αυτό είναι που μας κάνει μοναδικούς».